Önceden tek bir aşk vardı. Güçlüydü. Tek yürekti. Olay ve olgu olarak ikiye ayrılmadan önceydi. Öyle kalmalıydı. Kalmadı, insanoğlu duramadı. Modern çağın getirdiği farklılaşma çabasından kutsiyetimiz olan aşk da nasibini aldı. Nasıl mı? Olay tipi aşkta kısa belli etki tepki vardır yani hediye almak gerekir ve hediye alınca mutlu olunur ve biter anlıktır. Tepkisel bir yaklaşım vardır. O, mesaj attı ben cevap vereyim; ben, cevap verdim o mesaj atmalı. Olgusal aşk tamamen farklıdır. Yani hediye almanıza gerek yok. Sadık, güzel bir bakış çok mutlu eder karşısındakini. Örneğin ait olduğunu belli etmek. Örneğin sen uyurken cevap veremeyeceğini bildiği halde mesaj atmaktır. Karşılıksızdır. Doğaldır. Aşkın en güzel halidir. Hem, olaysal aşktaki gibi sıracılık yoktur. Zaten olaysal diye de bir aşk yoktur. Günümüz modern aşkın getirdiği üç noktalar... Bitmiyor. Anlamsız halde devam ediyor. Olgusal aşkı gölgesinde bırakıyor. Bu, bir baloda en güzel elbiseyi giyen ile en sönük elbiseyi giyen arasındaki, mesele gibi. Aşk sadece göze hitap etmemeli. Cafcaflı ambalajlarda aranıyor mutluluk; oysa ki sıcacık bir gülümsemedeydi. Aslında sadece bakabilmekti, görebilmekti. Çünkü kocaman bir emekti. En pahalı kazağı almak değildi. En pahalı zamanını sana harcayarak kazak işlemekti. Dedim, ya emekti. ilmik ilmik işlemekti. Hem olaysallıkta sürekli terk edilme, korku hali vardır. Aksiyonlara açık; her an, her istemediğin şeyin olabilme ihtimali vardır ve bu, seni huzursuz eder. Bu kuş tüyü yastığını taş gibi, odanı da kibrit kutusu gibi dar hissettirir. Bazen de tam aksi olur; ama ekseriyet içinde huzursuzluk vuku bulur. Orantı yoktur; ya çok çok mutlu olursun yada dünyanın en mutsuz insanı. Yapma! Yazık! Hem bak kalbin paramparça olur. Başka bir yar gelir, yaramı sarar deme! Sarmaz; çünkü sarmadı kimseyi o da başkasından geliyordu. Yine güvenirsin yine kırılırsın, kırarsın. Çünkü yanlış yöntemi kullanıyorsun. Aşkın olgusal hali, en yalın hali. Boşver, çok afili birlikteliğin olmasın. Zaten hiçbir birliktelik de afili olmasın. Sevdiğin için dünyaları değişmeyeceğini, bırak sadece eşin bilsin.
Sevgililer gününü kutlayıp onu mutlu etmek değildir, bahsim. Özel günleri de kaçırmadan kutlamak da değildir. Her gün anımsamak, mutlu etmeye çalışmak. Çabalamak. Anlasana önemli olan kaç gün mutlu ettiğin değildir; ne kadar çabaladığındır. Bu, bir günlük iki günlük çabalamak değil, ömür boyu süren bir "olgu'dur" Hem söz vermeyecek misin bir ömür mutluluğa. Mutluluğun formülü, olgusal aşktadır.
Gökhan Karakız
