Ճանապարհորդություն երկնքի և երկրի միջև

Գլուխ 3

-Ախ Ալեքս եթե դու իմանայիր, թե հիմա ես ինչ եմ զգում..Սպիտակ պատերի ներսում ամենուրեք մահացած, ծանոթ և անծանոթ մարդիկ էին, որոնց մի մասը ինձ հորդորում էր մնալ, մյուս մասը գնալ, իսկ մեկ ուրիշ մասն ասում էր, որ որոշումն ինքս կայացնեմ...

-Աղջիկս դու եկել ես մեզ հյուր?- ես շրջվեցի և տեսա իմ տատիկին:
-Տատի~կ:- բացականչեցի ես և գրկեցի նրան:
-Սիրելիս դու մեզ մոտ ընդմիշտ ես եկել?
-Դե... տատիկ ես դեռ չեմ որոշել:- տխուր ձայնով ասացի ես:
-Փոքրի~կս մի տխրիր: Ամեն ինչ լավ է լինելու: Դու միայն կենտրոնացիր և որոշումդ ճիշտ կայացրու:- ասաց տատիկս և անհետացավ:
Հիվանդանոցում ամեն ինչ նույնն էր: Իմ սիրելիները շատ տխուր էին:
-Եկեք իմ սենյակ խնդրում եմ:- ասաց բժիշկը և գնաց:
Բոլորը գնացին նրա հետևից: Ես նույնպես:
-Լսեք ես ձեզ այստեղ կանչել եմ վատ լուր հայտնելու:
-Ինչ է եղել աղջկաս բժիշկ?- բղավելով ասում էր մայրս:
Բժիշկը լուռ էր: Ինչ վատ լուր էր նա ասելու? Ես չէյ կարող մահանալ: Չէ որ դեռ ընտրություն չեմ կատարել:
-Խոսեք բժի'շկ: Ասեք թե ինչ է եղել իմ սիրելիին?
-Հանգստացե'ք խնդրում եմ: Ես հասկանում եմ ձեր վիշտը, սակայն պետք է կարողանաք կառավարել ձեր հույզերը:
-Խոսեք խնդրում եմ:- թաց աչքերով ասաց հայրս:
-Նրա վիճակը գնալով վատանում է: Մենք ոչինչ անել չենք կարող: Ամեն ինչ կախված է ձեր աղջկանից:
-Ոչ: Ոչ մի լքիր ինձ խնդրում եմ:- արտասվելով ասում էր Ալեքսը:
-Ամեն ինչ արեք նրան փրկելու համար: Նա մեր միակ հույսն է բժիշկ: Առանց նրա մեր կյանքն անիմաստ է:
-Տիկին խոստանում եմ մենք կանենք այն ամենն, ինչ մեր ուժերի մեջ է:
Մենք դուրս եկանք բժշկի սենյակից: Ալեքսը գնաց դեպի դուռը և դուրս եկավ հիվանդանոցից:

Ալեքսի կողմից

-Ախ Լյուսի ես հիմա քեզ այնքան եմ կարոտում:
Հանկարծ եկավ բժիշկը և ասաց, որ մենք գնանք իր սենյակ: Եթե միայն տեսնեիք Լյուսիի ծնողների դեմքը այդ պահին...նրամք մտածում էին, որ Լյուսիի մոտ ամեն ինչ դեպի լավն է ընթանում, բայց...
Բայց բժիշկն ասաց,որ ամեն ինչ շատ վատ է: Ախ Լյուսի:
Կարծես նա միշտ իմ կողքին լինի: Այո նա այստեղ է, ես զգում եմ: Բայց ես ցանկանում եմ, որ նա ֆիզիկապես իմ կողքին լինի, ախր մենք միասին դեռ այնքան բան ունենք անելու:
-Լյուսի պայքարիր խնդրում եմ: Հետ արի: Տես, թե մենք ինչքան ենք աղոթում քեզ համար: Խնդրում եմ հետ արի...
Ես գնացի դեպի Լյուսիի ծնողները:
-Տղաս շնորհակալ ենք քեզնից, որ մեր և մեր աղջկա կողքին ես այսքան ժամանակ, բայցքանի օր է ինչ մենք այստեղ ենք ու դու ոչինչ չես կերել: Գնա տղաս, գնա մի բան կեր, մի փոքր հանգստացիր և հետո նորից կգաս: Եթե ինչ որ բան լինի մեմք քեզ անպայման կտեղեկացնենք:
-Ոչ պարոն Քոլինզ: Ներեցեք, բայց ես չեմ կարող իմ Լյուսիից այն կողմ գնալ: Ես պետք է մնամ և աղոթեմ, որ նա հետ գա:
-Լավ տղաս ուրեմն դու մնա Լյուսիի մոտ, իսկ մենք գնանք տուն, մեր հագուստը փոխենք, մի բան պատրաստենք և հետ գանք: Ինչ որ լուրի դեպքում անպայման մեզ տեղեկացրու:

Էրեխեք ջան, որ չեք կարդում ես որոշեցի, որ պատմությանս շարունակությունը չեմ գցի: Եթե պատմությունս հավաքի 10 աստղ, ես կգցեմ մյուս գլուխը:
Սպասում եմ ձեր մեկնաբանություններին և աստղիկներին