'Yüzünü görmek değil , aynı oksijeni solumaktan bile tiksiniyorum artık. Bana bunu nasıl yapar! Ne yani bana hiç mi değer vermiyordu? Ben ona bütün bir ömrümü adamaya hazırken, o beni aldattı.' Uzun ve bir o kadar da karanlık sokakta yağmurun altında yürürken aklımdan bunları geçiriyordum. Daha fazla tutamayarak göz yaşlarımın yağmurla birlikte akmasına izin verdim.Napacaktım nereye gidecektim bilmiyorum. 2 haftadır olduğum bu yabancı şehirde gidebileceğim hiçbir yer yoktu.Tek istediğim 2 hafta içinde hayatımı mahveden bu şehirden bir an önce gitmek di. Fakat şuan da elimde olan tek şey o evden uzaklaşmaktı. Sert rüzgarın saçlarımı dağıtmasına aldırmayarak koştum ve bilmediğim bir sokağa girdim.
Gözümü kestirdiğim bir banka uzandım ve orada uyuya kaldım.
Selamlar hepinize. Gördüğünüz gibi yeni bir hikaye ile karsinizdayim. Biliyorum ilk bölüm biraz kısa oldu ama diğer bölümleri daha uzun tutmaya çalışacağım. Lütfen vote verinn.Öpüldünüzz💗💗💗
