Merhaba ...
Ben artık yeni bir sayfanın başlamasını isteyen ,geride kalan sayfaların kısa bir özetini yanına alan ,yeni yolunda temiz bir sayfayla başlamak yolunda ilerleyen bir tür mavi...
Hayata defalarca sıfırdan başlıyoruz. Şu üç günlük dünyada beş günlük acı çekerken yedinci günün sonunda yeniden diriliyoruz. Bu bizi yoruyor ama gerçekten yoruyor be.. ve diyoruz ki; Artık ölüm ölse umrunda deil. Bu sözler benim hayata ne kadar karamsar baktığımı düşündürebilir.Ben sana şunu söyleyeyim; hayattaki her çeşit duygunun eşit değerde olduğunu düşünüyorum. Buda bana hayatın acı kahvesinde yıllanmış şarap içmeme sebeb oluyor.
Sokağımızda her şeyin bir çağı vardır.Bilyelerin çağı.Topaç çağı.Sinema yıldızlarının resimlerini toplama çağı.Uçurtma çağı,çağların en güzeliydi.Gökyüzünün her köşesi renk renk uçurtmalarla kaplı olurdu,her biçimde güzel uçurtmalarla.Gökyüzünde bir savaştır giderdi.Uçurtmaların başları tokuşur,savaşlar çıkar,kementler atılır,kılıçlar savrulurdu. Ben ise çocukluğumun vermiş olduğu heyecanı içinde dizginleyemeyen biri olarak sizleri mavi çağıma götüreceğim. Bir nevi zamanda yolculuk yapacaksınız...
Not: İçimdeki heyecanla bişiler yapmaya çalışıyorum eleştirileriniz başım üstüne :)
