'Het is tijd, tijd voor wiskunde! Vergelijkingen, geodriehoeken, grafieken, noem het op en wij hebben het allemaal in jouw boekje geschreven! Haal goede cijfers, haal je examens, en maak van wiskunde jouw levensstijl!' Zingend komt meneer Vriend het lokaal binnengelopen. 'Boekjes open, mondjes dicht! Dan zijn wij nu volledig op de wiskunde gericht! Yana, doe die chocola even weg, alsjeblieft.' Snel neemt Yana nog een hapje chocola en stopt de reep dan zuchtend in haar tas. Wiskunde is haar minst favoriete vak. Dan zit ze niet bij haar vrienden. Daarom neemt ze altijd wat eten mee, dan heeft ze wat te doen. Helaas is haar leraar daar erg streng op. Ze slaat haar boek open. Vergelijkingen. Joepie! Nu nog haar schrift openslaan. Wauw, wat een inspanning, tijd voor wat chocola! Ze pakt haar tas en doet alsof ze haar rekenmachine zoekt. Snel pakt ze de reep en stopt hem in de buidel van haar trui. Ze werpt een blik op meneer Vriend. Mooi, die heeft niks door. Snel stopt ze een stukje in haar mond en probeert zich te concentreren op de berekeningen. Twee derde is groter dan een vierde. Huh, waarom? Vier is toch groter dan drie? Dit kan niet kloppen. Ze krast het antwoord door.
Al gauw dwalen haar gedachten af naar de basisschool. Toen de juffrouw breuken uitlegde door een pizza mee naar school te nemen en die in stukken te verdelen. Aan het eind van de les kreeg iedereen een stuk. Het was koude pizza, dat wel, maar nog steeds heerlijk. Dat was het moment dat Yana wist dat pizza Hawaii haar favoriete pizza was. Pizza maakte haar altijd blij. Pizza staat gelijk aan blijdschap. Pizza = blijdschap. Dat is een mooie vergelijking! Snel schrijft ze hem op in haar wiskundeschrift. Wat een prestatie, tijd voor een stukje chocola. Net als ze het in haar mond heeft gestopt, gaat de bel.
'Yana!' hoort ze op de gang. 'Raad eens welke dag het is!' 'Uhm.. woensdag?' gokt Yana. 'Nee, donderdag! Morgen is het pizzadag!' Yana draait zich om en ziet Mariya staan, een van haar vriendinnen. Ze lacht breed. 'Zeker nog overbelaste hersentjes van de wiskunde?' zegt ze lachend. Yana knikte. 'Wat hebben we nu?' vraagt ze. 'Biologie. Over voeding en zo. Saaaaai.' zegt Mariya, en strijkt met haar hand langs haar haar. Biologie is op de tweede verdieping. Vier trappen. Zuchtend en steunend beklimmen Yana en Mariya de trappen. Wat een beweging. Tijd voor twee stukjes chocola. Als ze al hijgend en buiten adem het lokaal binnen willen lopen, komen ze er achter dat de deur op slot zit. 'Nee he', zegt Mariya, en pakt haar iPod om het rooster te checken. Gespannen wacht Yana af en stopt nog een stukje chocola in haar mond. 'Ennn jawel. Roosterwijziging, we zitten in het computerlokaal.. Beneden.' Zo snel mogelijk rennen de twee vriendinnen weer naar beneden, in de hoop niet te laat te komen. Nog net op tijd stuiven ze het lokaal binnen en ploffen neer op een stoel.
'Mariya, Yana, goed dat jullie er ook zijn.' Mevrouw de Wit staat voor het bord, waar met grote letters 'VOEDING' op staat geschreven. Voeding. Tijd voor voedsel! Yana voelt met haar hand in het papier van de chocoladereep, maar komt er achter dat hij op is. Nu al? Ze moet nog een uur! Gelukkig brengt Mariya redding: ze heeft nog wat M&M's in haar tas. Terwijl ze op de M&M's snacken legt de docente wat uit over voedingsstoffen en wat gezonde voeding is. Yana let niet echt op, zij volgt liever haar eigen voedingslessen: het onderzoeken van de smaak van M&M's.
