❁that surfchick❁

❁HOOFDSTUK 1❁

Vandaag is de dag, ik moet afscheid gaan nemen van mijn vrienden. Ik ga in Miami wonen. Ik neem deel aan de try-outs voor de wereldkampioenschappen surfen, iets wat ik hier in Nederland niet kan doen.

Mijn vader woont al 5 jaar in Miami, samen met zijn nieuwe vrouw Jade. Model en een super lieve vrouw. Ze hebben een kindje samen, Harry, van 3. Het meest schattige knulletje dat ik ooit heb gezien.

Vanavond ga ik naar het vliegveld. Mijn moeder en mijn beste vriendin Claire brengen me weg. Ik heb zin om naar Miami te gaan, en me volledig te kunnen richten op het surfen, maar ik ga mijn vrienden zo erg missen. Vooral claire. Ik ben altijd bij claire en kan me daarom niet voorstellen hoe een leven zonder haar is.

Het is vandaag vakantie, over een week begint school weer, zo ook in Miami. Dus ik heb nog ongeveer een weekje daar om me te settelen, 3 weken voor de try-outs.

Ik ben bezig met mijn laatste spullen im te pakken. Het meeste is al richting Miami. Omdat het niet zomaar een paar kleren zijn die ik mee moet nemen, het zijn namelijk al mijn spullen, hebben we dat via zo'n buitenlandse verhuisservice geregeld.

het enige dat ik nu nog meeneem zijn spullen die ik de afgelopen week nog nodig heb gehad. Wat kleren, toiletspullen en make-up, laptop en al dat soort spullen. Ik doe ook wat kleren in een weekendtas die ik aan mijn vriendinnen ga geven. Het is in Miami een heel stuk warmer dan in Nederland dus ik hoef niet veel winterkleren mee te nemen, wat mijn vriendinnen dus krijgen.

Over 4 uur moet ik op Schiphol zijn. Mijn vrienden komen zo hier eten en afscheid nemen. Ik heb voor iedereen een klein cadeautje gekocht, gewoon zodat ze aan mij kunnen blijven denken.

Ik hoor de sleutel in de voordeur gaan en ik weet dat Claire nu komt. We hebben elkaars huissleutel. Omdat we zo enorm vaak bij elkaar waren was dat wel zo handig en als dan iemand zijn huissleutel kwijt was had de ander hem altijd nog. Die huissleutel moet ik zo maar eens terug geven, daar heb toch niks meer aan.

'Hoi Annemijn!' roept Claire vrolijk beneden. 'Hee clairtje, alles goed?' 'Ja hoor, ik loop door naar Lola.' Ik hoor mijn moeder niks meer zeggen dus ik ga ervan uit dat ze knikt.

Na een aantal voetstappen verschijnt het hoofd van Claire in mijn deuropening. 'Hee schat!' zeg ik blij om haar te zien. Ze springt op mijn bed. 'Kan ik nog iets voor je doen?' vraagt ze. 'Ja, ik ga een laatste check doen of ik alles mee heb. Kun jij in alle laatjes en kastjes van mijn kamer, inloopkast en badkamer kijken of er nog iets ligt dan kijk ik even beneden.'

Mijn buit uiteindelijk van benden zijn wat draadjes en foto's. Boven heeft Claire wat make-up spullen, een topje en wat shriftjes. Ik stop het in mijn koffer erbij. 'Zo, klaar met inpakken.' Ik rits mijn koffers dicht. Blij dat ik klaar ben, maar bang omdat het afscheid nemen nu wel heel dichtbij komt.

De rest van mijn vrienden komen over een kwartiertje. We gaan alvast naar beneden. Ik pak ook alvast mijn tas die ik als handbagage ga meenemen. Het meeste had ik daar al ingedaan, ik doe er alleen nog mijn oplader en oortjes in. Ik leg het bij mijn schoenen. Terwijl ik dat heb gedaan, heeft Claire al wat drinken voor ons gepakt. We gaan aan de keukentafel zitten.

Een kwartiertje later zitten we met 8 mensen aan de keukentafel, 4 jongens, 4 meisjes. De mensen die hier nu zitten zijn echt mijn aller beste vrienden. De mensen met wie ik op school mijn tijd doorbreng, maar ook mee op stap ga en gezellige dingen mee gaan doen.

Ik ga iedereen zo missen, ik moet er gewoon niet aan denken dat ik hun misschien nooit meer zal zien. Ik duw deze gedachte snel weg en probeer er deze laatste uurtjes iets gezelligs van te maken.

We bestellen pizza en bitterballen. Weet ik, rare combinatie maar dat doen we altijd, dus nu ook. Als we besteld hebben ga ik even staan, ik wil iedereen bedanken en iedereen iets geven. 'Guys even stil, ik wil even iets zeggen. Jullie allemaal zijn mijn beste vrienden, ik houd zo ontzettend veel van jullie allemaal. Ik vind het lastig om afscheid van jullie te nemen, van jullie allemaal. Maar toch weet ik dat dit is wat ik wil en wat ben ik blij dat jullie me daarin steunen. Dat is alles wat vrienden moeten doen, je onvoorwaardelijk steunen. Ondanks wat daarvoor tegenover staat. Dit is de reden dat ik zoveel van jullie houd, en ik weet dat onze vriendschap er voor altijd zal zijn. Ik voor jullie allemaal iets kleins gehaald, waardoor jullie me nooit zullen vergeten.' Ik geef iedereen zijn cadeautje.