Focus

Hoofdstuk 2

'Klootzak, kijk wat je gedaan hebt!' Ik wordt wakker van het geschreeuw. Ja hoor. Papa heeft weer geprobeert iets voor zichtzelf te koken en dat is weer eens mislukt. Ik doe mijn lamp aan en loop naar mijn kledingkast.
Wat zal ik eens aandoen? Nadenkend kijk ik tussen mijn kleren. Ik besluit om mijn zalmroze trui aan te doen met een spijkerbroek. Ik ben nog een beetje aan het twijfelen tussen mijn mintgroene Adidas Superstars en mijn witte Allstars. Ik besluit na lang twijfelen toch voor mijn witte Allstars te gaan.
Als ik de trap afloop, hoor ik een vaas breken. 'Hoepel op!' Hoor ik mijn moeder schreeuwen. Als ik beneden kom hoor ik mijn vaders auto wegscheuren. Ik loop naar de keuken om mijn ontbijt te maken. 'Bahh, wat stinkt het hier'. Ik plak snel een boterham met hagelslag en loop naar de kamer. Ik plak mijn telefoon en kijk of ik nog berichtjes heb. Niets bijzonders, of toch wel? Ik lees het berichtje door. 'Mam, ik ben vandaag later thuis. We gaan kleren passen voor het dansgroepje' roep ik door het stofzuiggeluid heen. 'Oké, maar ben voor het eten thuis'. Ze zet de stofzuiger uit. Ik maak mijn lunch klaar, loop naar boven en poets mijn tanden. 'Houdoe, tot straks' roep ik terwijl ik mijn tas pak. Oeps ik vergeet bijna mijn sleutels. Ik loop weer terug naar de keuken, open de la en pak mijn sleutels eruit en stop ze in mijn jaszak. 'Nu al terug?' Vraagt mama lachend terwijl ze de keuken inloopt. 'Ja mijn sleutels vergeten'. Ik pak mijn fiets uit de schuur en fiets naar Hilde.
'Dingdong' Ik druk op de bel. Hilde's moeder doet open. 'Goedemorgen, Hilde poets nog even haar tanden'. Op hetzelfde moment komt Hilde naar beneden. 'Heyy' zegt Hilde. 'Hoii' zeg ik terug. Ik kijk op magister naar welk lokaal we moeten. '416.
416? Oww je bedoeld dat we dadelijk naar lokaal 416 moeten'. Lachend pakt ze haar fiets.
Als we in de fietsen stalling aankomen        horen we de bel gaan. 'Shit, over 5 minuten begint de eerste leg'. Zeg ik terwijl we onze fietsen op slot doen.
'Ja, we kunnen maar beter niet te laat komen. Meneer van Houten is heel streng'. We rennen naar binnen, gooien onze jassen in onze kluisjes en rennen naar lokaal 416. We zijn net op tijd, want als we zitten gaat de bel. 'Oké, pak allemaal je boek op bladzijde 134'. Zegt Meneer van Houten. Ik krijg altijd kippenvel van zijn akelige stem.