Het cijfer 4

2.

*pauze*
"Shit Mick." "Het komt wel goed Veertje." Probeert ze, maar ze weet dat het geen zin heeft. "Dat gaat niet gebeuren! Ik hoor mijn moeder al zeggen 'misschien toch maar de bijles? Dit gaat echt niet goed, wat ik zeer jammer vindt.' Nee het komt niet goed kleintje." Micky noemt me altijd veertje, omdat ik de Veer van mijn achternaam heet, en ik noem haar kleintje, omdat ze Kleinne heet van haar achternaam. "Veertje, geloof het nou! Ooit komt het goed!" Ik kijk haar chagrijnig aan. "Wanneer is 'ooit' dan?" "Ooit..?" "Ach hou toch op." Daar ging in te ver. "Sorry." "Maakt niet uit. Wil je een koekje?" Het fijne van Micky is dat ze nooit boos wordt, ook al snauw ik heel erg tegen haar. Ze wordt niet boos op me. "Vandaag is je broertje toch jarig?" "Ja, hij wordt 4." "Na school huiswerk maken bij jou? Dan kan ik je broertje nog even feliciteren."

Micky heeft een goede band met mijn gezin. Als mijn broertje er achter komt dat ik met haar ga afspreken gaat hij 'mickey mouse, mickey mouse, mickey mouse!' Roepen. Nu ook weer. We zingen voor Timmie, zo heet mijn broertje, en eten taart. Ik ben 14, en mijn broertje is 4. Toen ik werd geboren was mijn moeder 24.Hij werd geboren toen ik 4 was, mijn moeder was toen 34. Pap en mam wouden nog helemaal geen kind, maar toch gebeurde het. Toen kwam ik dus. Later wouden ze er nog een bij, dus dat. Micky heeft 2 kleine zusjes, en een grote broer. Het is bij hun heel erg gezellig, en ze zijn allemaal net zo knap als Micky is. Als Micky weg is, zeg ik het tegen mijn moeder. En ja, het antwoord is precies hetzelfde. Shit.