Mysterious Ways-Larry Stylinson

Final

Kapıyı açtığımda Lottie'nin dediklerini hiç unutmayacağım..''Sana acıyorum lou.. gercekten..çünkü sen artık bi hiçsin.''söyledikleri hala beynimde yankı yapıyor.

Harry'nin evine gittim.Kapıyı parçalıcaktım ama hala açan yoktu. Sonunda bi tekme attığımda kapı ancak açıldı. Ev o kadar havasızdıki..ve sessiz hiç olmadığı kadar sessiz.. aklımdaki kötü düşüncelere yer vermek istemıyorken gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Hharry'nin gülüşünü hayal ettim.kahkahalarını..bu evdeki anılarımızı..sanki herseye veda ediyomusum gibiydi. Odaya girdiğimde biliyorum harry kapının arkasından çıkıp boynuma atlıcak..yanağıma bir öpücük kondurcak..biliyorum benimle dalga gecıyor.. beni korkutuyor..bunu yapmayı severdi zaten. bunları düşünürken ağlıyormuydum? Kapıyı gözlerimi sıkıca yumarak açtığımda harry yoktu bomboş dağınık bir oda vardı ve günlüğün sayfaları..

Çok şikayet ettiği balkona doğru yürüdüğümde Harry'nin cansız bedeni defterine sarılarak yerde yatıyordu. Oan da dizlerim yere çökmüştü hıçkırarak ağlıyordum.deli gibi.. ardından o kadar izledimki..balkon için dedikleri aklımdan çıkmıyordu.sonra saat geldi aklıma gittim yastığın kılıfını açtım ve hala oradaydı farketmemişti.görmemişti.Ona hiçbi istediiğini verememiştim ona zarar vermiştim öümüne neden olmuştum. Yaşlı ve bulanık gözlerimi balkona doğru çevirdiğimde balkonun kenarındaki şalı gördüm.Bu çinden aldığım şaldı. Ellerim titriyordu bu çok zordu gerçekten çok zor. günlüğünden bi sayfa buldum..ve..bana olan duygularından aşkından bahsedıyordu okurken kendıme hakim olamadan ağladım.. ve okumaya devam ettim..

Onu seviyorum..onu yıldızların gökyüzünü sevdiği gibi seviyorum.onu görmediğim heran özlüyorum. saçlarını,gülüşünü,gözlerini.. gözlerinin mavisi beni içine çekiyor sanki.. bugün ona ne kadar uzak oldugumu anladım. Ona uzağım cünkü onunla istediği gibi dolaşan onu istediği yerde öpen sarılan bi sevgilisi var. Ben ise gizlice buluştugu elemanıyım. Gercekten böyle hissediyorum. O bunu yalanlıyor itiraz ediyor ama ya hevesliksem diye düşünmeden edemiyorum.. Bugün ona balkonumdan söz ettim. Kendim için değil onun için.. o her bu eve geldiğinde ödüm kopuyor bişe olurda düşer diye.. çünkü gerçekten orası felaket durumda. o ise benim onu korkutmaya calıştığımı ve kendim için istediğimi düşünüyor. Onu korumam kıskanmam salakça. belkide ayrılmalıyız belkide o gerçekten Hannah'a ait. Ama hayır yapamam çünkü onu çok seviyorum..  ONA KENDİ CANIMI FEDA EDEBILECEK KADAR ÇOK SEVIYORUM ONU..