The Goddess | Malik

prologue

"Sizi fark etmeyeceğimi falan mı düşünüyordunuz?" dedi Zeus keskin bakışlarıyla bizi incelerken. Arkasına yaslanmış, korkutucu bir sakinlikle ambrosiasını* içerken, korkuyla Apollon'a sokulmaktan başka bir şey yaptığım yoktu. Her şeyi yok edebilecek bir güce sahipti ve alemimi hiçe sayıp beni şuracıkta böcek gibi ezebilirdi. Her zaman anlayışlı ve sabırlı bir tanrı değildi.

"Lütfen bizi affedin, Yüce Zeus. Sizi temin ederim ki, bir daha böyle bir şey yaşanmayacak." dedi Apollon. Güven verircesine Zeus'a bakıyor, bir yandan da endişelenmemem için sıkıca elimi tutuyordu.

"Bana yalan söylediniz." dedi Zeus ayağa kalkıp balkonun mermer korkuluklarına yaslanırken. "Benim haberim olmadan alemlerinizi bırakıp, ölümlülerin dünyasına gittiniz."

İçinde bulunduğumuz büyük odaya sessizlik çökerken, Apollon'a baktım. Benden çok daha güçlü bir tanrı olmasına rağmen babası karşısında o da korkuyordu. Bunu belli etmemeye çalışsa da, Zeus'un yanına gelince mavi gözlerindeki ışıltı yok olmuştu.

Hepimiz, tüm Olimposlular, ondan korkuyorduk.

"Ben her şeyi görürüm, her şeyi duyarım, her şeyi bilirim. Bunu sakın unutmayın." Zeus sırtı bize dönük bir şekilde konuştuğunda, o bizi görmese bile başımızı sallamıştık.

"Özür dileriz, Zeus. Lütfen bizi affedin." diye mırıldandım oldukça kısık bir sesle. Sesimi kendim bile zor duyarken, Zeus'un beni işittiğinden emin değildim.

"Sizi affettim." dedi Zeus bize dönerken, gözleri karanlık bir şekilde bize bakıyordu. "Ancak, bu yaptığınız cezasız kalmayacak."

Kaşlarım merakla çatılırken, Zeus şimşek asasını havaya kaldırdı ve sertçe yere vurdu. Kuvvetli bir rüzgar odayı doldurup, bedenlerimizi yalayıp geçerken beyaz bir ışık etrafımızı sardı. Şiddetli rüzgar ve ışık sayesinde gözlerimi zar zor açarken, beyaz ışık süzmesinin arasında Zeus'un heybetli bedenini ve gür sesini duydum.

"Işık Tanrısı Apollon ve Bahar Tanrıçası Persephone, ölümlülerin dünyasında yaşamaya mahkûm edildiniz!"

--

Ambrosia: Olimpos'ta tanrı ve tanrıçaların içtiği özel bir içecek, içki.