Who Deserves to be my LIGHT? (Kuroko no Basket Fanfic)

Coach Yukimura!

Kinabukasan...

Nung papasok na ko sa school,nakita ko sa harap ng bahay namin si Tetsuya. Agad akong lumabas ng bahay.

"Ayos na ba yung tuhod mo?" tanong niya sakin.

"Medyo kumikirot pa pero kaya ko ng lumakad *smiles" sabi ko sabay  tapik sa sugat.

"Mabuti kung ganon" Sabi sakin ni Tetsuya habang nakingiti.

*blushes* <---- ako

FLASHBACK

Kagabi, nung binuhat ako ni Tetsuya,may kakaiba akong feeling na naramdaman.Isang pakiramdam na hindi ko pa nararanasan sa buong buhay ko. Kagabi,habang nasa kama ako at nakahiga, naalala ko nung sinusulyapan ni Ricchan si Kuroko..

*ringtone* 

Tumatawag si Ricchan. Sinagot ko.

On the phone..

Ricchan: Kyne-chan!!!

Ako: Oh?! Bakit ka naman napatawag? May problema ba??

Ricchan: Kyne! *sniff* Yung Sports Fest.. *sniff*

Ako:Anong meron sa Sports Fest? Ay! Oo nga pala hano! Malapit na yung sports fest! *O*

Ricchan: Yun na nga eh! Malapit na yun at namomroblema ako sa mga preparations!!

Ako:Akong bahala! Magaling ata to sa Time Management! *smirk*  Teka,Ricchan.. maiba ako.. Hindi ba gusto mo si Kuroko?

Ricchan: *blushes*  ano ba namang klaseng tanong yan!!! >////<

Ako: Eh di meron nga?? O_o

Ricchan: E-Ewan ko.. parang.. di ko alam.. *pouts* sige na! OO NA!! Meron nga akong gusto kay Kurok— Kyaaaaaa!!

Hindi ko alam kung bakit pero nag-alala ako sa sinabi yun ni Ricchan. Para bang nalungkot ako sa mga sinabi niya tungkol kay Kuroko. Natahimik ako at hindi ako nakapagsalita sa mga sinabi niya.

Ricchan: OI! OI,Kyne-chan!! Andyan ka pa ba?

Ako: *speechless*  *emo mode*

Ricchan: Ibaba ko na hah.. *sabay patay ng phone*

-End of Flashback-

“*sigh* ANU BA YAN!!!!!!!” sigaw ko habang nag-iinat.

“*looks at Kyne* may problema ba?” tanong ni Tetsuya sakin.

“Ah-eh. Wala naman. *scratches cheek*” ako.

Nakita naming si Kuya Taiga sa daan.

“Ohayo!” sabay naming bigkas ni Tetsuya.

“Domo..” sabi ni Kuya Taiga.

Pagdating naming sa school..

Agad akong sinalubong  ni Megumi. Mukhang puyat siya. Yung mukha niya, parang nalugi sa pansitan.. XD

“Ohayo, Megu-chan..” sabi ko

“Kyne... Marunong ka bang mag-gitara?” sabi niya sakin ng may nakakatakot na mukha at may itim na aura sa paligid niya. >3<

“M-M-Medyo” sabi ko.

*^* “Kyneeeeeeee!!!! Tulungan mo koooooo!!! “ sabi niya sakin habang nagkukumahog.

“Huh?? Saan??”  tanong ko sa kanya.

“Nag-back out yung isa naming kasama sa band,at wala kaming lead guitarist!!! Kyneeeeeeeee!!”   TT^TT   sabi ni Megu sakin.

“*sigh* Fine. Titingnan ko muna yung mga chords sa mga kanta niyo kung kaya ko.” sabi ko.

“Salamat!!! Arigato!~ Domo Arigato!~~” sabi nya sakin habang naka-grin.

“KYNEEEEEEEEEE!!” sabi ni Ricchan.

“Ano na naman?!” sabi ko. *pouts*

Nakita siguro ni Ricchan si Kuroko. Seatmate ko kasi siya,remember? ;)

“Ricchan??” tanong ko kay Ricchan na nakatulala sa pagmumukha ni Kuroko.

“Huy! Ricchan! GISENG! XD” hiyaw ko sa kanya.

