GLASS BEAD -yukook-

Giriş

Şirketten çıkarken tek düşündüğüm onu ne kadar özlediğimdi. Çıkış yapmama yalnızca üç ay kalmıştı ve çok sıkı çalışıyordum. Bu yüzden iki buçuk haftadır görmediğim sevgilimi görecek olmak beni bir hayli heyecanlandırıyordu.

Herzamanki buluşma yerimize vardığımda oradaydı. Şirket binalarımızın yakın olması bizim için büyük bir şanstı, eğer öyle olmasaydı buluşabileceğimizi sanmıyorum.

Koşarak gittim ve arkasından sarıldım, kıpırdamadı. Yüzüne baktığımda üzgün hissettiğini görebiliyordum. Sorunun ne olduğunu sordum. "Konuşmamız gerek" dedi. Bu cümleden sonra nasıl iyi bir şeyler bekleyebilirdim ki?

Merdivene oturduk. İki yıldır her an aşkla baktığım yüzüne bakmaya başladım. Ama o gözünü kaçırıyor, sanırım nasıl başlaması gerektiği hakkında düşünüyordu. Ne kadar acı olsada neler olacağını sezebiliyordum. Eskiden bir şekilde iletişimi koparmaz, mutlaka günde en az yarım saat konuşurduk. Ama son zamanlarda 5-6 kelimeden oluşan mesajların ötesine geçemez olduk.

"Benden ayrılmak mı istiyorsun?" diye sordum. Şaşkın bir ifadeyle gözlerime baktı. Ağzını açacak gibi oldu ama sonra kafa salladı.

"Nedenini sorabilir miyim?" Rahatsızca kıpırdandı. Beni üzmek istemediği çok belliydi. Derin bir nefes alıp sonunda konuşmaya başladı.

"Nasıl desem bilemiyorum Yuna. Sen mükemmel bir insansın.Bana harika iki yıl verdin. Her şeyinle mutlu ettin beni. Ama ben o kadar iğrenç biriyim ki arkandan iş çevirdim..." durup derin bir nefes daha aldı ve devam etti.

"... Artık senden saklayamam.Başka biri var. Seni üzmek hayatımda istediğim en son şey bile değil ama senden ayrılmalıyım. Bunu daha fazla sürdüremem." dedi ve üzüntüyle gözlerime baktı.

Şaşırmamıştım. Kalbim acıyordu ama gülümsedim. "Tamam." diyebildim sadece.

"Tamam mı? Söylemek istediğin bir şey yok mu?" şaşırarak sordu. Yaklaşık on saniye süren sessizliği bozdum.

"Seni seviyorum, yalnız seni, bu değişmeyecek..." bir an duraksayıp devam ettim.

"...Sonsuza dek senin üzerine parlayacağım."