Inaya & Ilias

2

De wekker gaat af en ik zet m uit. Ik sla de dekens van me af en loop richting de douche. Ik moest opschieten, want als mijn broer me voor zou zijn, zou ik weer een half uur moeten wachten. Gelukkig was dit niet het geval en was ik eerder. Ik nam een snelle douche en kleedde me aan. Ik trok mijn witte kenzo trui aan met een zwarte broek. Ik deed mijn haar in een hoge knot en ging naar beneden. Het was dinsdag dus mijn vader was vandaag vrij. Ik gaf mijn ouders en kus en ging aan tafel zitten. Mijn moeder legt het ontbijt voor me neer en ik begin hongerig te eten. Echt food is my life 😍😍.
Ik pakte nog snel mijn tas en telefoon en trok mijn groene valentino's aan en mijn korte zwarte moncler jas. Onderweg naar mijn auto kreeg ik een appje van Nisrine met de vraag of ik haar kon ophalen. Ik antwoorde met dat ik onderweg was. Eenmaal aangekomen bij Nisrine's huis moest ik natuurlijk weer 100 jaar wachten op haar. Na haar twee keer gebelt te hebben kwam ze eindelijk naar buiten. Ze stapte in. 'Goeiemorgen ongeduldige' zei ze. 'Ongeduldige ? Het duurt kapot lang voordat je klaar bent. Wat doe jij allemaal. Je gaat naar school niet naar een modeshow' lachte ik haar uit. 'Ja en wat als ik Faysal vandaag weer tegen kom ? Dan moet ik er wel goed uitzien natuurlijk.' Zegt Nisrine terwijl ze het spiegeltje van de auto weer naar boven klapt. Faysal is de 'knapste' jongen bij ons op school. Letterlijk elk meisje vind hem het einde. Nisrine ook. Zelf snap ik niet wat er zo geweldig aan die jongen is. En hij voelt zich ook heel wat omdat hij zoveel aandacht krijgt van de meisjes. Maar goed. We reden naar school en ik parkeerde de auto. We liepen richting de ingang en in mijn ooghoeken zag ik twee jongens staan. Toen ik me omdraaide om te kijken wie het waren zag ik dat het de jongen was die gister bij konak de hele tijd naar mij keek. Wat deed hij hier? Hij zit hier niet op school toch ?🤔
Ik kon mijn gedachte niet bij de les houden. Ik moest de hele tijd denken aan de jongen die ik vanochtend zag. Hij keek op een hele aparte manier. Toen de les voorbij was liep ik naar de kantine. Daar ging ik aan tafel zitten bij Nisrine en Ayoub (een goede vriend) en nog een paar andere mensen. 'So jou heb ik ook lang niet gezien' zegt Ayoub terwijl we elkaar een boks geven. 'Jaa, jij bent er nooit' zeg ik. Hij moest erom lachen. ' ewajaa deze school is helemaal mkowed. Ik ga denk ik gewoon stoppen man.''Het jaar is net begonnen wil je nu alweer stoppen.' antwoord ik. 'Ewajaa'.

