.
.
.
.
.
.08:17am
JK: 'อ้วนคิดถึง..'
read√ 08:37JM: 'เหมือนกัน...'
read√ 08:37JK: 'อยากกอดมึงใจจะขาดแล้ว!'
read√ 08:38เงียบ....
อ่านแล้วไม่ตอบ....
"อ๊ากกกกกกกก!" เด็กหนุ่มร่างสมส่วนที่กำลังนอนคว่ำหน้ากดโทรศัพท์อยู่บนเตียงร้องลั่นด้วยความกระวนกระวายใจ เนื่องจากโดนใครบางคนเมินไม่ตอบข้อความ...
ทำไมคนตัวเล็กของเค้าอ่านข้อความแชทแล้วไม่ตอบว่ะ อยู่ไกลกันอยู่แล้วแทนที่จะกระชับความสัมพันธ์ให้แน่นขึ้น นี่อะไรปล่อยให้เขาคิดถึงอยู่ฝ่ายเดียว...
"นี่คิดถึงกันจริงเปล่าว่ะ ปาร์คจีมิน" หงุดหงิดเว้ย!
จองกุกขยี้ผมตัวเองจนฟูไม่เป็นทรงก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินหายเข้าห้องน้ำไป...เช้านี้ก็น่าเบื่อ...
จะวันไหนๆก็น่าเบื่อ...ถ้าไม่มีปาร์คจีมิน :(
เบะปากทำหน้างอก่อนจะหันหน้ามองไปทางโซฟาตัวยาวกลางห้องที่มีเจ้าแมวขนฟูตัวอ้วนนอนขดตัวเป็นก้อนกลมอยู่
'เห็นแล้วก็คิดถึงเจ้าของมัน...'
นี่ก็เป็นเวลาสามเดือนแล้วที่คนตัวเล็กห่างเขาเพื่อไปเรียนทำขนมไกลถึงอิตาลี
ตอนแรกก็ไม่อยากให้คนตัวเล็กไปหรอก เพราะมันไกลแล้วอีกอย่างตัวจองกุกเองก็ไม่สะดวกบินไปบินมาระหว่างโซลกับอิตาลีด้วย
แต่แล้วยังไงล่ะ...
สุดท้ายดันเจอลูกอ้อนแมวน้อยของจีมินเข้าไป...บอกตรงๆนี่ไปต่อแทบไม่เป็นจนต้องยอมสิครับ..
'เห้อ'
ถึงได้นอนรอเป็นหมาป่วย อดทนคิดถึงเจ้าตัวอยู่นี้ไง....
ESTÁS LEYENDO
[OS/SF BTS] : I'm yours
Fanficแหล่งลงฟิคสั้นของเรา.. อันที่จริงก็สั้นบ้างยาวบ้างแล้วแต่ช่วงคิวงานของบังทันที่เราจอง(?)