try to protect your feelings

ένα βλέμμα

Πέφτω πάνω στον τύπο με τα ωραία μάτια. ..που με είχε φιλήσει τόσο παθιασμένα χθες. ..ποποοο, είναι τόσο όμορφος,και αυτό το βλέμμα του, Θεέ μου με τρελαίνει,φαντάσου να ήταν δικός μου και. ...
<<ούτε καλημέρα ε;>>,ακούω την φωνή του να διακόπτει τις σκέψεις μου. ..
<<Ε Καλημέρα>> του λέω κοιτάζοντας αυτά τα υπέροχα ματάκια του ...
Και εκείνη την στιγμή μου χαμογελάει. ..Και ο χρόνος σταματάει! Και η μιζέρια παύει να υπάρχει! Και γω μένω σαστισμενη να τον κοιτάω!

<<Ντριιιιιινν>>μας διακόπτει το γαμημενο κουδούνι. ...
<<λεω να φεύγω έχω αρκετές απουσίες>>μου λέει αποφασιστικά. ..
Εγώ του γνεφω καθώς προχωράω προς την τάξη των κοριτσιών για να τους εξηγήσω τι συνέβη. ..Καθώς βρίσκω την Ατζυ. ..Και τις εξηγω τα πάντα λεπτομερή, καταλαβαίνω ότι πάλι δεν έμαθα το όνομα του!
<<Τι χαζή που είμαι!>>τις λέω μες τα νεύρα βλέποντας τον καθηγητή να μπαίνει στην τάξη μας!Και έχω και έναν απίστευτο πονοκέφαλο! !!
Και βέβαια τώρα που δεν είμαι καλα
έχουμε μαθηματικά. ...Τι άλλο? !!
πφφφφ ..σηκώνω διστακτικά το χέρι μου και λέω στον καθηγητή να πάω στο γραφείο του διευθυντή ώστε να πάρω άδεια και να πάω σπίτι μου! !!

Μετά από μισή ώρα

μπαίνω στο σπίτι ....αφήνω την τσάντα μου πάνω στο γραφείο. ..Και κατευθείαν ξαπλώνω και μέσα σε 1 λεπτο με έχει ήδη πάρει ο ύπνος!

Ατζυς Pov

<<Νελη-Νελη >>της είπα φωνάζοντας. ...
<<ελα τι έγινε? ??Που εξαφανίστηκε η άλλη η τρελή >>μου είπε μιλώντας για την Νίκη!
Εγώ άρχισα να γελάω και της εξήγησα και για τον όμορφο που την είχε φιλήσει και επεσε πάνω του ...Και για τον πονοκέφαλο που την έπιασε την ώρα τον μαθηματικών!

<<Μα είναι δυνατόν να μην ρώτησε το όνομα του ρε συ? ?>>μου έλεγε η Νελη μέσα στην γκρίνια. ..
ευτυχώς είχε περάσει η ώρα και έπρεπε να πάω στο γραφείο της διευθύντριας για να πάρω την δήλωση της εκδρομής που θα πάμε στο μουσείο.
Και όπως έχω ανέβει τις σκάλες και τρέχω στον δεύτερο για να μπω στο γραφείο ....ανοίγει η διπλανή πόρτα και μου δίνει μια.....

Ανοίγω τα μάτια μου...
που βρίσκομαι? ....ααα στο γραφείο είμαι. ...Αλλά γιατί κοιμάμαι. ...όχχχ αυτός είναι ο αδερφός του κολλητού μου του Σταυρού !!!

Πραγματικά δεν τον είχα παρατηρήσει πότε. ...ποπο..Φαίνεται τόσο όμορφος...

<<Πραγματικά συγνωμη. ...καταλαθος έγινε. ...Δεν ήθελα να σε χτυπήσω Ατζυ! νοιωθείς κάπως καλύτερα? ?>>

<<Κωνσταντίνε,μια χαρά είμαι, λίγο το κεφάλι μου με ποναει,και σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον>>

<<Τι ευχαριστεις βρε χαζό. ..>>μου είπε καθώς με έπερνε αγκαλιά! Τι γλυκός που είναι δεν θέλω να φύγω από την αγκαλιά του...

<<Ατζυ πως είσαι? ?Ειδοποίησα την μητέρα σου σε λίγο θα είναι εδώ >>είπε η διευθύντρια μπαίνοντας με το ειρωνικό της ύφος.

Και εμείς κατευθείαν σταματήσαμε να αγκαλιαζομαστε και από τραβήχτηκε ο καθένας στην θέση του !

<<ευχαριστώ πολύ Κυρια,πάω στην τάξη μου να μαζέψω τα πράγματά μου!Και θα περιμένω την μητέρα μου στην είσοδο>>.

<<Εντάξει Ατζυ >>μου είπε με αυστηρό ύφος!

<<Κωνσταντίνε μήπως να πηγαίνεις και συ σιγά σιγά? ?,βασικά μιας και εσύ ευθυνεσαι για το χτύπημα της Ατζυ. ..πήγαινε να την βοηθήσεις να μαζέψει την τσάντα της !>>

<<Μάλιστα>> της είπε καθώς βγήκαμε από το γραφείο !

Κατεβηκαμε  τις σκάλες και του είπα ότι δεν χρειάζεται να με βοηθήσει και ότι μπορώ μόνη μου!Έπειτα με αγκαλιασε και μου ξανα είπε Συγγνώμη. ..Τι γλυκός που είναι. ..

πηγαίνοντας προς το σπίτι σταμάτησα σε μια καφετέρια για να πάρω ένα καφέ και να πάω σπίτι!

♦♦♦

φυσικά και δεν κατάφερα να διαβάσω αφού σκεφτόμουν όλα αυτά. ..Και κατευθύνθηκα προς την κολλ μ τονδ Σταύρο. ..μηπως πετύχω τον Κωνσταντίνο!

Φτάνω έξω από το σπίτι και ακούω φωνές!Μου ανοίγει η μητέρα τους και η φωνές γίνονται όλο και ποιο εκοφαντηκες !τα αδερφια μαλώνουν άσχημα !Την αγκαλιαζω και ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες! !
χτυπάω την πόρτα αλλά δεν ακούγεται καν !!!
μπαίνω μέσα και τους βλέπω να πλακώνονται! !!
Πάω να μπω στην μέση και ...