Frozen (2) NL Ice princess

hoofdstuk 4

Annelynn

Rennen, rennen, ..rennen ! Nog nooit ben ik zó bang geweest. Net te laat zie ik een tak boven de sneeuw uitsteken, krr...ak. Languit val ik in de sneeuw. Bang kijk ik naar achteren maar er is geen spoor te bekennen van de overvallers. Opeens ziet ze dat ze zelf een kleine sneeuwstorm aan het creëren is, ze wil het wel stoppen maar het lukt niet. Haar moeder heeft het haar al zo vaak verteld, voel liefde maar geen angst want dat versterkt je gave in het negatief. Mama... was ze hier maar, ze zou lachend met een snelle beweging de sneeuw laten zakken.

'STOP !' ze steekt haar handen omhoog en beweegt haar handen daarna rustig omlaag. Ze vind de rust in zichzelf redelijk terug, en de sneeuwvorming wordt stukken minder maar verdwijnt niet helemaal. Dat moet dan maar, ik moet naar oom Kristoph en tante Anna. De hele middag struin ik door het bos. Ik had beter moeten opletten toen Erick en ik vroeger in het bos speelden. Ik mocht nooit zomaar het kasteel uit, maar Erick kende de weg omdat hij vaak met zijn vader ijs ging halen, samen met hem vonden mijn ouders het vaak wel goed. Het begint inmiddels te schemeren en mijn benen worden moe van het continu door de sneeuw lopen. Opeens hoor ik stemmen, ik volg het geluid en dat brengt me bij een open veld met allemaal stenen. Wacht eens even.. dat is mijn familie ! Mijn oom is opgevoed door deze trollen (ik snap zelf ook nog steeds niet hoe dat zit). 'Hallo ?' Mijn stem klinkt erg zacht. Langzaam beginnen de stenen zich uit te vouwen, 'het is de princess' wordt zacht gefluisterd. 'ja ! dat klopt ik ben het, princess Annelynn van Arendaile, en ik ben verdwaald.' Een trol komt op mij af, hij is ouder dan de rest en kijkt mij onderzoekend aan. 'ehh.. hallo' zeg ik zachtjes. Hij glimlacht, wat lijk jij ontzettend veel op je moeder. Vertel eens, waarmee kunnen wij je van dienst zijn ?'

'Nou meneer, ik ben de weg kwijt naar mijn huis, naar mijn oom en tante.' 'Wij zullen je richting Kristoph brengen.' zegt een steen-trol-dame die achter hem staat. En dat doen ze, bij de bosgrens stoppen ze met lopen. 'Vanaf hier zul je zelf verder kunnen lopen meisje.' Ik knik, de lampen van de paleistoren zijn vanaf hier te zien. Snel ga ik op weg naar het paleis.

Anna

'Kristoph, ik maak me echt zorgen. Ze hadden al lang terug moeten zijn. 'mam, is er iets ergs gebeurd ?' vraagt Erick die ook binnen komt. 'Ik weet het niet Erick.. ze hadden al lang voor het donker thuis moeten zijn. 'Laten we ze dan gaan zoeken !' 'Erick dat gaat niet, we moeten wachten tot het licht is.' Op dat moment horen we de deuren van de centrale hal. Snel gaan we kijken wie het is, en daar staat ze. Annelynn, haar blonde knoet helemaal uitgezakt, een vieze jurk. Om haar heen vormen scherpe ijspunten. 'tante Anna' zegt ze met tranen in haar ogen.