Gri Miydi? Hayır. - (Hayır Serisi)

1.Bölüm

 Yatakta sol tarafa,duvara doğru döndüm..Derin bir nefes verdikten sonra,göz kapaklarımı hafifçe kapattım..Düşünmeye başladım,aşkı..Daha önce hiç hissetmediğim,beni hiç bulmayan,herkesin 'berbat'diye yorumladığı bu hissi..Her konuda iyimserim ve neşeliyimdir,ama konu aşk olunca..Sanki değişiyorum..

 Sevmek diyorum..Aşk anlıyorlar..Oysa ki,sadece sevmek diyorum..Aşk,gerçekten sevmek midir? Çoğu kişi,"Sevgilim beni hiç sevmiyor!" diyerek etrafta geziniyor.O zaman,aşık değiller demek..Birbirlerine aşık olmayan iki birey,nasıl sevgili olabiliyor?

 Bunların cevabını bilmiyordum ben..Sanırım bilmeyeceğim de..Galiba,iyimserliğim bu noktada bitiyor..

 Son cümleyi düşündüğümde hemen gözlerimi açtım.İyimserlik,benim göbek adımdır.İlkokuldan beri tanıdığım herkes bana 'iyimser kraliçe' diye hitap eder.Tabi,aşk konusundaki düşüncelerimi okuyabilseler..Hemen laflarını geri alırlar..

 Hemen sırtüstü yatış pozisyonuna geçtim.Ellerimi,yavaşça göbeğimin üzerine koydum..Boş gözlerle 1-2 dakika tavana baktıktan sonra mırıldanarak kalktım,"Görünüşe bakılırsa uyku düzenim bozulmuş.." 

 Ardından kendime kızdım ve dişlerim kenetli bir şekilde,"Dün akşam 00:45'de yat,sonra saat 21:10'da yatınca uyku düzenim bozulmuş de..Bozulur tabi!" 

 Sersem bir şekilde,kafamı kaşıyarak mutfak kapısından içeriye girdim.Haki renkteki yemek masasına oturdum ve elimi masanın üstüne koydum.Ardından,elimin üzerine yattım..Bugün,çok yorulmuştum..Performans ödevimi sunarken o kadar çok utanmıştım ki..Çünkü,konu kellik idi..

 Utangaçlığım,uykuma yansımıştı sanki..Göz kapaklarımın kapanmasına engel olamıyordum.O anda,omzumda bir el hissettim..Sıcacık,sevgi dolu dokunuşlu bir el..

 Hızla arkamı döndüm..Bu,canım arkadaşım Havin idi..Derin bir nefes verdim..Bir an,gerçekten çok korkmuştum.Bunu,belli etmiş olacağım ki,kahkahalara boğuldu,"Ya! Nasıl da korktun ama?! Ödün patladı.."

 Son cümleyi der demez,gözlerini fal taşı gibi açtı,ağzı ise balık kadar açıldı..Ardından devam etti"...ahanda böyleydin.."

 Hafifçe tebessüm ettim.Yanımdaki sandalyeye oturdu.Biraz daha kendime gelince sordum,"Sen nasıl girdin eve?"

 Sanki çok kolay bir soru sormuş gibi,bana 'aptal mısın' bakışı attı.'Ne var?' dercesine başımı salladım.Gözleri komodinin üzerinde duran anahtara kaydı ve,"Unuttun mu akıllı? Geçen gün bana 'Ne olur ne olmaz..Yedek anahtar bulunsun yanında..' diyerek evin anahtarının tıpatıp aynısını çıkartmadın mı? Cidden..Sende akıl gidiyor.."

 O an aklıma geldi..Evet,tamı tamına böyle olmuştu..Son cümlesinde bile gerçeklik payı vardı..Uzun bir süre ikimiz de hiçbir şey demedik.Ardından,gözlerimi masanın ortasında duran çiçekten ayırmadan,"Sezen Aksu bir ayrılık şarkısı aldı ağzına ve biz gerçekten tükendik.." dedim.Sanki,beni yatıştırmaya çalışırmış gibi sırtımı sıvazladı..Gözlerimi çiçekten ayırdıktan sonra göz göze geldik.O an,onun sıcacık gözleri,sanki benim donmuş bedenime sarılmıştı..

 Hızla,ona sarıldım..O da,beni göğsüne bastırdı..Sanki,yüreğimde Yağız'dan kalma bir ağırlık vardı..Gözyaşlarıma engel olamadım..O an,gözyaşlarım siyah akıyormuş gibi hissettim..Bu his çok tuhaftı..ÖLÜM GİBİYDİ..AMA DAHA GÜNAHKAR..