Verliefd?

Hoofdstuk 19: geen vrienden meer.

Ik kwam op de binnenplaats en daar ging ik tegen de muur op de grond zitten. Ik snap Ron niet. Hij zei toch dat het oke was dat we vrienden waren? Hoe kan hij nu weten dat Draco een dooddoener is of niet? Als hij er echt ééntje was zou hij me toch nooit hebben uitgelegd wat een dooddoener was, of wel? Ik wil niet dat Draco een dooddoener is. Misschien had Ron wel gelijk. Draco doet wel wat raar ... nee... nee Draco is geen dooddoener! Dat kan niet! Dat mag gewoon niet! Er rolde een traan over mijn wang en die werd al snel gevolgd door een tweede en een derde. Ik sloeg mijn armen rond mijn benen en liet mijn hoofd op mijn knieën rusten. Het begon te regen maar ik had echt geen zin om naar binnen te gaan. Wat maakte mij het uit dat ik nat werd. Ik hoorde voetstappen die steeds dichter kwamen. Toen hoorde ik een bekende stem. Harry.

"Hey gaat het wel een beetje?" vroeg Harry zachtjes.

"Ziet het er uit alsof het gaat?" zei ik best bod.

Harry kwam naast me zitten en zei een tijdje niets. Ik wou ergens niet praten met hem of in de buurt zijn bij hem. Het enige wat me nu kon schelen was Draco en of hij nu een dooddoener was of niet.

"Het spijt me van Ron, hij wilt je echt alleen maar beschermen." zei Harry terug zacht.

"Denk je echt dat Draco een... Dooddoener is?" vroeg ik aarzelend.

"Ik weet het niet Alice." zei hij zuchtend.

"Waarom denk je dat eigenlijk?"

"Malfidus doet raar en ik had een droom dat hij er één was."

"Jij doet ook altijd raar jij bent er toch ook geen en dromen zijn niet altijd waar." hij moest even lachen.

"weet je trek het je niet te veel aan. Ron is Ron gewoon en Malfidus maakt je blij. hij is je beste vriend en crush, Maar wees gewoon een beetje voorzichtig goed?" Hij klonk heel lief.

Ik knikte en hij trok me in een knuffel. Harry is wel lief voor me, zeker omdat hij Draco helemaal niet mag. Ik ben ook best blij dat hij niet zegt dat Draco een dooddoener is. Ron doet dat wel ook al zijn ze helemaal niet zeker. Zachtjes liet ik Harry terug los maar hij bleef me vast houden.

"Ik hou van je he zotje." zei hij speels.

"Ik hou ook van jou." zei ik nog een beetje stil.

Harry veegde nog een paar tranen wan mijn gezicht en lachte lief naar me. Hij had me nog steeds vast maar dat vond ik niet erg. Ik weet dat hij er niets mee bedoeld.

"Zullen we nu maar naar binnen gaan? straks ben je helemaal doorweekt."

"Ja misschien best." Hij lachte.

We stonden op en ik zag dat Draco net weer naar binnen ging. Wat deed hij hier? We liepen ook naar binnen en liepen gelijk door naar de leerlingenkamer. Ik keek nog even of ik Draco niet meer op de gang zag maar ik zag hem nergens. Net voor ik wou binnen gaan hield Harry me tegen.

"euhm Alice ik moet je nog wat vragen" ik knikte

"Aan tafel zei je dat je misschien zelf wel een dooddoener was... Dat is toch niet zo he?"

"Nee natuurlijk niet, Ik was gewoon erg boos meer niet. Ik wist eerst zelfs niet wat het betekende." Harry knikte.

"Mag ik je linker arm eens zien?" vroeg hij toen serieus.

"Euhm ja waarom?"

Harry nam mijn linker pols vast en schoof mijn mouw omhoog. Er was helemaal niets te zien op mijn arm. Harry glimlachte en keek best opgelucht. Ik keek hem terug vragend aan.

"Euhm Waarom wou je mijn arm zien?" vroeg ik nog steeds niet begrijpend.

"Elke dooddoener heeft het duistere teken op zijn arm. Een schedel met een slang rond. Ik wou gewoon zeker zijn dat jij er geen was snap je?" Ik knikte.

We liepen naar binnen en Hermelien lachte lief naar me en ook best opgelucht. Ron keek me best boos aan. Harry ging naast Hermelien zitten en ik bleef even onwennig staan maar besloot dan om er bij te gaan zitten. Het houtvuur knetterde gezellig en het was even stil.

"Waarom zit jij hier nog? Moet je niet bij Malfidus zijn?" zei Ron gemeen.

Hermelien en Harry keken Ron boos aan.Hermelien wou iets zeggen maar ik was eerst.

"Waarom zou ik?" zei ik bod terug.

"Goh geen idee hij is een dooddoener, jij bent een dooddoener... hebben jullie zelf zo geen leuk clubje ofzo!?" zei hij weer gemeen.

"Ronald hou op je gaat er over. Ze is helemaal geen dooddoener en je weet niet eens zeker of Malfidus er één is." zei Harry streng maar kalm.

"Laat het maar Harry ik heb het wel begrepen." zei ik zo normaal mogelijk.

Ze keken me raar aan en ook Ron keek me raar aan. Ik stond op en liep naar mijn kamer. Ik wou hier weg. Niet weg van Zweinstein maar weg van Ron. Wat heb ik ooit verkeerd gedaan? Ik nam mijn rugzak en stak daar wat extra kleren en mijn pyjama in. Ik ging hier echt niet blijven. Ik liep mijn kamer terug uit en nu keken ze me nog raarder aan. Harry en Hermelien sprongen op toen ik naar de deur liep.

"Waar ga je naar toe?" vroeg Hermelien bezorgd.

"Blijf toch hier hij bedoelde het niet zo." zei Harry hoopvol.

Ik wist niet wat ik moest zeggen ik was boos... Boos op Ron dan en niet op Harry en Hermelien maar toch ik wou weg ik wou alleen zijn.

"Weet je Ron je krijgt je zin ik ga weg. Je moet me niet meer terug verwachten! Ik hoop voor jou dat ik dood neer val dan ben je voor altijd van me af he!"

Hermelien sloeg haar handen voor haar mond en de tranen stonden ik haar ogen. Het deed me pijn dat ik dat veroorzaakt heb. Harry keek me geschrokken aan en Ron keek eerst niet aan. Hij keek naar de grond en keek me daarna even na. Het leek of hij spijt had. Ach wat maak ik mezelf wijs? Ik draaide me om en liep de leerlingenkamer uit. Weer liep ik eens weg van Ron. Hij was voor mij ook een vriend maar nu? nee ik denk dat hij geen vriend meer is. vrienden zijn er toch voor elkaar en schelden je toch niet uit voor dooddoener? Tranen prikte in mijn ogen. Deze keer geen tranen van verdriet maar van pijn en woede. Ik zag amper waar ik liep. Plots botste ik tegen iemand aan en viel ik achterover op de grond.