Doğum günü hediyemin sarılmış olduğu ambalaj kâğıdı hediyeyi ulaşılmaz kılıyor.Annem paketin kenarlarını,buruşuklukları ve kenarda kalmış kırpıntıları düzgün bir hâle sokmak ičin yapıştırıcı bandın yarısını kullanmış olmalıydı.Kendisi sevimli on altı yaşımı,hones atletimi,levi's kotumu ve sıkışık sarı renkli mutfakta duran convers'lerimi giymekten daha özel olmasını istiyor.
"Heçen ağustosta aldığım şu hoş yazlık elbisenin içine giremeyeceğine bahse girerim"diyor annem alay edercesine akşam yemeyi için giyinmeyeceğime dair ölümüne ciddi olduğumu anladığında.
"O zamandan beri en azından yedi buçuk santim attın."
Hoşa giden bir dokundurma.alüminyum folyodan yapılmış tacı kafama takmış gibiyim.
Annem ev yapımı makarnasını pişirdikten sonra Yıldız şeklinde ,dondurmalı,üzeri karşı kasabadaki carvelden getirtilmiş gevrek çikolata ile kaplı pastadan yaptı ve mumları söndürmeme yardımcı olmaları için arkadaşlarıma akşam saat dokuzda davet etti.hepimiz şekerli şeyleri kesmiş olmamıza rahmen şımarıklık yapmak için anneme baskı yaptık.perşembe olmasına rahmen gece yarısına kadar ayakta kalmaya izinliydim.
"Akşam yemeği korkunçtu"diyorum,annem kaykılmış bir bedenle tabakta kalmış makarnaları güç bela sıyırırken.Çikolata rengindeki at kuyruğundan omuzlarına dökülmüş bir kaç tel beyazının üzerine ışık vurmuş parıldıyordu.
Sonunda bugüne kadar diliyebildiğim en güzel doğum günü hediyemi almış olduğumu anımsıyorum.zihnimin içindeki karanlık,saklama gereği duymayacağım gerçek bir aydınlığa dönüşüyor.
Kutlamak istiyorum.
