The Sweetness of Forgetting

Bu benim farlı konuları ele alan bir hikayem.Styles'ı daha yakından tanıyabileceğimiz bir hikaye.Herkese iyi okumalar

Üşüyorum.Hemde iliklerime kadar.Bulunduğum yerin zifiri karanlığında, gecemi aydınlatacak bir Ay'ım olmadan hemde...

Sadece yürüyorum. Çıplak ayağımın üşümesini umursamadan.

Kulağımda bir uğultu, o'nu arıyorum.Hayatıma yön veren adamı.

Burnuma buram buram gelen, o iğrendirici hastane kokusunun içerisinde onu arıyorum.Biliyorum.O bıraktığım gibi burada.

İleride bulunan , yarım ağız açık kapının ardından gelen ışıklar kurtuluşum muydu, yoksa sonum mu?

Artık bunları düşünmek anlamsızdı.Çünkü o, beni bekliyordu.

Kapıya uzanan elim benden izin almamıştı.Elimi ben değil, duygularım yönetiyordu.

Kapı ardına kadar açıldığında gördüğüm manzara çok tanıdıktı.Birbirine sarılan bu iki insan tamamen farklı duygular içerisindeydi.Sadece yanağımdan boynuma doğru akan yaş, bana duygularımın olduğunu hatırlatmaya yetmişti.

YAZARIN ANLATIMIYLA

Kolin, Rüyasında gördüğü bu manzarayı hatırlıyordu. Hayatının iki yılını geçirdiği bu beyaz duvarlar arasındaki tek mutlu günüydü.

Aşkından deli lakabına uygun görülmüştü Kolin. Ne diyebilirdi ki? O'nu delicesine seviyordu.

Biliyordu, asla hayallerindeki aşka sahip olamayacağını çok iyi biliyordu.Ancak kalbine söz geçirememişti işte...

Burada ,kapının ardında kendisinin hayatının aşkına nasıl sarıldığını izliyordu. 

O'nu görmek için gelmişti Styles. Onu sıradan bir hayran olarak görüyordu.Ancak Kolin için bu durum tamamiyle farklıydı.

O ana tekrar dönmüştü Kolin. Duygularını tamamen yok ettiğini sandığı zamanda bu da neyin nesiydi diye düşünüyordu. Bunun bir rüya olduğunu biliyordu ve kurtulmak istiyordu.

Çünkü canı yanıyordu, eskisi gibi..

**********

kOLİN'İN ANLATIMIYLA

Şuan pastanede yeni kurabiyeler yapmam gerekirken, denizin rahatlatıcı dalgalarının eşliğinde düşünüyordum.

Dün gece, onca zamandan sonra neden görmüştüm bu rüyayı? Onu unuttamamış mıydım yoksa?

Hayır, hayır.Unutmuştum.Tam beş yıldır düşünmüyordum onu. O'nunla ilgili olan her şeyi atmalarını söylemiştim uzun zaman önce. Ondan nefret etmiyorum. Yalnızca o benden bunu istedi.Onu unutmamı...

Eski bir hayran olarak yapmam gereken de bu değil miydi?

Elimde bulunan yıldız kurabiyelerimden bir tanesini çıkardım ve ısırdım.Bir kurabiye insanı huzurlu yapabilir miydi? tabii ki de hayır.Ancak bu kurabiye benim için çok özeldi.

Annem öğretmişti bana yapmasını. O'un en sevdiği kurabiyeydi. Onunla pek konuşmamamıza rağmen bunu öğretmeye çabalamıştı.

Annem bu kurabiye'nin oun kaderini değiştirdiğini, benimkisini de değiştireceğini söylemişti.Ancak bu kurabiyeyi yaklaşık beş senedir yapmama rağmen, değişiklik görmemiştim.

Yanıma oturan yaşlı bayanı bana gülümserken gördüm. Ne zamandır yanımda oturuyordu? Hiç bir fikrim yoktu. Onun gülümsemesine sahte bir gülümseme ile karşılık verdim.

Elimdeki kurabiye poşetini ona uzattığımda başını sallayarak bir kurabiye aldı ve incelemeye başladı. Yıldız şeklinde olması dikkatini çekmişti sanırım.

Kurabiyeden bir ısırık aldı ve içten bir şekilde gülümsemeye başladı.Kurabiyenin bir etkisiydi galiba, mutluluk.

"Kurabiye" diye sözüne başladı ve durdu.Ardından tekrar konuşmaya devam etti.

"Yıldız şeklinde olmasının bir sebebi var mı?" Tahmin ettiğim gibi şekli dikkatini çekmişti.

Vücudumu ona döndüm ve sorusunu cevaplamak için bir şeyler düşünmeye başladım. Bir nedeni yoktu, bildiğim kadarıyla.

"Hayır , yok." diye kısaca cevapladım.Bu sözlerim üzerine hafif başını salladı ve tekrar bir ısırık aldın.

Bir şeyler düşünüyor gibiydi.Sonunda kurabiyesini bitirdiğinde kır saçlarından bir tutam alıp kulağının arkasına sıkıştırdı ve konuşmaya başladı.

"Şey, nasıl söyliyeceğimi bilemiyorum. Ama rica etsem yarın Cord Burnu  Yaşlılar Evi'ne bu kurabiyelerden getirir misin?"

Bu isteği karşısında afalanmıştım. Onun işaret ettiği hastaneye baktım.Bir huzur eviydi. Yaşlı bayana baktığımda sanki bu tek dileğiymişçesine bakıyordu. Onu kırabileceğimi sanmıyorum.

Başımı aşağı-yukarı hafif sallayarak kabul ettim. İşte şimdi yarın uyanmam için bir sebebim vardı.

BU BÖLÜMDE HARRY YOK.EVET FARKINDAYIM. ANCAK BU YALNIZCA GİRİŞ BÖLÜMÜYDÜ. BİR SONRAKİ BÖLÜM HEYECANLI BİR BÖLÜM OLACAK. BİR ŞEY DAHA SÖYLEMEK İSTİYORUM.

ALEYNA'YA SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMİ SUNUYORUM. O'NUN SAYESİNDE BU HİKAYEYİ YAZDIM. O, BENİM ALL'IM. SENİ SEVİYORUM.