Sabah olmuştu. Uyandım. Dışarıda kar yağıyordu. Kapıyı yokladım. Kilitliydi. Açmaya çalıştım. Açılmadı. Daha sertçe denedim. Aniden oda kapkaranlık oldu. Garip bir ses geldi. Hemen kapıyı açmaya çalıştım. Hala açılmıyordu. Ses iyice yaklaştı. Çok korkuyordum. Her yer karanlıktı hiç bir şey görünmüyordu. Telaşla kapıya yüklendim. Ses iyice yaklaşmıştı. Çok korkuyordum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Kapıyı telaşlıca açmaya çalıştım. Hala açılmıyordu. Ses sanki yanımda gibiydi. Aniden kapı yere düştü. Hemen kaçarak çıktım. Aşağıya indim. Kimse yoktu. Açık bir cam gördüm. Hemen camdan atladım. Atlayınca sadece burnum kanadı. Okul bahçesinden demirlere doğru gittim. Her yer kanlıydı. Demirleri açmaya çalıştım. Açılmadı. Yavaş yavaş gelen ayak sesleri duydum. Çok korkuyordum. Tırmanmaktan başka çarem yoktu. Yukarı tırmandım ve demirlerin üstünden atladım. Kazağım yırtıldı. Hemen o okuldan uzaklaştım. Sokakta kimsecikler yoktu. Yürümeye devam ettim. Bir çukur vardı. Çukurun içinde bir çocuk “Bana yardım et! Çıkar beni buradan!” dedi. Bende onu çıkarmaya çalıştım. Sonra telaşlıca yukarı baktı. Ben arkama baktım. Sonra tekrar çocuğa baktım ve çocuk ortalıktan kaybolmuştu. Ben yürümeye devam edecektim. Çocuk aniden önümde belirdi. Gözleri kıpkırmızı, suratı kanlıydı. Hemen oradan kaçtım. Peşimden koştu. Bana yaklaştı. Çok korkuyordum ve çok terlemiştim. Arkama baktım ve bir çukura düştüm. Bir saat o çukurda kaldım. Artık çocuk yoktu. Çukurdan çıkmaya çalıştım ama çıkamadım. Bir adam geldi ve bana yardım etti. Beni evine götürdü. Sıcak kanlı bir adamdı. Galiba yalnız yaşıyordu. Çok lezzetli yemeklerinden yedim. Adam beni bir odanın kapısına götürdü. “Sakın buraya girme, ne olursa olsun girme! Hatta bakma bile!” dedi. Akşam oldu. Beni misafir odasına götürdü. Orda uyudum. Gecenin bir yarısı uyandım. Dilim, damağım kurumuştu. Su içmeye, aşağı indim. Her yer kapkaranlıktı. Bir odadan çok garip sesler geliyordu. Suyumu içtim ve sesi takip ettim. O adamın “Sakın içeri girme, hatta bakma bile” dediği odadan geliyordu. İçeriden bağırma ve çığlık sesleri geliyordu. O adamın seside geliyordu. Kapı deliğinden baktım. Odanın içi kanrevan olmuştu. Sonra aniden kapı açıldı. Adam benim kapı deliğinden baktığımı gördü. Kızgınlıkla “Sen bu odaya nasıl yaklaşırsın! Nasıl bakmaya cesaret edersin! Ben sana ne demiştim ha?!” dedi. Hemen beni içeri aldı ve kapıyı kilitledi. Bir sürü çocuğun kanlı cesetleri yerlerde sürünüyordu. Adam bana baktı ve “Sıra sende.” dedi. Çok fena korkuyordum. Şu an o korku dolu okulumda olmak istiyordum. O okuldan kaçtığım için kendime kızıyordum! Ölmekten iyidir! Adam eline kocaman bir bıçak aldı. Bıçak çok büyüktü. Benim üstüme doğru gelmeye başladı…
Uzun süre hikaye yazmıyordum. Umarım beğenmişsinizdir. Devamı çok yakında gelecektir...
