Tam vazgeçerken o kadar saçma düşüncenin içinde en mantıklı neden sen oluyorsun bebiş ?Tüm askerlerimi topladım . Bir ordu var içimde Atımın üzerinde doludizğin taaruzdayım kendi düşmanlarım malup olurken . Çok savaşım var . Ama sanırım bu sefer ben yenildim kırgın , yağmurlu alacakaranlık bir çift göze . Mantığım seni öldürüyor . Bir çok olumsuzluğu rapor olarak önüme sunuyor. Evet bitmesi gerek bu esaretin diyorum bir isyan ateşi yakıyorum . Ama o ateşin içinde ben cayır cayır yanıyorum nedense . O kadar hayır içinde bir evet demek bu kadar mı zor ?Neden huysuz olduğumu soruyorlar . Kimseyle anlaşamıyormuşum . Sürekli sorunmuşum . Çok yoruyorum insanları . Hep bir öfke bombardımanı . İşin komiği bu çatışmam hep hemcinslerimle oluyor. Erkek denen bir grup hastalıklı beyinde hiç arıza yokken neden dişi aslan yönümü dişi türüme safediyorum orasını emin ol bende bilmiyorum . Yada en büyük kazıkları dost bildiğim kişilerden yediğim içindir . Biz hatun kesmi dedikoduya pek mi meraklıyız , azımızda bakla ıslanmaz hani . Ama en gölge olanı çok zekiyiz .Belki gökteki kanatlarıma kurşun sıkan hep kadınlar oluyorlar . Onlar kolumu kanadımı kırıyor erkekler işe kalbimi ve ömrümü yemekle meşgul oluyor . Ama bir erkek var kör karanlık yolumda yürürken gördüm . İşte bu bilinmezlik bilmecem . Bu sefer daha çok kurşun yemiştim . Çok öldüm öldümde hep dirildim düştüğüm yerden . Kan revandım .Damarımdaki kan bile beni terk ediyordu . Nefes alışlarım ağırlaşmıştı . Kesik kesik .. Bakışlarım acı ve boşluk doluydu . En sonunda bütün direncim kırıldı . Pes ettim . Yeniden doğmakta istemedim sadece 1-2 saat uyku derdim . Düştümde bir o yabancının avuçlarının içinde derin bir uykuya hasret gözlerim kapandı . Adam önce bir ürktü . Korktu . Sonra soğuk ve kanayan ellerini bedeni yüzüde gezdirdi . Yine o kırgın , Yağmurlu gözlerdi bana bakan .Bu Adam benden daha yaralı . Savaştan yeni çıkmış bir kahraman gibi . Topların ,kurşunların hedefi olmuş ben gibi ne kadar yarası var sayamadım . Sargılıydı her yanı . Öle uzaktan bakınca hiçbirşeyi yokmuş gibiydi . Sapa sağlam gencecik güzel bir çocuktu ruhu . Ama şimdi gök nereye kayboldu bilmezken gök kubbem oldu kocaman kırık kanatlarını zorla kaldırırken . Canı benden çok yanıyordu . Gözlerindeki yağmur afet olup üzerime üzerime geliyordu . Ara ara gülümsüyordu o kadar acıya rağmen . Her nefesi derin bir çığlık gibiydı ve sadece ben duyuryordum .
