(completed) The Royale Inheritor

Chapter 17

_Chapter 17_

"Bro!!, hurry up!!!"
"eto na,, binibilisan ko na!!!" nataranta na si Aldrin sa pagmamaneho.
Tiningnan niya ulit si Syden.
Wala parin itong malay.
Napuno na ng dugo ang suot niyang damit.
Pero hindi niya iyon alintana.
Ang mahalaga madala niya si Syden sa hospital.

Biglang tumigil ang sinasakyan nila.
"Damn, Aldrin!!!Bakit ka tumigil!!!"
"Rafe, traffic!!!"
"What the heck!!!!, bakit ngayon pa nagtraffic!!!"
Sumilip siya sa bintana ng kotse.
Nakikita na niya ng hospital.
Malapit na sila.
"Aldrin, open the door!!!"
"What??"
"I said open this door!!, kailangan kong madala agad si Syden sa hospital!!".
"Are you out of your mind???" marahil naisip ni Aldrin ang binabalak niya.
"Fuck, Aldrin!!, hindi ko mapapatawad ang sarili ko, kapag may masamang nangyari sa kanya!!!".

Habang buhat buhat si Syden.
Tinakbo niya ang mapuntang hospital.
Hindi alintana ang mga sasakyan.
Mas namamayani parin ang kagustuhan na madala kaagad ang dalaga sa Hospital.
May mga tao naman na nagbibigay daan para sa kanila.
"Malapit na tayo Syden!!, kunting tiis nalang!!!, keep holding!!, wag kang bibitaw!!!!, wag mo kong iiwan!!!" habang patuloy parin siya sa pagtakbo.

ilang saglit lang ay narating na nila ang hospital.
"Help!!!, Tulungan nyo kami!!!"
malakas na paghingi niya ng tulong sa harap ng hospital.
Kaagad namang sinalubong sila ng dalawang nurse at doctor.
kaagad na inihiga si Syden sa isang strecher.
"Code blue!!!, To the E.R., Code Blue!!!" narinig niya sa doctor habang tinatakbo si Syden papasok ng Emergency Room.
Pinigilan siya ng isang nurse papasok sa loob.
"Sir, hanggang dito nalang po kayo!!, kami na po ang bahala sa pasyente!!!"
Naiwan siyang nakatayo sa harap ng pinto ng E.R.
Lumipas ang ilang oras.
Nandun parin sya.
lakad dito, lakad doon.
Hindi mapakali.
"Nasaan na sya???" tanong ng papalapit na si Aldrin.
"shes inside!!!" habang itinuturo ang kwarto sa kanyang kanan.
"What the doctor said???"
Umiling lang sya.

maya maya pa, dumating na din ang mommy niya.
Kasama nito si Spencer.
Muling nagkuyom ang kanyang kamao ng makita ang pinsan.
Akmang lalapitan niya ito para suntukin, pero pinigilan siya ni Aldrin.
"Hindi makakatulong ang gagawin mo!!!"
"son, relax,,, calm your self!!!, go get change!!!" sabay abot sa kanya ng isang paper bag.
May laman yun damit niya.
He take it, and go somewhere.
umiinit ang dugo nya kapag nakikita ang pinsan.

Pagbalik niya, saktong lumabas ang kaninang doctor na nagassist kay Syden.
Kaagad itong lumapit sa kanila.
"Doc, how is she???" tanong ni Spencer.
muling nagngalit ang kanyang bagang dahil sa pangingialam ni Spencer.
"Sino po ang Mister ng pasyente??"
"Ako po doc!!!", mabilis na sagot niya.
May pagmamalaki ang sagot niyang yun.
Tila inangkin niya si Syden na parang kanya lang ito.
"maayos na po ang pasyente!!!, kailangan lang niya ng pahinga!!,were lucky na malakas ang kapit ng baby!!"
Naguluhan siya sa huling sinabi ng doctor.
"Baby???, what baby doc???" he ask.
"Di po ba sinasabi sa inyo??, last time nagpacheck up sya dito, and shes pregnant!!, buntis po ang misis nyo!!!"
(buntis si Syden????) paulit ulit na tumatakbo yun sa utak niya.
"That was the time, nung mahuli ka nya sa opisina mo!!, pumunta sya dun para isurprise ka, but then,, sya yung nasurprise!!"
Bumalik lahat sa utak niya ang mga pangyayari na yun.
Kung siguro hindi nangyari yun, masaya siguro sila ni Syden.
Siguro hindi siya iiwasan nito.
Siguro hindi sila magaaway.
Siguro hindi ito masasagasaan ng sasaktan.
Now, all of this,, its hes fault.
kasalanan niya ang lahat ng ito.
Napaupo siya habang hawak ang ulo.
Sinisisi niya ang sarili sa nangyari kay Syden.
Kung hindi sana dahil sa kanya, hindi sana mangyayari ito sa dalaga.
"can we see here???" ang mommy niya ang nagtanong.
"for now, nagpapahinga pa po sya!!,hindi pa po sya pwedeng kausapin o puntahan!!".

