Bosna'nın Solan Gülleri

Sırpların Gerçek Yüzü

-Hana, Hana! Kalk hadi Emina salonda seni bekliyor!

-Ben hallederim Aida teyze

Emina yorganımı hızla çekti.

-Uyan artık uyuyan güzel, saat on.

Kalkmaya niyetim yoktu, yorganımı tekrar üzerime çektim.

Emina kapımı örttü ve yatağıma atladı. Yorganı başıma kadar örttüm

-Emina izin ver birazcık daha uyuyayım

-Bana hemen dün kapıyı neden dilediğini anlatmalısın.

Emina'nın bu sözleri beni kendime getirmiş ve uyanmıştım. Dün gece kapalı kapı ardından duyduğum o sözler... Bunları hemen Leila teyzeme anlatmalıydım. Yataktan kalkmak için doğruldum. Emina beni tekrar yatağa gömdü.

-Anlatmadan bir yere gidemezsin

-Şimdi olmaz Emina önce Leila teyzeme gitmeliyim

-Hayır anlat!

-Emina çok karışık bir şey, inanmak isteyeceği sanmam.

- Anlat ki inanayım

-Bunu kendim açıklayamam hadi sende benimle gel!

-Peki olur ne zamandır Leila teyzeyi de görmüyordum zaten.

Elime Emina'nın annesinin yaptığı pitalardan alarak evden çıktık.

Leila teyzemin evine geldiğimizde Leila teyzem yatağında namaz kılmaktaydı. Sessizce mutfağa geçtim ve annemin paket yaptığı pitaları tabağa hazırladım. Salona döndüğümde Leila teyzem Emina ile sohbet etmekteydi. Tabağı ona uzattığımda sarı çehresinde kocaman bir gülümseme belirdi.

-Ah harika! Besa'nın pitaları.

Ağzında lokmasını çiğnerken Emina'ya parlayan gözlerle "annene selamımı ilet Emina çok leziz olmuşlar."

-Söylerim Leila teyzeciğim

Teyzem bana döndü ve gülümsedi

-Sen nasılsın benim güzel kızım?

-İyiyim teyzeciğim seni iyi görmek benu mutlu ediyor. Şeyy..

Leila teyzem tek kaşını kaldırmış sözlerime devam etmemi bekliyordu.

-Hadi Hana dedi Emina. O da merakla bekliyordu. Sabahtan beri rahat vermemişti.

-Sen haklısın teyze Sırplar bize düşmanlık besliyor en azından konuşmasına şahit olduğum arkadaşlarım.

-Hayırdır kızım?

Dün gece duyduklarımı bir bir teyzeme ve Emina'ya anlattım. Tek şaşıran Emina oldu. Çünkü teyzem bunları bekliyordu.

"Leila teyze bunlar doğru mu? Ama nasıl olur böyle bir şey?" dedi Emina hâlâ duyduklarına inanamıyordu.

-Malesef doğru güzel kızım. Bunlar bize tarihten beri düşmandır. Kinlerini içlerinde yıllardır taşıdılar. Osmanlı'ya çok kez zorluk çıkarmışlardı. Daha en başta zulümlerine başlamışlardı. Çetnik dedikleri çetecileri sürekli isyanlar çıkarmaktaydı. Hiçbir zaman Türk hakimiyetini sindiremediler ve kabul etmeyip Haçlı birlikteliğine neden oldular. Şimdi nefretlerini kusmak istemelerinin nedeni bizim Türk olduğumuzu iddia etmeleri.

-Ama biz Türk değil Boşnakız. Müslüman olmamız neyi değiştirir aynı dili, aynı toprakları paylaşıyoruz. Bu sorun olamaz Leila teyze!" dedi Emina.

"-Ama onlar böyle düşünmüyor.Tek dertleri zulüm,  kargaşa. II.Dünya Savaşı sonrasında da Boşnaklar Sırplar tarafından katledildi. Tek suçları Müslüman olmaktı" dedi Leila teyzem.

Üzerimize bir ağırlık basmıştı. Şaşkınlık korku ve dert.

"-Ama ben onların böyle olduğuna inanmak istemiyorum. Vesna, Radovan, Ratko, İvan... onlar bizim en iyi arkadaşlarımız. .." dedi Emina başını aşağıya indirip.

-Tüm Sırplar kötü demiyorum kızım,  sadece milliyetçilikleri kullanılıyor ve acımasız birer düşman oluyorlar. Arkadaşlarınız da iyi Sırplardan biri olabilir. Siz hiçbir zaman kalp kırmayın. Boşnak, Hırvat, Sırp hiçbir etnik grup gözünüzde ayrıcalıklı yer bulmasın. Tüm insanlar eşittir kızlarım. Onları olmaları gereken yoldan ayıran dünyevî hırslardır. Siz böyle olmayın, siz sevin ve yaşatın.

Leila teyzem sözlerine devam ederken aniden kapıya sertçe vuruldu.  Bir daha ve bir daha. El ile değil sanki tekmeydi bu. Sonra bir sesleniş;

-Kapıyı açın pis müslümanlar!