Na school reden ik, Nisrine en Ayoub naar een restaurantje. Toen we een tafel hadden, werd Ayoub gebeld. 'Yo niffo'...'ja ik ben bij die turk op kruiskade'....'kom je?'....'saff sgoed, we zien je zo'. Hij hing op. 'Wie was dat?' vroeg nisrine. 'Zo'n mattie hij komt hierheen'. We knikten en bestelden ons eten. Ik zat met mijn rug naar de deur dus kon ik niet zien wie er binnen kwam, totdat er een figuur bij onze tafel kwam staan. Ik kijk op en ik zie een bekend gezicht. Het is de jongen van vanochtend. Ayoub staat op en begroet hem. Dus dat is de mattie van ayoub? De jongen steekt zijn hand naar mij en nisrine uit en stelt zich voor. 'Ik ben ilias, aangenaam.' Ik schud zijn hand. 'Mijn naam is Inaya.' 'Ik ben Nisrine, aangenaam.' Ilias neemt plaats naast Ayoub tegenonver mij. 'Ik was hier in de buurt dus ik dacht ik bel je even op man'. Zegt Ilias. 'Tuurlijk neef, geen probleem.' antwoord ayoub. Ilias bestelt ook wat te eten en we beginnen aan ons eten. Ik voelde Nisrine mij een schop tegen mijn been geven onder de tafel. Door de schrik stikte ik bijna in mijn eten. Ayoub en Ilias keken mij geschrokken aan. 'Gaat het?' vroeg Ilias. Ik voelde mezelf rood worden. Ik knikte en keek nisrine aan met een waarschuwende blik. Ik zou haar terug pakken. Ze moest lachen. Ik zag dat ilias me steeds even aankeek en daarna weer wegkeek. We bleven nog even praten tot ayoub werd gebeld. Hij excuseerde zich en stond op om buiten zijn telefoongesprek te vervolgen. Nisrine zei dat ze ineens heel nodig naar het toilet moest. Uiteindelijk zaten ik en ilias alleen aan de tafel. Het was een ongemakkelijke stilte. 'Sooo...' verbrak hij de stilte. 'Dus hoe oud ben je?'vroeg hij. '18 enjij?' Vroeg ik. '21 jaar'. 'Okeoke' antwoorde ik. En het was weer stil. Wat deed Nisrine er lang over zeg. ayoub was nog steeds aan de telefoon. 'Uhm.. Inaya?' begon ilias. Ik keek hem vragend aan. 'Nou ik zie je best wel zitten en ik zou je ook graag beter willen leren kennen. Zou ik misschien je nummer mogen?' Vroeg hij. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik gaf nooit mijn nummer aan jongens. Maar iets in mij zei dat ik het hem gewoon moest geven. Maar ik wou het niet want tja..alle jongens zijn hetzelfde, of niet ? 'Sorry, maar ik geef mijn nummer niet aan jongens'. Ik zag hem teleurgesteld naar beneden kijken. 'Oh oke, ik begrijp het.' Had ik wel een goede keuze gemaakt. Ik schudde de gedachte van me af en tegelijkertijd kwam Ayoub weer naar binnen. Ik stelde aan nisrine voor om  maar naar huis te gaan. Ze ging akkoord en we namen afscheid van de jongens. Onderweg naar de auto vertel ik over wat er gebeurt was. Ze vond dat ik het een kans moest geven. Maar daar was het natuurlijk al te laat voor. Nisrine zei dat ze haar sjaal in het restaurant had laten liggen en dat ze die snel ging halen. 2 minuten later was ze alweer terug en reden we naar mijn huis. Ondertussen had ik het liedje Jonna Fraser - Jou en Mij (omslag) opgezet en was ik met mijn gedachte bij de gebeurtenis zojuist in het restaurant. Ik had eigenlijk wel spijt dat ik mijn nummer niet had gegeven. Er was iets met die jongen.  Ik werd uit mijn gedachte gehaald door een zingende Nisrine. 'Ik geloooooof in jouuuu en mijj.' Zong ze mee met het nummer. Ik moest om haar lachen. Toen we bij mij thuis aankwamen groetten we mijn ouders en liepen we naar boven. Op de trap kwamen we mijn oudste broer tegen. 'Ewa bolle, leef je nog'. 'Tuurlijk, kan ik beter aan jou vragen'. Hij moest lachen en liep verder. In mijn kamer plofte Nisrine neer op mijn bed en ik op mijn bureau stoel. *PING* Ik hoorde dat ik was geappt en zocht mijn telefoon. Uiteindelijk vond ik hem in mijn jas. Ik opende het bericht en zag een nummer staan die ik niet kende.

Whatsappgesprek:

Onbekende: heyy.
Inaya: wie is dit ?

Al gauw werden de vinkjes blauw.

Onbekende: ik ben Ilias, de vriend van ayoub.
Inaya: oh
Inaya: maar hoe kom je dan aan mijn nummer
Ilias: eigenlijk mag ik het niet zeggen, maar ik heb het van je vriendin. Vind je niet erg hoop ik ?

Ik keek op van mijn telefoon en keek Nisrine vals aan. Ik pakte een kussen en gooide die haar richting op. 'Jij heks je hebt mijn nummer gegeven!!!' Schreeuwde ik lachend. Ze schrok ervan en we moesten lachen. 'Jaaa, toen ik terug ging om mijn sjaal te pakken zat hij er zo zielig bij, dus ik kon het niet laten om je nummer te geven' zei ze blozend. Ik moest er wel om lachen.

Whatsappgesprek:

Inaya: ooh hahah nee geen probleem.
Ilias: hahaha gelukkig maar.
Ilias: ik wil je echt leren kennen. Je lijkt me een leuke meid.

Er verscheen zonder dat ik het door had een glimlach op mijn gezicht. Nisrine zag dat. 'Wat zegt ie? Waarom moet je zo lachen?' Vroeg ze grijnsend. Ik voelde dat ik rood werd. Ik liet haar het gesprek zien. 'Ik zeiii het tochh dat hij wel wat voor jou was' zei nisrine. Ik wist niet helemaal wat ik moest antwoorden.

Whatsappgesprek:

Inaya: ik wil jou ook wel leren kennen. Maar je moet weten dat ik nooit met jongens praat.
Ilias: nu voel ik me heel speciaal. zullen we een keer wat gaan eten?
Inaya: uhm Ja is goed. Wanneer ?
Ilias: vrijdag middag ? Dan haal ik je op bij je thuis.
Inaya: ja dat is goed. Ik zie je vrijdag.
Ilias: is goed schoonheid tot vrijdag 😘.

Ik had een apart gevoel in mijn buik. Noemde hij me nou schoonheid. En stuurde hij nou een kusje? Ik kreeg het warm. Ik was ineens heel blij. Nisrine was ondertussen naar huis. Ik stuurde haar screenshots van het gesprek. Zonder op haar reactie te wachten poetste ik mijn tanden en ging naar bed. Ik viel met een goed gevoel ik slaap.