****

Kinabukasan,
Inilipat na sa ward room si Syden.
Nandun silang lahat sa kwarto ng dalaga.
Unti unting nagbukas ang mata ng dalaga.
Pero nandun parin ang sakit na nararamdaman nito.
nakahiga ito sa kama.
Hindi siya makalapit sa dalaga.
Wala syang mukhang ihaharap dito.
Nakontento na lamang siya nakatayo sa isang sulok.
Si Spencer ang lumapit.
"Syden, im so sorry!!"
"ssshhhhh!!, doc ano kaba!!, alam ko naman na di mo yun sinasadaya!!!" kita parin ang panghihina ni Syden.
"How you fell???"
"ok na ako doc!!, eh yung ba-" hindi nito itinuloy ang sasabihin ng makita siya nito.
"Dont worry Syden, he knows about your baby!!, He knows everything!!!, and about the baby!!, ok naman sya!!, malakas ang kapit!!, Dorschner ata yan!!!" may halong pagbibiro ni Spencer.
Tiningnan siya ni Syden.
Hindi sya makatingin dito ng deritso!!.
Napansin yun ni Aldrin kaya itinulak sya nito papalapit kay Syden.
"What!!!" singgal pa niya sa kaibigan.
"Thank you!!!" narinig niya mula sa dalaga.
Humarap sya dito.
"Thankyou, kasi ikaw ang nagdala sakin dito sa hospital!!"
"No!!, dapat ako yung magsorry sa-"
"sssshhhh" pinutol nito ang sasabihin niya.
"ok na yun!!, kalimutan nalang natin ang lahat ng yun!!, ang mahalaga!, nandito ka!!!"
kinuha ni Syden ang kamay niya.
Inilagay ito sa tapat ng tiyan nito.
May kung ano syang naramdaman na gumalaw mula sa loob ng tiyan ni Syden.
Nanlaki ang mga mata nya.
"did you feel it???" tanong sa kanya ni Syden.
Tumango sya!!, kasabay ng di sinasadyang pagtulo ng luha niya.
"Baby!!,, hes your daddy!!" habang hinihimas ni Syden ang kanyang tiyan.
"hey baby!!!, im daddy!!, im excited to see you!!, go coming out here!!!" biglang hinampas siya ni Syden.
nagulat siya,
"Five months palang yan!!!, hindi pa sya pwede lumabas!!!"
"ahhh, ganun ba???"
kinausap ulit niya ang tiyan ni Syden.
"Enjoy your self there!!, im gonna wait to see you here!!"
Tumayo siya at hinarap ang ina.
"mom!! im gonna be a dad!!" maluha luha niyang sabi sa ina.
hindi mawala ang saya na nararamdaman niya.
Maging si Aldrin ay hinarap niya.
"Bro!!, im gonna be a dad!!" kulang nalang ay magtatalon siya sa saya.
Seryuso ang mukha ng kaibigan.
"Ediot!!, eh matagal kana kayang daddy!!!!"
Napaisip siya, tama ito!!.
Matagal na nga syang daddy, kay Zeke.
Eh bakit ba ganito sya umasta.
Hindi naman niya first time maging daddy.
he act normal then.
at siniko ang kaibigan.
"panira ka ng moment eh!!!"
"Yung anak ko??" Syden asked.
Bigla din niyang naalala si Zeke.
Bakit wala ito dito.
"They on there way, tinawagan ko na!!!" si Spencer ang sumagot