YANGIN MAVİSİ

Bölüm1

Merhaba bu benim ilk hikayem. Umarım beğenirsiniz. Konusu Beste'nin yeni işinde olan farklılıklar ile ilgili. Hepinizi seviyorum. Büyük bir hevesle yazdım inşallah sizde büyük bir hevesle okursunuz. İyi Okumalar.

                                                                     ***

 Kış mevsiminin son ayların daydık. Buna rağmen soğuk kendini yeterince belli ediyordu. Uyandığımda ilk yaptığım şey olan evim dışındaki köpek evine gitmekti. Eve yakın diye üzerime bir şey almamıştım ve çok soğuktu. Koştura koştura kulübeye girip Leydi'ye sarıldım. Daha sonra onu beslemek için yem kabını doldurup önüne bıraktım. Biraz daha sarıldıktan sonra yanından ayrılıp eve doğru koşmaya başladım. 

Mutfaktan mis gibi kokular geliyordu. Leyla Hanım yine döktürmüştü. Mutfağa girip ne yaptığına bakarken selam vermeyide unutmadım.

"Merhaba Leyla Hanım" derken hafif bir şekilde tebessüm etmeyi unutmadım. 

"Merhaba Beste Kızım" derken bende masaya oturdum. Leyla Hanım 40 yaşlarında vardı ve cidden mükemmel yemekler yapıyordu. 

Önüme 3 tane krep ve meyve suyu koyup işlerini yapmaya devam etti. Bende hemen yedim. merdivenlere doğru ilerlerken babam Beste diye bağırdı sesi salondan geliyordu. Yönümü değiştirip yanına gittim.

"Ne oldu baba?" dedim. Derin bir nefes aldı çelişkide gibiydi. Söyleyecek misin? der gibi bir bakış attım ve ağzını açıp konuşmaya başladı. "Kızım senin için torpilli bir iş buldum artık bir işe gitmelisin sosyalleşmen gerek sürekli evde oturmakla zaman geçmez" 

Yine iş konusu açılmıştı. Ben evde mutluydum neden iş ama babam biraz da haklıydı benim sosyalleşmemi istiyordu adam. Sanırım 1 yıldır süren bu konuyu daha fazla uzatmamalıydım babamı kırmamalıydım derin bir nefes aldım.

"Tamam baba kabul ediyorum. Yarın o işe gideceğim senin dediğin gibi olsun." Babam, annem bir tane daha çocuğa hamile kalmış gibi büyük bir sevinçle küçük sesle güldü.

"Ben seni yarın gideceğin işe götürürüm dosyaların hazır zaten şimdi odana gidebilirsin." lafını bitirmesi ile "Tamam." deyip odama doğru çıkmaya başladım. Adam acayip sevinmişti, o anki hali birazda komikti aslında.

Şimdi ben yarın erken mi uyanacaktım gerçekten. Yarabbi okul bitti iş başladı. Okulu bitirdikten sonra her hangi bir işe girmemiştim. İstememiştim aslında sonuçta baba parası. Ne gerek vardı işe ama insan bir süre sonra da kendi ayakları üzerinde durması gerektiğini anlıyor. 

İş yerinde kim bilir ne kadar güzel kızlar vardır deyip aynanın karşısına geçtim. Bende fena sayılmazdım aslında. Mavi gözlerim, kahve rengi saçlarım, beyaz tenim hepsi bir uyum içerisindeydiler. Fakat ben oraya yeter miydim bilemiyorum. 

Sabah pencereden keskin bir şekilde gözüme temas eden yalancı güneş uyanmamı sağladı. Leyla Hanım pencereleri açıp tüm tebessümü ile "Günaydın." dedi. Ben uykulu yüzüm ile ne kadar tebessüm etmeye çalıssamda başaramadım. Sadece "Günaydın." diyebildim.