“Ah! Sumimasen. Pwede mo ba kong puntahan mamaya sa SSC Office? Nandun  na lahat ng mga aayusin kaya pwede mo ba akong tulungan sa pagpe-prepare ngayon? After Lunch?” sabi niya sakin.

“Hmmm.. titingnan ko. Oi,Megumi!! Kailan tayo mag-papractice? Tanong ko kay Megumi.

“After School. Hou-kago Tea Time lang ang peg! XD” sabi ni Megumi.

“Kung ganun,makakasama ko mamaya sayo Ricchan” sabi ko.

*o*  “*bows* Arigato!~ Hihintayin kita mamayang lunch! Ja!~” at umalis na sya.

Nag-start na ang klase, at gaya ng nakasanayan,muntik na naman akong makatulog sa History.  =_=  Sa wakas! Recess na! Fave Subject! Hell yeah! XD

Papunta na sana ko ng Canteen nang biglang...................

“Pwede ka bang sumama sakin Yukimura-san?” sabi ni Kuroko.

“Ha? S-Sige.  Saan ba tayo pupunta?” tanong ko sa kanya.

“Pasensya na,pero ndi ko pwedeng sabihin. Baka kasi pag sinabi ko sayo,hindi ka na sumama.” Sabi ni Tetsuya.

Hatak-hatak niya yung kamay ko at naglalakad kami sa Hallway. Pinagtitinginan na kami ng mga tao.. O////O  Kung anu-ano na pumapasok sa isip ko. Saan nya ba ko dadalhin?!?! Hindi naman kaya.......... Naku! Impossibleng mangyari yun! (If you know what I mean)  *chuckles*  Daheq!  Para na kong kamatis sa sobrang pula ng  mukha ko! >/////<  Henebeyen!!

Dinala niya ko sa likod ng school. Nandun yung mga first years ng Seirin Basketball club kasama na si Kuya Taiga.

“Andyan na pala kayo. Bakit ba ang tagal mo Tetsuya?!?!” sabi ni Kuya Taiga

“Sabi ko naman sayo Taiga na ikaw na lang ang magdala sa kanya dito.” Sabi ni Tetsuya.

MY KAMI-SAMA!! Anu bang ginagawa ko ditto?? Na-Vhong Navarro na ba ko?? XD

“Ah.. Chotto matte kudasai  >3<   Anu bang dahilan at pinunta niyo ko dito?!?!?!” sabi ko habang nagfi-freak out.

“*holds Kyne’s head* Ikaw.... Ikaw ang... IKAW ANG MAGIGING COACH NAMIN! “ sabi ni Kuya Taiga.

“H-H-Huh???????? Ansabeeee?!” sabi ko.

“G-Ganito kasi yun. Malapit na yung Sports Fest. At maglalaban-laban ang mga Freshmen at Sophomores. Gusto sana naming sumali sa Basketball event, kaya lang ndi kami pwedeng mag-qualify hangga’t wala kaming Coach o Manager man lang.” Sabi ni Furihata sa akin.

“Ganun ba? Pero bakit naman kailangang ako pa??????” tanong ko sa kanila.

“Ganito kasi yun bata, karamihan sa  mga  tao ngayon,may  kanya-kanyang event ng sinalihan para sa Sports Fest, at ikaw na lang ang kakilala naming na bakante para sa Sports Fest,at isa pa, maganda ang background mo sa paglalaro ng basketball kaya malaki talaga ang pag-asa naming matalo sila senpai pag ikaw ang Coach namin." sabi ni Kuya Taiga.

“PAKIUSAP!!! Pumayag ka na Yukimura-san!” *bows* sabi ng mga first years sakin.

“Kung ganon,kailan tayo magpa-practice?” tanong ko sa kanila.

O_O  “Ayos din! Wahhhhh!! “ nagtatalon sila at nagsi-lundag sakin..

“Bukas magsisimula ang training nyo,meron pa tayong mahigit isang linggo para makapag-ensayo.  Sabado bukas, kaya makakapag-practice tayo sa Gym ng walang iniintindi. Gagawa na din ako ng training regimen Game plan.Yun lang para sa ngayon, Dismissed!" Ako.

-End of the first half of chapter 4-

A/N: Minna!! Katulad ng nabasa niyo, nakalagay, "first half ng chapter 4". Ibig sabihin may continuation pa yung chapter 4 and hindi pa ito completely published. Yun lang! :)