Na biologie is Yana uit. Mariya niet; zij moet nog een uur. Nadat ze afscheid van Mariya heeft genomen en haar jas uit haar kluis heeft gepakt, loopt Yana naar haar fiets. Het wordt echt tijd voor een scooter, ze is tenslotte al 17. Ze rijdt langs de Albert Heijn. Even snackie scoren? Haar chocoladereep is tenslotte al op. Ze parkeert haar fiets in de stalling en loopt naar binnen, direct door naar de chocolade-afdeling. De Albert Heijn heeft repen voor 30 cent, die koopt ze altijd. Nu nog wat koekjes. Chocoladespritsen of jodenkoeken? Ze heeft al chocolade, maar spritsen zijn wel het lekkerst. Spritsen. Ze pakt het doosje uit het schap en loopt naar de kassa om af te rekenen.
Een van de leukste dingen aan als enige uit zijn vindt Yana toch wel het eten. Rustig op een bankje zitten, doos Spritsen aan de ene kant, reep chocola aan de andere kant, en rustig eten. Niemand die met je mee-eet, nee, alles is voor haar en voor haar alleen. Haar oog valt op de 'nutritional facts' van het doosje Spritsen. Één sprits is 105 calorieën. Wat was een calorie ook alweer? Mevrouw de Wit had het vandaag nog uitgelegd. Na enkele seconden nadenken gaf ze het maar op. Wat maakte het ook uit. Hoe meer calorieën, hoe lekkerder het is. Sprits: 539 calorieën per 100 gram. Chocolade: 536 calorieën. Sprits is lekkerder dan chocolade. Sprits is groter dan chocolade. Mooie vergelijking.
'Ik ben thuis!' met een klap slaat Yana de achterdeur dicht. 'Ik hoor het!' roept haar vader vanuit de keuken terug. 'Wat eten we?' Yana loopt naar hem toe. 'Lasagna met maïs en groenten', antwoordt haar vader. Yana haalt haar neus op. 'Ik lust geen groenten.' 'Dan eet je die maar niet.' reageert haar vader kortaf, en roert even in de pan met gehakt.
Geïrriteerd ploft Yana neer op de bank en zet de tv aan. 'TV uit, Yana. Eten is zo klaar.' zegt haar moeder, die net naar beneden komt lopen met een grote stapel wasgoed in haar armen. Ze gaat naast Yana op de bank zitten en begint de was op te vouwen. 'Was weg, mama. Eten is zo klaar', imiteert Yana haar moeder. 'Eten is klaar!' roept haar vader vanuit de keuken. Yana springt op, weet nog net de tv uit te zetten, en gaat aan tafel zitten. Het voorgerecht is groenten. Yana prikt wat met haar vork in de stukjes broccoli en wortel op haar bord. 'Eet nou wat groente, Yana. Dat is goed voor je!' zegt haar moeder. 'Groenten zijn vies. Ik eet wel extra lasagna.' zuchtend pakt haar vader Yana's bord en kiept alle groenten op dat van hem. 'Dan eet ik het wel op.' Yana reageert niet, maar kijkt hem alleen aan met een dodelijke blik.
Na de lasagna is er nog pudding. Yana schept haar hele schaaltje vol, om vervolgens de lege gaatjes erin nog op te vullen met chocoladesaus. Na het eten ploft ze neer op de bank en zet wederom de tv aan. Spongebob. Ugh. Ze gooit de afstandsbediening naar haar moeder als teken dat zij een zender mag uitzoeken en staat op. 'Ben boven.'
Eenmaal boven is het eerste wat Yana doet de la van haar bureautje opentrekken. Tussen de snoep- en koekpapiertjes zoekt ze naar een verpakking met inhoud. Gevonden! Een Snickers, een zakje chips en een zak Engelse drop. Wat zal ze gaan eten? Ze had geen voorgerecht gehad, dus nu was er extra ruimte voor een tweede snack. Die Snickers is ook niet zo groot. Alle drie dan maar? Ja, alle drie. Ze ploft neer op haar bed en maakt alle verpakkingen open. Hmm, heerlijk. Eenmaal uitgegeten pakt ze alle wikkels en stopt ze terug in de la. Die ruimt ze nog wel eens op. Nu is het tijd voor nachtrust. Ze poetst haar tanden en knijpt nog even een klein puistje op haar kin uit, en rolt dan haar bed in. Morgen is weer een nieuwe dag.
