Simply Complicated [on hold]

Chapter 4

OtorsNowt: In the midst of all my stresses in life. Writing is my only escape.

hope you'll like it.

***************** 

UNDER HIS LENSE

Friday. Grand Rally day.

1:30 pm.

“You ready?”

Nagulat naman daw ako sa boses ni Lyndon sa likod ko. Hindi ko napansin na nandoon pala siya. Nakatayo kasi ako sa lobby ng old building ng school, watching as the event unfolds. Taking notes in my head.

Paglingon ko sobrang lapit ng mukha niya sa’kin. Napaatras naman ako bigla, at dahil nasa elevated na lugar kami, muntik pa daw akong malaglag. Buti na lang nahawakan ako ni Lyndon sa bewang at nailigtas sa kahihiyan.

“You okay?”

“Tss. Kasalanan mo yun eh. Bakit ba kasi ang lapit mo?” sabi ko sa kanya habang inaayos ko yung salamin ko na muntik na ding malaglag. Tinulak ko siya palayo, hindi ako sanay na may taong ganito kalapit sa’kin. Kay Makoy lang ako komportable, at si Makoy lang ang gusto ko na ganito kalapit sa’kin.

“My bad. Sorry.” Sabi naman niya. Looking really sorry. Kaya naman pinatawad ko na. Hindi naman ako mapagtanim ng sama ng loob. Tsaka isa pa, iniligtas din naman niya ako. So bawi din siya.

Inayos ko yung skirt ko tapos humarap ulit dun sa quadrangle kung saan naghahanda yung 3 parties na naglalaban-laban. Iikot pa kasi sila sa quadrangle isa-isa with their supporters. Yun yung unang gagawin nila. Tapos lahat ay didiretso na sa gym para sa programme na inihanda nila para sa mga estudyante ng school to get votes.

Nung nilingon ko ulit si Lyndon… hawak niya yung camera niya na very high-end, and he’s starting to take pictures. Unlike the other wanna be photojournalist na nasa baba at doon nagkuku-kuha ng pictures, siya naman nandito sa lobby and taking pictures from afar.

“Palagay mo makakakuha ka ng magandang photo sa kinalalagyan mo?” tanong ko sa kanya.

“Just got a beautiful one.” Sabi niya with a meaningful smile.

I just shrugged my shoulders tapos tumingin ulit dun sa mga tao. Nakakuha na ko ng basic informations nung mga nakaraang araw. And I already formulated some notes on my head. Konting information na lang talaga ang kailangan ko. And hopefully makuha ko siya today.

Music starts, and you could feel the excitement sa lahat ng estudyante. Everyone is excused and required na dumalo sa Grand Rally. But I know one na hindi talaga sumali sa event na ito kahit kailan. Si Mark Joy Smith. When I asked him before kung bakit hindi siya sumasali, ito lang yung sagot niya. “Ano bang mapapala ko dun?” Actually, halos every year, lahat ng partido kinukuha siya as candidate, but he always declines their offer. Keewwl di ba?

“Baba na ko. See you later Beatrice. Goodluck.” Sabi ni Lyndon, breaking my thoughts.

Tumango ako sabay sabing. “Sige. Goodluck din.” ^___________^

Lumingon naman siya and he gives me with a handsome smile. Ngayon ko lang napansin, his smile is the same as Makoy’s. No holding back.

After almost an hour, natapos na yung tatlong parties sa pag-ikot nila sa quadrangle at nakapunta na lahat ng supporters nila sa gym. Sa loob ng gym, you could easily notice which party is which. Color coding kasi. Red. Blue. And Yellow. Sa stage din may kani-kaniyang design. At naka-upo na do’n lahat ng candidates ng bawat miyembro.

Umupo lang ako sa isa sa mga bleachers doon sa gilid. Again, I’m just observing and taking down notes. Madami-dami na din yung information na nakuha ko, kaya naman inumpisahan ko na yung pagsulat ng ipapasa ko mamaya.