Het cijfer 4

7.

Maar dan zakt de bodem onder onze voeten weg.

We vallen diep.
De landing is pijnlijk.

"Gatver, het is hier nat," zegt Micky. Maar mijn mond wilt niet praten. Ik wrijf over mijn arm, die de klap heeft opgevangen. Ik wil rechtop zitten maar stoot mijn hoofd tegen het plafond. "What the fuck! Waarom is dit plafond zo laag!" Zo te horen heeft Jasper het plafond ook gevonden. Ik probeer te focussen op het weinige licht wat hier is. Ik zie alleen schaduwen. Dan zie ik vanuit mijn ooghoek een lichtje. Iel, de modder zit op mijn handen. Ik probeer te kruipen, als ik opeen "Au!" hoor. "Oh shit.. stond ik op je hand? Sorry.." "Maakt niet uit hoor." Met het weinige licht kan ik nog net zien dat hij lacht. Een rare tinteling gaar door mijn buik. "We moeten kruipen." Zeg ik vastbesloten.

Micky en Jasper hebben de andere weg genomen. Er waren twee weggetjes namelijk. "Wel roepen als jullie iets vinden!" Roept Micky. Bas en ik kruipen door de modder heen, tot we moeten tijgeren. De doorgang wordt steeds smaller, dus liggen we ongeveer tegen elkaar aan. "Echt prettig dit." Mompelt hij. Ik kan een glimlachje niet onderdrukken. Dan voel ik een druppel in mijn nek, maar ik blijf doorgaan. "Ieelll!!" "Wat is er?" Bas kijkt geschokt. Ik kijk naar wat er onder mijn elleboog zat. Gatver, een dode muis. Ik bibber. Dan vallen er steeds meer druppels en op een gegeven moment ontstaat er een plasje. "We moeten terug," hijg ik. "Dat kan niet." Met veel kracht probeer ik mezelf naar achteren te duwen. Dan hoor ik een klik. Er komt allemaal water en we worden omhoog gesleurd.

Sorry al een paar dagen geen deel meer. :( 
Wat zou er gaan gebeuren..?

Lees ook mijn andere verhaal Nightmare!