Where am I?

Broer?

Ik zie mijn vader en moeder. We zijn in een grasveld. De zon gaat bijna onder. Het is prachtig. Ik kom dichterbij en mijn ouders draaien zich om. Ze hadden allebei hetzelfde gezicht. Het was een eng gezicht. Ze zagen eruit alsof ze me wilde vermoorden. Ze renden achter me aan. Ik rende zo hard als ik kon... maar ik kwam geen stap dichterbij. 'Au!' 'Shit!' Ik stootte mijn hoofd tegen een soort van plankje boven het bed. Gelukkig, het was maar een droom, zei ik in mezelf. Ik kijk naar het plankje. Er zit een grote rooie knop op. Er staat ook een DVD op het plankje. Ieuw! Zei ik in mezelf. Er is iemand in mijn kamer geweest! Ik zit nog steeds in mijn kleren van 2 dagen geleden, ze stinken ontzettend erg. Ik voel een koude rilling door me heen lopen. Ik begon ineens te huilen... ik mis mijn ouders. Ik maakte de DVD open en ik zag er een CD in zitten. Er stond een plaatje op van mijn ouders en mij. Ik moest nog harder huilen. Het is mijn lievelingsfoto van ons 3. Ik kon niks doen behalve op knoppen drukken. De liftknoppen waren weg. Alleen de rode knop was er. Ik drukte erop... er gebeurde niks. En opeens... hoorde ik een geluid. De liftknoppen! Het waren er 6. Ik drukte op de bovenste knop en er gebeurde niks. Misschien was ik al op die verdieping? Ik drukte op de laagste knop en ik ging heel snel naar beneden. Er gingen allemaal gedachtes door me heen: 'ga ik nu weer naar die enge man?' De lift stond nu stil. De deur ging weer open. Er stond iemand, weer aan het einde van een donkere gang. Ik wilde weggaan en drukte op alle knoppen, maar niks werkte, de man liep heel snel naar mij toe. Hij had een masker op. Hij trok me mee naar een kamer. Draaide hem op slot en duwde me haastig in een stoel. Hij keek even om zich heen en deed zijn masker af. Het was een jonge man. Ik denk in de 20 zoiets. Hij zei: 'ik ben niet gevaarlijk. De man die je gister zag, die is gevaarlijk. Ik weet niet wat hij van ons wil maar ik weet wel dat hij mensen wil hebben, en in dit geval wil hij jou hebben.' Ik schrok heel erg. Ik zei: 'waar zijn mijn ouders!' De man zei: 'rustig maar. Je ouders zijn nog in leven.' Ik begon te huilen van blijdschap. 'Rosa. Ik ben je oudere broer.' Oke, nu schrok ik heel erg. 'Wat? Heb ik een oudere broer?' Zei ik schrikkend. 'Ja Rosa, ik werd op mijn 5e al hier naartoe gebracht. Ik weet niet waarom en hoe, maar ik weet nog wel dat ik allemaal kinderen hier zag worden vermoord. 'Hohoho wacht. Vermoord?! Waarom wil die creep dat?' Riep ik. 'Stop! Niet zo hard praten! Straks hoort hij je nog.' Riep mijn broer. 'Hé wat is je naam eigenlijk?' Zei ik. 'Daar is geen tijd voor. Ik heb een verrassing. Ga maar via die luik naar beneden. 'Moet ik je wel vertrouwen?' Zei ik. 'Ga nou maar'. Ik ging via het luik naar beneden en daar zag ik een paar mensen staan... ik kon hun gezichten niet zien.