Bir an durdum ve düşündüm . Neden bu kadar yalnızlığa aşığım . Unutulmuş bir kimliğe sahibim . Gün içinde sayamadığım kadar insan görüyorum . Mesela sabah 8.buçuk peronu . Herkesin yolu ,gittiği yer , Kişiliği farklı . Kimse birbirini tanımıyor . Belkide tesadüfi bir şekilde orda oluyorlar . Ama o kadar uçuk ve birbirinden bağımsız kişileri bir araya toplayan tek bir saat ve amaç var oda : Fatma teyze ekmek fırını çaprazında kalan Otobüsler . Şuan 50 kişi içinde yaşıyorum . Ben şuan çatı katındayım ve sağımda solumda yüzünü bile daha önce hiç görmediğim insanlar var . Belki içlerinden sadece 1 yada 2 kişiyi tanıyorum . Onlarda tıklatmaz kapıyı . Ha bir yeliz ablamız var arada o uğrar . Akşam yoklama saatinde çalar kapım . Belkide kimse sevmiyordur beni . Sevmesin sevdirmek zorunda değilim . 25ten kızlar çağırmış önce bir şaşırdım . Kırmayıp gittim . Buraya geleli 6 ay olmuştur ilk defa biri beni odasına davet etti . Geçen dönem eski oda arkadaşımın yüzünü görmeye tahammül dahil edemediğim için o uyuyana kadar yemekhanede otururdum . Saatlerce köşedeki koltukta gelen geçenle muhabbet eder eğlenirdim . O lanet olası 21 e gitmemek için elimden geleni yapardım . Odanın yolunu unutmuşta olabilirim . Yemekhanede sabahlardım desem yeridir . Bir insanı sevmeyince olmuyor işte . Sevsende olmuyor ki . Ben bu sene ilk geldiğimde 2 kişilik olan 19'a gittim . Oda arkadaşım çok şirin ve naif bir kızdı . Çıtı pıtı ev kızıydı. Gerçekten çok sevmiştim . Sadece alıp karşıma konuşmak istedim . Sabahı kendimi kapı önüde buldum . Gerçekten canım çok yandı . Sadece orda 1gecelik uykum kalmıştı . Sonra ne oldu 4 kişi içine gittim . Allah görüyor ki azımı bile açmadım . Öle bir köşede sessizce durdum. Yok gibiydim . 2 geceydi sadece . Her insan gibi lovoboya kalktım .Sabaha karşı kızların fısıldamalarını duydum . Beni yurdun sahibine şikayet edip odadan attırmaktı niyetleri . Bu sefer onlar çağırmadan beni ben gittim . Durumu izah ettim . Diğer kızlar beni fena azarladı ve şunu dedi : bu odadan da , bu kattan ve bu yurttan gideceksin !! Konuştum kovuldum , Sustum yine kovuldum . Buraya geldim . 21 akif beyin 10 numaralık bir cezasıydı bana . 2-3 ay sadece katlanabildim .O odadan resmen ardıma dahil bakmadan kaçtım . Ama ben gene iyi dayandığımı düşünüyorum o kıza değil 2 ay 1 gün bile katlanılmazdı . Ama şimdi allaha çok şükür ki 33 teyim tek başıma ... Kimse yok benden başka . Kızlar genelde canımı acıtmak ve asabımı bozmaktan başka hiç bir işe yaramıyor . Ama komik olan şu ki erkekler tehlikeli olmalarına rağmen kızlar kadar acımasız değil . Aksine hepsinden daha gerçek bir dost . Ancak bu yönümden yanlış anlaşılmaya açık bir durumdaydım . Bütün kızlar erkek arkadaşlarımı sevgilim zannediyor . Ki ben onlara kardeşcan diyorum . Bu zamana kadar bir erkeğin arkamdan konuştuğunu hiç görmedim . Ancak kızlar arkamdan vıdı vıdı etmeye bayılıyor sanırım . Belki bu yüzden kızların yanında bir kitap kadar sessiz olmayı tercih ediyorum . Kızların bana sorduğu en popüler konu aşk hayatım . Furkanla olan ilişkim . Aramızda olan hikayeyi dinlemeye bayılıyorlar . Sadece ilk zamanlarda yaşadığım güzel anıları bir iki cümleyle özet geçiyorum .Özel hayatımla ilgili mevzuları ağızımdan kerpetenle alıyorlar . Anlatmıyorum sadece susuyorum . Hayatımda kendimden bile daha yakın ve herşeyimi bilen tek bir kadın var : Oda Annem . Arkadaşlarım Sadece günübirlik oluyor . Bugun merhabaysa yarın adını bile hatırlamıyorum . Çok konuşmamaya özen gösteriyorum . Suskunum hayatımda. Ama herşeyin özü şu : Sevgi .
