Big Brother💙

big brother ep.1.

ცხოვრება ბევრ ტკივილს გვაყენებს და გულში ყრუდ შლამებს გვიტოვებს როდესაც ამ შალამს შეხედავ გაიხსენებ ცხოვრებას რომელიც გამოიარე და ბალიშს ცრემლებით ასველებ . აკრძალული ხილი ბევრად გემრიელია და ამ აკრძალული ხილის ხელში ჩასაგდებად ყველაფერზე მივდივართ არც კი ვფიქრობთ რამდენი ტანჯვა შეიძლება მოგვაყენოს ამ ხილმა  , მაგრამ ბოლოს გამოჩნდება ვიღაც რომელიც ტანჯვისგან მოყენებულ შრამებს გაგიყუჩებს მაგრამ მე ეს ვიღაცა უფრო ბერ ტკივილს მაყენებს ვიდრე მიყუჩებს როდესაც ის "საყვარელოს" მაგივრად "უფროს ძმას " მეძახის გულზე ცხარე ცრემლებად მეწვეთება მისი თითეული სიტყვა და დედამიწის ჯოჯოხეთისკენ გაშვებას მანდომებს , ეს საშინელი უსამართლობაა~~~~    낳(ნაჰჰ)! ჩემი ისტორიას მშობლების ცოდვების გამო იქცა "საშინლად" დედა ნაადრევად გარდამეცვალა ვიცი რომ მისი სიკვდილი მამას ბრალია ვიცი და მეზიზღება ის მეზიზღება ! მეზიზღება ჩემი თავი რომ ესეთი კაცის შვილი ვარ სამი წლის ვიყავი როდესაც დედა გარდამეცვალა მამას არც კი უგლოვია ! დედის საფლავზე ტირილიც კი ამიკრძალა! "კაცს ტირილი არ შეშვინის"-ო მინდოდა ის სიგარა პირში ჩამეწვა მისთვის და დედასავით მიწაში ჩამეწვინა მაგრამ არ ძმეძლო  ...2 წლის გასვლის შემდეგ მამამ სახლში ვიღაც ქალი მოიყვანა ბუნდოვნად მახსობს მაგრამ მას უკვე დიდი მუცელი ქონდა მამამ როდესაც ის მოიყვანა დამიძახა და მას ჩემი ახალი დედა უწოდა ქალი ავათვალიერე მაგრამ ის დედაჩემს სულაც არ გავდა მის მუცელს მივაშტერდი ზურგით შევტრიალდი და ჩემი ოთახისკენ გავიქეცი
   -არაუშავს შეეგუება ! ტქვა მამა და მომაძახა -არა სეჰუნ? -ნაბიჭვარო ჩავიბურტყნე და ოთახში შევვარდი ~~ მეგონა ის ქალი მუცლით ჩემს დედმამიშვისლ ატარებდა არ ვიცოდი იმ პატარა მიცელში მყოფზე რა მეფიქრა შეიზღებოდა თუ შემყვარებოდა .... ერთ საღამოს წყალი საშინლად მომწყურდა და სამზარეულოში ჩავედი მამას კაბინეტის კარი ღია ქონდა და როდესაც ჩავუარე მამამს საუბარი მომესმა რომელიც (საეს) დედინაცვალს ელაპარაკებოდა არ მიფიქრია ყურის დაგდება მაგრამ ისეთ სიტყვებს მოვკარი ყური რომ დამაინტერესა კაბინეტს მივუახლოვდი და ისე დავდექი რომ მათ არ დავენახე
   -იცოდე ეს არავინ უნდა გაიგოს .. თქვა ქალმა
   -რათქნაუნდა საყვარელო -თქვა მამამ . ესე თბილად მამას დედისთვისაც არ მიუმართია ..
   -არავინ არ გაიგებს რომ ის ჩემი შვილი არ არის , როგორც კი გაჩნდება ეგრევე ყველა გაზეთს ეცოდინება რომ ეს პატარა გოგონა დიდი სონგ კვან სიუს შვილია .მამამ გადაიხარხარა და ვისკის ჭიქა გააწკარუნა .. ახლა კი მივხვდი რა უნდა მეგრძნო იმ ბავშვის მიმართ უნდა შემზიზღებოდა რადგან დედმისს  დაემსგავსებოდა ქრდმაღალი ამპარტავანი და უგულო
  ოთახში შევტრიალდი  და მთელი ღამ იმას ვფიქრობდი სახლიდან როგრორ გაქცრულიყავი .....ექსვი წლის ვიყავი როდესაც ის მოიყვანეს სახლში ჩემი პატარა ცა ... როგორ მწარედ შევცდი  , როდესაც პირევრლად მისი სახე დავინახე ძალიან შემიყვარდა პატრა ნათელი სახე რომელიც იცინოდა და ხელებს საყვარლად აცმაცუნებდა პატარა ნათელი წერტილი იმ უზარმაზარ სახლში როდესაც პიველად ხელში ავიყვანე დავიფიცე რომ მას ვერავინ აწყენინწბდა და მუდამ დავიცავდი მას -ჰანეულუ - დაარქვეს რაც ცას ნიშნავს დრო გადიოდა ჩემი გრძნობა მის მისმართ მიმართულებას იცვლიდა და ჰორიონტს ცდებოდა ანომალიას ემსგავსებოდა. როდსაც სიარულს სწავლობადა გული მისკდებოდა რომ არ წაქცეულიყო და რამე არ ეტკინა მაგრამ ის ბავშობიდან ძლიერი იყო როდეაც ეცემოდა არავის დასახმარებლად არ უშვებდა თვითონ დგებოდა .. როდესც წამოიზარდა ძმას მეძახდა ყოველთვის შენიშვნას ვაძლევდი რომ ჩემთვის "ძმა" არ დაეძახა მაგრამ როდესაც ვუჯავრდებოდი თვალები ცრემლებით ევსებოდა მე კი ეს საშინლად არ მიმწონდა ამას მერჩივნა მე მტკენოდა გული ამიტომაც მისთვის შენიშვნა აღარ მიმიცია. მამაჩემში ადამიანი მხოლოდ ჰანეულის გაჩენის შემდეგ დავუნახე ის მართლაც თვალისჩინივით უფრთხილდებოდა მას არასიდეს მე არ მოქმცევია ასე მაგრამ არ მშირდა რადგან ჰანეულისთვის ყველაფერი საუკეთესო მინდოდა რაც უფრო ვიზრდებოდით მის მიმართ გრძნობები უფრო მიმძაფრდებოდა და ვეღარ ვმალავდი , მამას ეს შემაჩნია და რამდენჯერმე უხეშად მიმანიშნა როდრსაც თხუთმეტი წლის გავხდი მამას სახლიდან გამაგდო ეგრედწოდებულ ბიჭების კოლეჯში გამიშვა -ჰანეული- კი ჩემს გულში დიდ ტკივილად და ბედის დაცინავად დარჩა