I don't believe you.

I- Mony: ano ngiti-ngiti mo dyan?

**

I

Mony: Ano ngiti-ngiti mo dyan ha?

"mony tara na! Mala-late na tayo!" sigaw ni Jiji na nasa labas ng bahay namin, Lakas ng boses eh, swerte siya malakas siya  kay Mama noh kung di lang baka pinagbabato na siya kanina pa. Tsk

"Oo na!takte naman!" kinuha ko nayung bag ko tapos nagsuot  ng medyas na abot tuhod sunod ng sapatos. Nag-stretching ng konti tapos binuksan ko na yung bintana and I jumped.

"Waaah! Momonnyy, baka masaktan ka!" papikit-pikit na sambit ni Jiji. Duh, nakatapak na nga ako sa lupa eh. Oa lng neto.

Sinapak ko nga ng mahina lang, kawawa naman diba?

"aray! huhu. nag-aalala lang naman ako ha! huhu" tapos drama ulit. ayan na naman. I sighed and walked away para matapos na, fortunately sumunod naman siya at tatalon-talon pa. Bipolar -,- Parang bata lang eh.

"Momony, dali sabay tayo. Kanta tayo.. twinkle twinkle.." sabay poke nya sa pisngi ko. Nagsimula na siyang kumanta at di ko na lang siya pinansin para malaman naman ng loka na di ako nasi-siyahan but mukhang mas ginanahan eh. Ang dami niya na kayang poke sa  pisngi ko. aish!

"Ano ako bata?! Magitigil ka kung ayaw mong iwan kita dito!" nasa may tagong part na kasi kami ng kalsada na hindi naman talaga dinadaanan ng tao tanging ako at ibang siga ang dumadaan rito.

Napahawak naman siya sa skirt ko na parang bata at naka-zip ang lips. Hayy, buti naman. Napa-smirk na lang ako. 

Ako nga pala si Rhyme Harmony Jazztess. Many call me Mony. Hindi ko alam kung bakit ganyan yung name ko pero hindi sya bagay sakin. Like duh? Music? No way. I prefer Noise.Di ako katulad ng singing parents ko. Kahit na marunong ako kumanta, sumayaw, at tumugtog ng intsruments, wala talaga akong passion for that. Let's say, I'm the 'Maldita' type-of-girl.

(A/M: Picture of Mony there =============================================>)

Mahilig ako sa away at basag-ulo. Pasang-awa grades at everyone's enemy. Wala akong gusto kundi matulog at kumain pero hanggang kasama ko tong si Jiji hindi ako matahimik-himik.Bigla lang siyang dumating sa buhay ko one day at hindi na ako nilayuan pa. Sabi niya, bestfriend daw kami at mamatay magkasama pero it's just her hallucintaion.

Kung di lang talaga sa homeworks at pagkain na nakukuha ko diyan eh matagal ko ng dinispatsa. Masama na kung masama yun ako eh!

"Mony, why do you have guitar keychain in your bag? Diba you don't like music?" she broke the silence. Napatingin naman ako sa keychain. Tama sya,I have no interest in music but my kuya (the only one who truly loves me) gave it to me before he died. Tanda ko pa nga ang words na sinabi nya before he died..

"Please live and meet him. He'll teach you how to change and to learn how to love"

Hindi ko siya gets pero I think churva lang yun ni kuya. Like duh? Love daw eh? HAHAHA. Naku naman, I love HATE but I hate LOVE. Kaya sorry na lang kay kuya.

"Why do you effin care?" I rolled eyes as I enter the classroom. Thanks, nakapasok rin.

Wala na akong narinig sa kanya. GOOD! Matatahimik na rin ako. Nagmukmuk ako sa mesa ko and sleep. Wala din naman akong maiintindihan sa lessons lessons na yan eh. tsk

*ring*

Recess time na ng nagising ako. Buti na lang walang disturbance. Teka, speaking of disturbance wala ata si Jiji ngayon? Ah baka kinuha pa yung pagkain ko makapunta na nga lang sa canteen.

~Jiji's POV

Andito ako ngayon sa hallway goint to my bff's classroom. Nakaka-sad noh, magkaiba kami ng class. huhu. But move on, Do you want to know how we became bestfriends? OK then :)