Bendeki Sen

" Yazdıgım şiirlerim var seni bende yaşatır "

" merhaba gül güzeli,
Senden bir yürek çaldım,
Ve kırdım zincirlerimi bugün.
Ben yüregimi koydum az ötene,
Yolum senken , solum oldunda kaldın ebediyen."
Kalemi bıraktım ve kalktım yerimden,
Kaç satır karalamıştım kim bilir ? Gidişinin şerefine. Ne hüzünlere şahit olmuştu, o kara kaplı saman kagıtlarım.. Belkide ıslandı her gece de ne dersin ? damla damla gözyaşlarım, görmedin sen, ne bakmak istedin aslında ne görmek, ne duymak, ne sarılmak ne ne nee....
Elinden geleni ardına koymadında gittin benim can kırıklarımdan.
Baktım uzunca baktım tıpkı bu vakit bu mevsimin bu günün bu saatinde, sen giderken yollarına..
Gitmek kime göre neydi ? Niçindi?
Onca hüsrana kafa tutmak gerekirken deli, öfkeli.
İnsan neden alıp başını gitmek isterdi ?
Baktıgın pencereden kimse bakmaz demi?
Senin sen olduğun sürece şartların boğuştuğu pencere.
Kimi gün batımına döner yüzün nü özgürce, kimi hırçın denize sonsuz kere.
Kimi dağlara bakar dik başlı, yeşiline toprağın ,yerlerce.
Farklıdır işte baktıgın pencerenin sende yarattıkları.
Senki çevirmedin yüzünü, gözlerinin takılı kaldığı uzun yollardan.
Ne umardın ne bulurdun bilinmez,
Taki bende yok olana kadar. Yavaş sindire sindire.

Ah ben dalıp gitmiş kala kaldım yerimde.
Pencereme konu verdi beyaz kırlangıç, belli
Sonbaharın soğuğundan kaçmak istemiş.
Öylede güzel , öyle içten bakıyorki bana,
Hergün gelir mutlaka ve ben sever okşarım,
Ekmek verir izlerim bi müddet.
Yedikçe minnet edercesine bakar yüzüme ne acayip, ben boşu boşuna sevmiyorum işte kuşları.
Beni simgeliyor bir yerde, birşey eksik; ömürden zamanımın biçildigini bilmiyorum..
Kırlangıçlar; altı aya kadar yaşar ve ölürler ..
Ve bunu bildikleri için soğuk mevsimlerde duramaz sıcak yerlerde yaşarlar.. Çünkü soğukta ölüler..