I'm sorry dit hoofdstuk is misschien een beetje depressief, maar daar moet je mee leren leven, want ik ben nou eenmaal zo
Ik verander weer
Ik ben nog steeds dat meisje met veel fandoms en bands
Maar de rede waarom ik 5 seconds of fangirl stopte was omdat ik langzaam minder fijn begon te voelen
Ik voelde me alleen, terwijl er genoeg mensen waren die van me hielden. Ik begreep niet meer wie ik was en waar ik me bezig was in mijn leven. Ik snapte het niet.
Waarom is er zo veel pijn, waarom zoveel vooroordelen
Ik dacht dat niemand mij begreep en toen ik iemand vond glipte die persoon zo maar weer weg.
Ik vond iemand anders, iemand met dezelfde gedachte als ik, maar totaal anders. Een geweldige vriendin, maar anders
Niet de persoon aan wie ik alles wilde vertellen
Nu de persoon van wie ik vanaf het begin al hield, weg is, soms komt ze terug, maar het was niet zoals vroeger
Verander ik weer
Ik voel alleen, terwijl er mensen om mij heen zijn
Mensen die van mij houden
Maar op de een of andere manier mij alleen laten voelen door bij iemand anders te zijn
Het klinkt misschien heel erg egoïstisch
Maar zo bedoel ik het niet
Mensen kiezen gewoon voor andere, die belangrijker zijn. En ik begrijp dat, dat zou ik ook doen
Maar er blijft iemand achter, misschien ben ik het, misschien heeft iedereen dat gevoel.
Ik verander
Ik ben nog steeds het meisje dat van fandoms houd, maar dat meisje voelt zich alleen.
Maar niemand kan daar wat aan doen
Omdat het stemmen zijn die het haar vertellen
"Pain:
You will always feel it,
but you don't have to fear it
Pain
Heartbreak
Loss
Death
It's all good
It's all good."
J.M
