Love Luck

Chapter 21. Memories

Memories...

Bethany POV.

Nandito ako sa kwarto 'ko' daw.

Nakahiga ako sa Kama. Nilibot ng mga mata ko ang buong kwarto Pero still blankly to me.

Umupo ako sa gilid ng Kama. Tinignan ko ang mga pictures na naka sabit as dingding.

May mga litrato doon ng ibang Tao Pero hindi ko na kakilala.

Ganito ba talaga ang amnesia.

~~

Ang tanging dumadaloy lang sa isipan ko ang mga tanong: Sino Ito? Sino Ka? Bakit ganon?

Mas marami pa. Ang tanging kakilala ko lang ay si mommy, Drich, Kuya. Hindi ko pa nakita ang daddy ko.

I wish I had my memory back.

Pumunta ako sa gilid. May kabinet doon.

In-open ko ang kabinet. May gown na red. Ang ganda. Sa akin ba talaga Ito?

Baka nga. Kasi Nasa kabinet ko eh.

Tinanggal ko Ito sa pagkakasabit. Tinignan ko Ito ng mahigi. Wala akong maalala as gown na Ito.

Naupo ako habang hawak hawak ang gown.

●︿●

Ang tanging umappear sa isip ko ay Lalaki. Hindi ko Alam Kung Sino. Malabo.

~~

Pumasok si Drich sa kwarto ko.

"May naaalala ka ba dyan?"

"A--ah Wala pa eh. Pero parang may narerecognize akong mukha ng nakita ko Ito." sabay turo ko sa gown.

"A-oo baka. Pero Masmaganda pang Wala kang maalala tungkol dyan" sabi nito.

Bakit?

"Ano ba Ang Mayroon dito?....Bakit?"

"Dahil jan.......... Nalasing ka..... Nasagasaan ka at naamnesia."

Bumalik ang tingin ko sa gown.

Pinagmasdan ko Ito ng mahigi ng may mahalata akong maypunit Ito.

Baka nga.

"Halika muna,Hany. May ipapakilala ako sayo" sabi ni Drich habang niyaya niya ako gamit Ang kanyang Kamay.

Sumunod nalang ako at Ibinaba ang gown ko sa May Kama.

Pababa ako ng nakakita ako ng dalawang babae na parang kaedad ko lang.

Kumunot ang noo ko.

Parang naluluha siya. Parang may ipinapahiwatig ang puso ko tungkol sa Kanila.

"Bes...... Hany?" sabi ng isa sa Kanila.

Tumingin ako Kay mommy. Tumango Lang siya habang naluluha.

Nagulat ako ng bigla akong Niyakap ng isang Katabi niya.

"Please...... Please remember me" sabi nito sabay singhot.

"I'm sorr-"

"I understand Hany."

Niyakap din ako ng isa.

"Hany....... Best friends mo sila" sabi Ni mommy.

Best friends ko?. Kaya pala may nararamdaman ako sa Kanila.

Biglang bumugsak ang mga luha ko.

"I'm so sorry"

"It's okay..... Martha.... Ang pangalan ko. Okay?" she smile widely. I smile back.

"and Lucy" Kumaway siya at ngumiti.

"Thank you Mar-Martha and Lucy. Thank you talaga" nagyakapan pa kami.

Bumitaw na ako sa pagkakayakap.

Pinaupo kami ni Mommy sa sofa. May Tinawagan siya sa telepono parang importante at naluluha pa si mommy.

"Just tackle about you memories with them" sabi Ni Drich sabay hawak sa ulo ko. Umakyat na siya.

Tumabi sa akin si Martha at si Lucy Nasa harapan ko siya na sofa.

"Naaalala mo ba yung high school palang tayo tapos ikaw...... Palagi kang nadadapa kaya kandakuba na akong buhatin ka Pero Hindi ako napapagod sayo dahil nga bestfriend tayo diba?" she laughs glidely.

Umiling na Lang ako. Alangan namang na sabihin kong nakakatawa yun kahit Wala akong naalala.

⁄(⁄ ⁄•⁄ω⁄•⁄ ⁄)⁄

I wonder how did I do every single story they tell me. A lot, lot stories with them and me.