Irish Mysteries

Proloog

"WAT?! Verhuizen?! Pap, dat kun je niet ménen!" roep ik uit. "Ik ga NIET zomaar naar een andere stad, dat kan niet!" Mijn ouders hebben me net verteld dat we gaan verhuizen. Ik ben woe-dend! Waarom? Wat is er mis met Eindhoven? Ineens blijf ik stil. Ik sta dan wel behoorlijk voor schud als we alleen maar naar een andere plaats in Eindhoven gaan. "Schat, we gaan niet naar een andere stad..." vertelt mijn vader. Ik zucht opgelucht. "Het zit zo, Maisa. We gaan naar een ander land..." Mijn ogen worden... Nou ja, ik kan wel bowlingballen zeggen maar dat klinkt zo vreemd... Mijn ogen worden zo groot als ze kunnen worden. "Nee! Nee, dit kan niet! We gaan niet weg uit Nederland, dat kan niet! Welk land kan nou beter zijn, ik wil helemaal niet weg!" Terwijl ik het zeg begin ik te ijsberen voor de bank, voor mijn ouders. "Schat, papa heeft werk gevonden. Heel goed werk. In Ierland," vertelt mijn moeder. "Ierland?! Wat is dat nou weer voor land? Waarom moeten we daar nou heen?" Ierland lijkt me super saai. En dan moet ik ook nog Engels gaan leren ook nog! Of erger: misschien wel Iers! "Moet ik nou Iers gaan leren?" vraag ik zachtjes terwijl ik voorzichtig naast mijn moeder op de bank ga zitten. "Nee, Maisa. Ze spreken daar Engels, maar dat kun je wel." Ze legt een arm om me heen. Ik schud hem weg en sta weer op. "Wanneer gaan we?" "Volgende week, op zaterdag," zegt mijn vader. Dat is de druppel. Ik storm naar boven. 

Later die avond loop ik naar beneden maar halverwege de trap blijf ik staan om het gesprek van mijn ouders te horen. "We hadden het haar beter eerder kunnen vertellen, nu is ze gewoon bang! Ze heeft nog minder dan een week om afscheid te nemen en al die dingen! Ik wed dat ze zelfs school gaat missen!" roept mijn moeder uit. "Schat, we wisten het niet veel eerder. Maar ik denk dat ze de school en het huis toch wel leuk gaat vinden, zo erg wordt het helemaal niet!" vertelt mijn vader. Huis? School? Wat?! Wat zullen al die Ierse meiden wel niet van mij denken? Dit wordt vreselijk! Het wordt helemaal niet leuk! Zuchtend loop ik de trap weer op, naar mijn kamer. Nog 1 week. 1 week om afscheid te nemen! Ik kan het morgen maar beter meteen aan mijn vriendinnen vertellen...