İmtihan

Bölüm 1

Bir hikayem var benim. Canımı yakan, suskunluklarım var benim kalbimi yoran. Bir hikayem var işte gözyaşları bol olan.

5 yıl önce.

Nefes alamıyordum. Sanki aldığım her nefeste yaralarım daha da kanıyordu. Korkuyordum aslında, birinin daha gelip yaralarımı kanatmasından. Yüreğim daha fazlasını kaldıramazdı. Daha fazla acıya yer yoktu kalbimde. Zaten kanayacağı kadar kanamıştı ve kanamaya da devam ediyordu. Yaralı bir kalbim vardı işte, birileri tarafından sarılmayı bekleyen. Ama korkuyordum ya yaralarımı sarayım derken daha çok kanatırsa ? Ya giderse ? En çok korktuğum şey gitmesiydi aslında.Çünkü terkedilmeyi tadan bir insan eskisi gibi olamazdı. Yıkılırdı, kimseye güvenemezdi. Ve korkardı bir daha aynı duyguları yaşamaktan. Bende öyleydim işte. Bir kere terkedilmiş ve bir daha kimseye güvenememiştim, Rabbimden ve annemden başka. Ben düşüncelerimle boğuşurken Esma'nın seslenmesiyle kendime geldim.

"Zeynep hazırlanmadın mı daha ? Okula geç kalacağız. Hem sen deminden beri ne düşünüyorsun öyle dalgın dalgın ?"

"Hiç, hiç bir şey düşünmüyordum, hemen hazırlanırım şimdi." Tozpembenin hakim olduğu odam ruhumla tezatlık içindeydi. Griydi benim rengim.Kirli geçmişim ve beyaz geleceğimin karışımıydı ruhum. Hem Her insan biraz da olsa gri değil midir? Ne beyaz kadar saf ne de siyah kadar karanlık... Dolabıma yönelip siyah şalımı çıkardım. Saçlarımı aşağıdan toplayıp, siyah bonemi kafama geçirdim. Ardından şalımı göğsümü kapatacak şekilde iğneledim. Siyah feracemi giydiğimde hazırdım. Esma sabırsızca kapının önünde beni bekliyordu.

"Sonunda hazırlandın. Ağaç oldum burda."

" Özür dilerim Mavim" deyip yanağını sıktım. Yanağının sıkılmasından pek hoşlanmazdı.

"Tamam tamam hadi geç."Ayakkabımı giyip merdivenlerden inmeye başladım. Esma kapıyı kilitliyordu. Evimiz 4. Kattaydı ve asansör yoktu. Binayı yapan mimar ne kadarda zekiydi ama!50 merdivenin sonunda ayaklarım sızlıyordu. Ağır demir kapıyı itip sokağa çıktım. Şubat ayındaydık ve soğuk tüm bedenime işlemişti. Esma da benim gibi mimarın zekiliğinden etkilenmişe benziyordu.

" Of ya her gün in çık bu da can ya." Sinirlenince çok komik oluyordu." Hişt sakin ol şampiyon."

" Bak Zeynep sinirlendirme beni."

" Tamam tamam şampiyon demedim bir şey."

"Allahım ya Rabbim ya." Esma yanında çocuklaştığım nadir insanlardan biriydi. Genelde insanlara karşı soğuk biriydim. Kolay kolay güvenemiyordum hiçkimseye. Kırıldığınız zaman değişirdiniz zaten. Ben de değişmiştim,insanlar kalbimi kıra kıra değiştirmişlerdi beni. Çok fazla kırılmıştım hemde.

Flashback

Kalbim çok hızlı atıyordu. Heyecandan değildi ama bu. Deli gibi korkuyordum. İçkili bir üvey babandan ne kadar korkulursa o kadar korkuyordum.Üvey babamın anneme bağırmasıyla korkum iki katına çıktı.

"Söyle lan silahım nerde benim. O adamı vuracağım, söyle. "

" Ayhan sakinleş bak daha yeni ceza evinden çıktın. Yine mi ceza evine gireceksin ?"

" O adam benim namusuma laf etti!Söyle silahın yerini çabuk dedim sana.."

Annem babama söylememekte ısrar ediyordu. Duyduğum sesle daha çok irkildim. Babam anneme tokat atmıştı.O tokat anneme değilde bana atılmıştı sanki. Kalbim acıyordu. Küçücük yüreğim için bu acı çok fazlaydı.

Benimde diğer çocuklar gibi oyun oynayıp ailemle mutlu olmam gerekmez miydi ? O an dua ettim Rabbime bizi kurtarması için. Minicik ellerim çok büyük umutlarla açılmıştı semaya. Biliyordum O yardım ederdi bize. Ancak O kurtarırdı bizi. Annem susmuştu sadece,ağlamıyordu da. O benim bu dünyadaki kahramanımdı. Canımdı, canımdanda öteydi hatta. Babam o an küçükte olsa kendine gelir gibi olmuştu. Tam çıkıp gidecekken kapının arkasından onları izleyen beni gördü. Hışımla üstüme yürüdü.

" Sen bizi mi izliyordun lan ?"

Hayatımda en çok korktuğum anlardan biriydi.Ardından yediğim yumrukta hiçbir zaman acısı geçmeyen yaralarımdandı. Sonra ne mi oldu ? Babam o akşam eve hiç gelmedi. Muhtemelen içki masalarında biraz daha sarhoş olmakla meşguldü.

Öncelikle çok heyecanlıyım. Bu ilk kitabım ve kısmen de olsa benim hayat hikayem. (Geçmişte yaşanan olaylar.) Aslında birazda olsa acılarımı sizinle paylaşmak istedim. Yorum yaparsanız ve oy verirseniz çok sevinirim.  Allah'a emanet olun.. :)