Let Me Change You

Five

YUKIHIRA: Chapter Five, agad xD Tapusin ko kaya to sa chapter 10 or 12? xD 

READ, VOTE, COMMENT, FAN <3

~Yukihira

~~~~~~

"Huy! Huy Cyree! Sino bang tinititigan mo diyan ha?" inalog-alog ako ni Monica sandali tapos sinundan ang tingin ng mga mata ko. Agad ko namang inilipat ang ang tingin ko sa ibang bagay para di niya mahalata na 'sila' ang tinitignan ko. 

"Naloloka ka na ba? HUYYY!" Inalog ako ng pagkalakas-lakas ni Monica tapos *splat*. Nahulog yung caramel flavored kong ice cream. Paboritong flavor ko pa naman yun.

"Ayyy! Sorry, sorry!" sabi niya habang pinupunasan ang damit ko gamit ang tissue. Natapunan rin kasi yung damit ko na galing pang Paris. "Okay lang," I said in a calm tone. "Sino ba kasing iniisip mo? Si Kuya Kirvin?" 

Ano to? Mind reader? "Hindi ah. Tss. Tara na uwi na tayo, bawal tayong magpagabi diba?" sambit ko. "Sige," tugon nilang dalawa. 

Sila Monica at Chelle lang ang nag-uusap. Wala ako sa mood makihalo sa usapan nila eh. Sabi na nga ba eh, si Jessica yung babaeng gusto ni Kirvin.

Sabi na nga ba eh, masasaktan lang ako. Kung kailan naman nafigure out ko na yung alien language na tinext sakin ini Kirvin, saka nagkaganito. Ano siya paasa? Ang sakit. 

Yung bang, pinaghihirapan mo siya tapos hindi mo naman siya makukuha? Eh ano yung kalokohang sinasabi nila na 'Kapag pinaghirapan mo makukuha mo'? Tch. I may seem perfect, pero, sa totoo lang may kulang pa. Isang taong magpapaligaya sakin. Isang taong alam ko ay mamahalin ako. 

Sa fairy tales lang naman nangyayari yun eh. Ang laking paasa ng fairy tales echeng na yan. Dapat di na yan pinapanood ng mga bata. Kawawa naman sila, aasa rin na totoo ang fairy tales. I was treated like a princess, by my family, and the people. But why, why, can't the prince treat me like a Princess? 

Syempre, dahil may iba siyang mahal. Syempre, dahil hindi ako ang prinsesa ng buhay niya. At syempre, dahil baka hindi siya ang prinsipeng nakalaan para sa isang prinsesa. 

"Ken," napasinghap ako ng makita ko si Ken sa harap ng bahay namin. Agad akong lumabas ng kotse at niyakap siya. "Keeen!" siya si Ken Sy, anak ng bussiness partner ni Papa. "Cyree!" yumakap rin siya sakin. "Ang tagal na nating di nagkikita ah! Musta Japan? Dinalhan mo ba ako ng manga? :3" mahilig kasi ako sa anime at sa man <3 daisuki! "Oo naman! Makakalimutan ba kita?" 

Lumawak ang ngiti ko. Ken, ikaw lang talaga ang lalaking nakakapagpangiti sakin ng ganito. 

~KIRVIN LEE'S POV~

Hinatid ko na sa bahay nila si Jessica. Crush na crush ko yun. Simula kinder ay crush ko na siya, dahil matalik kaming magkaibigan. Ngayon. umamin siya sakin na may feelings rin siya para sakin. Sarap ng feeling. 

Nasa harap ako ng bahay nila Cyree ngayon. Crush ko rin to, pero hindi ako ganun kapatay sa kanya, di tulad kay Jessica. Iba kasi silang dalawa eh. 

Ng nasa tapat na akong ng bahay nila, nakita ko si Cyree, na may ngiti sa kanyang labi. Sa harap niya naman ay isang lalaki na di pamilyar sakin, at nakangiti rin ito. I clenched my fists. Bakit ganito?  Akala ko ako yung gusto niya. 

Bumaba ako sa kotse at pinuntahan sila. 

'

~CYREE NA VALRIGH'S POV~

"hahaha! Talaga? OMG! ahaha!" umuwi na sila Monica at Chelle dahil may gagawin pa daw sila. Kaya kami nalang natira dito ni Ken. "Sabi niya pa nga, 'achu chu chu meow mooo! Penko kulangot bola bola'!! Hahaha!" napahawak na kami sa tiyan namin sa kakatawa at maluha luha na kami dito. Siguradong mukha kaming baliw dito sa labas. 

"Good Evening Cyree," narinig ko ang boses ng isang pamilyar na tao. Unti-unting naglaho ang ngiti sa labi ko. "Kirvin," naglakad siya papalapit samin. "I hope you don't mind, pero bakit ka nakikipagflirt kay Cyree?" Madiin niyang tanong kay Ken. "Anung flirt pare? Hahaha, baliw ka ba?" and the next thing I knew ay nasa sahig na si Ken. 

"Kirvin!! TUMIGIL KA!" nilapitan ko agad si Ken. Pinunasan niya ang dugo sa gilid ng labi niya. "Ang lakas ng loob mong agawin si Cyree sakin--" 

"SHUT UP!" I yelled. "Anong agawin?! I'm not yours! At kung makapagsalita ka, parang mahal mo ako ah!" dito ko na ilalabas ang galit ko. 

"W-What? Syempre m-mahal kit-" 

"Kanina, nasa park ka diba? Kasama mo si Jessica, Magkaholding hands kayo. Naabutan ko pa ngang hinalikan ka niya sa cheeks eh. At ngumiti ka pa. YEAH SURE! AKO ! AKO MAHAL MO!" I shouted. 

"Ken, halika na." tinulungan ko siyang tumayo. "Sa susunod na manloloko ka, galingan mo ha?" I muttered. Marahas kong sinarado ang pinto. Gosh. He loves me? YEAH RIGHT. 

"Ken diyan ka muna ha? Kukuha lang ako first aid kit." tumango si Ken at tahimik na naupo sa sofa. Ng makarating ako sa banyo, ewan ko ba.  I burst into tears. "W-What the heck.." I said to myself. Hindi ko na napigilan. Lagi nalang ako. Ako, nalang lagi ang niloloko. Shet ang sakit sakit. Yung pinaasa ka? Yung pinamukha sayo na hanggang 'kaibigan' ka lang? I'm talking about two persons. Hindi siya. I'm talking about my past. 

Pinaasa ako. Sinabi niya sakin na may pag-asa, but then the next day sinabi niya sakin, 'wag ka na umasa, sorry pero wala ka na talagang pag-asa sakin.' 

Pinamukha sakin na friendzoned na ako. Sinabi niya sakin na may pag-asa, but then sinabi niya rin 'hanggang kaibigan ka lang'. 

Lagi nalang ba ganito? Ako nalang ba lagi ang walang happy ending? Ako nalang ba lagi ang aasa? Ang magiging basura? 

Lagi nalang ako. Sa mga kaibigan ko, ako lang. Ako lang ang walang makwento. Lahat sila, may mga love life. Lahat sila, may naikukwento sa lahat. 

Every DAMN time. Lagi nalang ako. 

Kailan ko ba makikita ang prinsipe ko? 

Humagulgol ako sa banyo. Ang sakit na kasi eh. Hindi ko na kaya. "...Cyree?" narinig ko si Ken. "K-Ken.." naramdaman ko nalang na nakayakap siya sakin. "Shh... Wag ka na umiyak... Please?" 

"Andito ako, hinding hindi kita iiwan. Mahal kasi kita," 

~~~~