Deniz sabah uyandı, kalktı ve herzamanki gibi köşedeki sandalyesine oturdu. Duvarın karanlığı içindeki umutsuzluğu daha da fazla büyütüyordu. daha sonra kapı açıldı içeri giren denizin hemşiresi buketti. elindeki iğneleri birer birer denize yaptı. Deniz hiçbir şey olmamış gibi anlamsız bakışlarına devam ediyordu. buket ortalığı düzenleyip dışarı çıktı hemen ardından ise içeriye doktor Serkan girdi. ve her zamanki rutin soruları sordu yine çoğuna cevap alamadı. Serkan "lütfen konuş benimle sana yardım etmeye çalışıyorum ama sen bana hiç yardımcı olmuyorsun." dedi. Deniz Serkan'ın konuşmasının ardından ayağa kalkıp " sen bana neden yardım edesin ki benim yardıma falan ihtiyacım yok yeter artık her gün buraya gelip bir şey fark ediyormuş gibi ve gerçekten bana yardım ediyormuşsun gibi davranma " dedi. Serkan " yardım etmeye çalışıyorum ama sen izin vermiyorsun ." dedi. Deniz " benim yardıma falan ihtiyacım yok... şimdi çık odamdan " Serkan ne diyeceğini bilemedi sonra kendine gelip " lütfen sakin ol ben şimdi gidiyorum akşam bi daha geleceğim." dedi ve dışarı çıktı . Deniz Serkan'ın dışarı çıkmasını bekledi daha sonra cama doğru ilerledi. camın önündeki mermere çıktı. camın kolunu açmaya çalışıyordu kendine doğru çekiyordu fakat bi işe yaramıyordu. camın kolunu hırsla açmaya çalışırken buket hemşire içeriye girdi. buketin içeri girmesi ile Deniz " sakın gelme rahat bırakın beni" diyerek bağırdı. Buket endişelenmişti " sakin ol deniz bak şimdi yanına geleceğim ve seni oradan indireceğim." dedi. Deniz " hayır istemiyorum gelme yanıma." dedi. Buket "istersen inince konuşa da biliriz ." dedi. Deniz o kadar fazla sinirlenmişti ki hiç durmadan bağırıp duruyordu. Buket dışarıdan bir kaç hemşire çağırdı. hemşireler denizi iki yanından tutup sakinleştirici iğne yaptılar .Deniz oraya yığılı verdi . hemşireler onu kaldırıp yatağına götürdü. Ayıldığında Serkan doktor vardı başında . Deniz kendini hala yorgun hissediyordu. o yüzden hiç bir şey söylemedi. Serkan doktor "iyi misin "diye sordu. Deniz bir şey söylemedi. Serkan "kardeşini görmek istiyorum ona nasıl ulaşabilirim ." dedi. Deniz hemen ona doğru döndü. "ulaşamazsın " dedi ve sustu Serkan doktor " peki ya nerede o " dedi. Deniz " uzakta" deyip kestirip attı . birbirlerine kuşkulu gözlerle kısa bi süre baktıktan sonra Deniz tekrardan konuştu. " onu rahat bırak , bulamazsın onu " dedi. Serkan işkillendi ailesinden kimseyi de daha önce görmemişti . onlara ne oldu ? neredelerdi acaba diye düşündü. Serkan"deniz ailen nerede?" dedi. Deniz "sana ne seni ne ilgilendirir çıkar beni buradan gideyim ailemin yanına " dedi. Serkan "böyle bir şey şimdilik mümkün değil ." Deniz yüzüne insanı geren bir ifade takınıp " o zaman konuşacak hiç bir şey kalmadı. " dedi. Serkan " seni daha fazla zorlamayacağım ama daha sonra anlatırsan dinlerim . " dedi. Deniz Serkan'ın söylediklerine hiç aldırış etmeden " hayır ,anlatmam . " dedi. Serkan doktor umutsuzca dışarı çıktı. Deniz artık odada yalnızdı gözlerini bir duvara dikip en ufak bir ifade vermeden donup kalmıştı. daha sonra bir şeyler mırıldanmaya başladı tam olarak ne dediği anlaşılmıyordu. kesik kesik dur... sana bir şey olmayacak... sakın ağlama... gel elimi tut... lütfen kalk... böyle olsun istemedim ... ağlamayı bırak... hadi gel yanıma... diyordu. sonra birden bağırarak ağlamaya başladı. kalkıp etrafı yerle bir etti. daha sonra aynanın karşısına geçip kendine bağırmaya başladı. "neden böyle bir şey yaptın insan en sevdiğini üzer mi ona zarar verir mi?" dedi. ve sonra çığlık atmaya başladı duvarlara tutunmaya çalışsa da yere yığıldı. Buket hemen içeriye girdi odada gözleri deniz arıyordu. yerde baygın bir halde gördü . kafasını çarpmış ve kanıyordu. denizi kaldırıp hemen revire götürdüler.
