Message || Neymar JR

#23

"Havalimanına lütfen" dedim taksiciye. Başımı cama yaslayıp kulaklığımı takıp despacitoyu dinlemeye karar verdim. Neymar için üzülmeye değmeyeceğini fark ettiğim zaman tatile çıkmaya karar vermiştim. Ve de Paris'e gidecektim. Ailemi zor ikna etmiştim. Gayet güzel bir tatil geçireceğimi düşünüyordum. Ve mutlu olacaktım. Artık ne televizyonda ne de telefonda Neymarı seyrediyorum. Şu an ne yaptığı umrumda değil. Belki de başka bir takıma transfer olmuştur. Ne yaptıysa umrumda değil. Kendimi üzemem.

"Geldik efendim." diyen taksiciye ücreti ödeyip havalimanına girdim. X-ray cihazlarından geçtikten sonra henüz erken olmasına rağmen uçağa doğru yol aldım. Etraf çok kalabalıktı. Havalimanı karmaşa içerisindeydi. Fazla oyalanmak istemediğim için hemen uçağa bindim. Telefonum titrediğinde arayanın Ana olduğunu gördüm. Reddedip telefonu uçak moduna aldım. Tatile çıkacağımdan kimsenin haberi yoktu. Neymar olayını da kimse bilmiyordu. Zaten bir ay önceki mesajından sonra her yerden engellemiştim. Ben mutlu olmayı hakediyordum. Uçağa bindiğimden bi süre sonra uçak kalktı ve kemerimi takıp gözlerimi kapadım.

****

"Sayın yolcularımız güvenliğiniz için emniyet kemerlerinizi bağlayınız, inişe geçiyoruz!" duyduğum anonstan sonra gözlerimi araladım ve etrafa baktım. Çok güzeldi!

İndikten sonra direk bavulumu almaya gittim. İşlerimi hallettikten sonra bir an önce havalimanından çıktım ve yine taksiye atladım. Daha önce internette gördüğüm 5 yıldızlı otellerden birine gittim. Fransa'nın en iyi otellerinden birisiymiş. Para sıkıntı değil, otel güzel olsun yeter. Uçakta iyi bir uyku çektiğim için şuanda gayet dinç hissediyorum. Havuza girmeye karar verdim. Bikinilerimi üzerime geçirip belime bir havlu sardım. Koridordan geçerken etrafın yine çok kalabalık olduğunu gördüm. Yine fazla ilgilenmeden koridorun köşesini döndüm. Bir anda kafama çok sert bir cismin çarptı. Başımı kaldırıp azar çekmeye hazırlandığım anda bir çift ela göz gördüm.

Kıpırdayamadım.

Karşımdaki Neymardı.

"Neymar?" dedim kelimelerin boğazımdan çıkmasında güçlük çekerken. "Önüne bak." dedi umursamayarak. Yanımdan geçip gitti.

Beni tanımamıştı.

Beni unutmuştu.

Hemen doğrulup kolundan tuttum. "Sen... Beni hatırlamıyor-sun." dedim zorlukla. Gözlerimin dolmasına engel olamadım.

"Sende diğerleri gibi bir hayransın, değil mi"