Stil loop ik met de groep mee. Jij in je kist voorop, en wij d'r achterna. We zijn allemaal in het zwart. Als we bij het graf zijn aangekomen, gaan wij er allemaal om heen staan. Verschillende mensen houden nog een korte toespraak, maar dan komt het moment toch echt daar. Langzaam word je kist in het graf gehesen. Je broertje en zusje gooien blaadjes over je heen, en het graf word dicht gegooit. De mensen gaan weg, maar ik blijf nog even. Ik zak in elkaar. Waarom jij? Waarom moest jij onder die auto komen? Het is zo oneerlijk! 'Je was het beste vriendje zie ik ooit gehad heb. Ik zal altijd van je blijven houden.' fluister ik. Op dat moment voel ik een hand op mijn schouder. Ik schrik om en zie Job's moeders droevige gezicht. 'Kom maar schat. Het is tijd om te gaan.' fluistert ze. Job's moeder is net zo'n schat als Job was... Denk ik. Ik sta op, en loop met Job's moeder mee. Nog één keer kijk ik om... 'Dag Job...'
JE LEEST
short stories verhalenlezen
KurzgeschichtenShort Stories van het toentijdige verhalenlezen (@verhalenlezen, instagram) niet zeggen dat ik ze heb gestolen want heb ze allemaal zelf geschreven :) er is geen verder verband tussen de (personages in de) verhalen veel leesplezier ! :)
