Montreal University: School Of Mafia

Chapter 1: Gone

Minsan, sinusubok tayo ng tadhana para makita kung sino ba talaga ang para sa atin. Pero ngayon, hindi ko alam kung tadhana nga bang masasabi ang dahilan ng paglayo ko kay Gryffyn. Alam ko sa sarili ko na kailanman diko nagawang magsinungaling kay Gryffyn. But why is it that it's the only way for us to go separate ways? To just lie. To just tell him I don't love him? To just tell him he's not my ideal man? To just tell him he's not worth my love? To just tell him I fell out of love? I know in myself that even if I'll break my heart this time, It's for the best.

"Beeeeep!!"

Nagulat ako nang may bumusina sa likod. Tumingala ako ng makita ko ang pag-ilaw ng green light sa mga traffic lights. I started my car and began to drive.

Wala sa sarili kong binabaybay ang daan ng Makati. Papunta ako ng Starlites ngayon as planned with ny friends.

Well, kailangan ko na silang makasama bago pa man ako makalipat ng Montreal. As far as I know, aasikasuhin ko na lahat ng requirement ko for the enrollment next week so I've got no more time to hang out with them lalo na't boarding school yun, and when I say boarding school, may unit ako sa mismong loob ng University. Dammit.

Huli kong kakausapin si Gryffyn pag nakakuha nako ng tyempo. Buti nalang at busy sya ngayon dahil din sa pag aayos niya ng requirement. Oh fuck!

Napamura ako ng nagring ang cellphone ko. Pakiramdam ko umurong ang kaluluwa ko. Bahagya kong pinaslow down ang kotse dahil pakiramdam ko mawawalan ako ng hininga hindi dahil sa bilis ng takbo ko kundi dahil sa isiping diko alam kung ano ang patutunguhan ng tawag na to.

Without second thoughts, pinulot ko ang cellphone ko sa katabi kong upuan at agad pinindot ang answer bago itinapat sa aking tenga.

"Baby", deretso kong sagot. Gryffyn is on the line.

"Hey, I miss you", bahagya akong nanlumo sa lambing ng boses niya. Ramdam ko ang paglundag nya sa kama dahil sa tumunog ito, marahil ay humiga sya.

"I-i miss you more. What are you doing?", straight pa din naman ang boses ko pero feeling ko malapit nakong mawalan ng pag asang makausap pa siya ng maayos. Isa lang ang tumatak sa isipan ko, ang iwan siya ng personal. This may sound harsh but I can't just stay with him and be with that long distance relationship. Haist.

"Lyin on my bed. Tss baby, I know you're driving. Itabi mo muna yang sasakyan. I wanna talk to you", ramdan ko pa din ang awtoridad sa boses niya kahit sa cellphone lang. Itinabi ko ang sasakyan, at agad sinagot ang sinabi niya.

"Hey baby, what seems to be the problem?", oh god, I can't believe ito talaga ang tinatanong ko sa kanya ngayon. Like what the hell.

"Where are you going? Nagpaalam ka na ba sakin? God, Ellie, kung di pa ako tumawag malalaman ko pa bang lumabas ka ng gabi?", ramdam ko ang galit niya dahil tinawag na niya ako sa aking pangalawang pangalan.

"Baby, I'm sorry. Please wag kana magalit. I'll be heading to Starlites. Besides, kasama ko naman po sina Aly and Dianne baby, nothing to worry about.", nakangiti pako habang sinasabi yun sa kanya kahit alam kong di niya ako nakikita.

"Can I come? No, I mean, I will be coming. Bat pa ba ako nagpapaalam sayo. Haha. Eh, andun yung girlfriend ko and definitely my soon-to-be-wife so kailangan andun din ako. Haha", ramdam ko ang galak at tuwa sa kanyang boses. Tell me, how can I leave this guy hanging? Am I that noob? Am I that heartless? Granting my parent's wish means my wish too, and it breaks my heart.

"I know you're tired baby. Please just sleep. Gryffyn, wag na matigas ang ulo. Diba sabi---

"No buts. I'm on my way, I love you", napamura ako ng pinatay nya ang tawag nang di man lang hinintay ang sagot ko. Away na ba niyang malaman kung gaano ko siya kamahal? Haha, natawa ako sa sariling tanong.