Bir insanın kişiliğini sevdiysem onunla herzaman candan oluyorum . Ama sevmediysem allahın selamını bile vermiyorum. Açıkçası selam vermek içimden bile gelmiyor hele o kişi canımı sıktıysa sittin sene merhaba demem ölede pis bir huyum var. Benim herşeyim tam kararında oluyor .Seviyorsam saf katıksız ve eksiksiz , Sevmiyorsam sert ,katı ve eksiksiz , Bitirdiysem içimde geri dönüşü olmayan bir yolda bağları kopardım demektir . Hayatımdan çıkardıysam katti surette affetmem bu yönden kindar diyorlar bana. Mendil kuruyana kadar derler ama benim mendiller kurudu ve eskidi. Bir mendilim 10 sene oldu , bir mendilim 2 yıl , bir mendilim 6 sene . Yıllar geçiyor benim bu kalbim onları affetmiyor . Bazen mendiller rüyama giriyor af diliyorlar genede affetmiyorum . Olmuyor işte . İçim bir türlü almıyor onları .
Bana yaptıklarını göz ardı edemiyorum . Bir müslüman başka bir müslümana karşı öldüresiye nefret duyabilir mi ? Ben duyuyorum. Midemi bulandırıyorlar . Onları birtürlü kabullenemiyorum . Hele bir tanesi var kii Derisini yüzsem de fayda vermiyor tıpkı onunla izlediğim işkence evi adlı filmdeki gibi . Çocukluğumun en berbat katili . Ama çocukken yaptığım birşeyden gurur duyuyorum . Suratının ortasına okkalı bir tokat atmıştım . Hatta öyle bir gözüm dönmüştü ki babam elimden zor almıştı . Parçalayacaktım resmen . Sadece bana salak dediği için kızı eşek sudan gelinceye kadar dövmüştüm . İyikide yapmışım diyorum şimdilerde .Bu sefer bir iki tokatla yetinemezdim çünkü . Konu o olunca bir sadist , bir psikopat kadar canileşebiliyorum . Adını duymak bile öfkemi kabartmaya yetiyor . Takıntılı bir durum . İyi yanıma denk geldiğinde affetmeye meğilliyim . Herşeyi unutmaya razı geliyorum . Ya bu kadar nefret etme diyorum şu kadından . O kadar melekleşebiliyorum işte . Can düşmanıma bile merhamet edebiliyorum . Ama bu durum cidden çok nadir oluyor . Binde bir gibi bir ihtimal . Belkide ona bu kadar kızgın olmamın sebebi doğacak yeni felaketlerimin başlangıcı olması .Onu ilk gördüğüm anda anlamıştım . Belkide bu yüzden ondan hep şikayet ettim . Siyah ve beyazdık onunla . O siyahtı bense beyaz . O karanlıktı Bense aydınlık . Ben onun hep karanlığını gördüm . Korkularını , Sakladıklarını , Öfkesini , Hemen hemen her halini yaşadım . Ama en tuhafı olan Kız kardeş gibi büyümemizdi . Neden böyle bende bilmiyorum . Affedemediğim kişiler benim 2 kız kardeşim O lanet olası şeytan ne yazık ki benim kız kardeşim . Kız kan kardeşim . Onun aklına uyup kanımı onun kanıyla birleştirdiğim güne lanet olsun . Onu tanıdığım güne lanet olsun .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜŞÜNCELERİMİ YAZMAYI SEVİYORUM
قصص عامةhergün yeni bir hikaye ve yeni bir senaryo yazıyorum . Beynimimin içindeki susmasını bilmeyen profösörden alıntılar ...
