Yine sabah olmuştu. Gece geç yattığım için haliyle sabahta geç uyanmıştım.Uyuyamamamın sebebi yine "O"ydu ve sabah uyanınca yine onu düşünüyordum.Bir insan bir insanı azıcıkta olsa sevemez miydi? Benim bütün hayallerimde o varken onun hayallerinde ben değil başka birisi vardı.Evet ben onu, o da başkasını seviyordu.Ben platonik bir aşığım sevdiğimi asla ona söyleyemem. Biraz gurur,biraz utanç, biraz reddetme korkusu yüzünden,ki reddedeceğide apaçık ortadaydı.O çok İmanlıydı.Ve asla sevgilisi olmamıştı.bende kendimi öyle avutuyordum "nasıl olsa sevgili olmayacaklar"ama sevgili olmuşlar lan...o imanlı çocuk gitmiş.Aslında o kendisini seven birisi olduğunu öğrenince bir daha asla o kişiyle konuşmaz hatta yüzüne dahi bakmayan biriydi.Ama onunla güle konuşa sinemaya gittiler ben önlerindeydim ve o beni takmadı bile.Ya aslında baksaydı saçma olucaktı yani hangi yakışıklının yanında çirkin bir kız gördünüzki...
