Keremle buluştuğumda ağlamaklı gibiydi sanki söyleyeceği en ufak
bişeyde ağlicakmış gibi bakıyordu . Öyle de oldu zaten . "Merhaba"
dedi ve gözünden bi yaş süzüldü . "Ne oldu kerem ? sakın ağlama " diyip sarıldım ona . Normalde yaptığım bişey değil ama teselli etmek için yaptım nasılsa . Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı . "kerem ne oldu bana anlatabilirsin" dedim . Kendi zar zor toparlayıp hayatımda duyup duyabileceğim en zor şeyi söyledi " geçen gün okula gelmedim . Hatırlıyo musun? " dedi . "Evet hatırlıyorum " dedim . " O sabah ben kalp krizi geçirdim . (hala ağlamamakta güçlük çekiyo ) Hemen hastaneye kaldırdılar . Kalbimde ritim bozukluğu varmış . Kalp pili takmaları gerekiyormuş . " dedi ve der demez bende onunla birlikte hüngür hüngür aglamaya başladım . Gerektiğinden fazla sıkı sarıldığımı farkedince elimi yanağına götürüp gözündeki yazları sildim . "Herşey yoluna giricek " dedim çünkü dicek başka hiç bişey bulamadım . Tekrar sarılıcakken yüz yüze geldik ....
