sonraki iki hayatımda,
seni bulamadım.
eve giderken,
kalabalıktaki yüzlerin arasında
hep seni arıyorum,
ama bulamıyorum.
önünde açık kitabıyla,
bir kafenin köşesinde oturan
o insanların hiçbiri de
sen değilsin.
onların hiçbiri
sen değilsin.
çaresiz ve korkmuş
hissediyorum.
kokunu özledim,
gözlerini,
sesini,
gülüşünü,
ve tebessümünü de.
şu an
yedinci yaşamımdayım.
ismim ise
hanuel.
sözde
mavi ve berrak bir gökyüzünü
ifade ediyor.
ama ben ismimin anlamını taşımıyorum,
aksine
bulutsuz ve donuğum.