Elbet Bir Gün

~1~

   "Bana baksana sen!" Diye bağırdım.Şu an gerçekten çok sinirliydim.Gözlerimden adeta alev fışkırıyordu.Durmayınca koşmaya başladım.Kolunu sertçe tutarak saçlarını elime doladım.Ondan nefret ediyordum.Becerebildiği tek şey laflarıyla insanları tehdit etmekti.Başka bir şey bildiği yoktu geri zekâlının.Laf çok icraat yok!"Bana bak kızın,eğer bir daha bize bulaştığını görürsem seni kimse elimden alamaz,sonun olurum!" Diyerek onu yere doğru fırlattım."Yapabildiğin tek şey laflarınla tehdit etmek," Dedim ve bir dizimi karnına bastırdım."Ama o lafların bana sökmez!"Diye bağırdığımda elim hala saçını güçlü bir şekilde kavrıyordu ve bu onun daha çok çığlık atmasına neden oluyordu.Yüzüne bir tane tokat geçirdim.Hıçkırıklarla ağlıyordu uyuz!Onu böyle ağlarken,makyajı akmış çok kötğ görürken üzülüyor muydum?Tabiiki de hayır!Bunlar ona az bile! "T..Ta...Tamam!Bırak beni gideyim.Bir daha karşınıza bile çıkmayacağım."diyerek usul usul ağlamaya başladı.Ona inanmıyordum.Benden intikam almadan bu işin peşini bırakmayacaktı,bunu biliyordum.
"Sana İ-NAN-MI-YO-RUM!" Diye bağırdığımda sesim yankılandı.Gözümğn içine baka baka yalan söylüyordu resmen!Ona daha kötü şeyler yapabileceğimi hala anlamamıştı anlaşılan.Bağırdığımda yüzünde bir anlık sinsi bir gülüş yakaladım.Ağlayarak hemen gülüşünü sakladı.Bu tahminlerimi doğru çıkarıyordu.Esin,kendisine güvenmez,arkadaşlarına güvenirdi.Onun o ezik arkadaşları bana dokunmaya korkarken onlara nasıl güvenebilirdi? "Seni de o ezik arkadaşlarını da evden dışarı çıkamayacak hale getiririm!" Diyerek dizimi karnına daha da bastırdım. "Hiç bir şey yapamazsın!" Dedi her kelimeye vurgu yaparak.Bu cesaret ona nerden gelmişti?Bu kadar kime güveniyordu?Sinsi bir gülüş attıktan sonra arkama bakarak hüngür hüngür ağlamaya başladı.
"Bebe!" Diye bağırarak suratına bir yumruk geçirdim.Ben de kendimden böyle bir şey beklemiyordum açıkçası.Öfkem bedenimi ele geçirmişti.Attığım yumrukla birlikte kafası yana dönerek yere çarptı."Sen bittin kızım!"diye bağırırken sinsi bir şekilde gülüp arkama baktı.Ne vardı şu arkamda?
  Arkamı döndüğümde gözleri öfkeli bir şekilde bana bakarken O'nu buldum.Kolumdan sertçe çekerek beni Esin'in üzerinden kaldırdı.Etrafıma baktığımda tüm okulun toplandığını gördüm."Bırak beni be!" Diye bağırdım ama ne fayda."Seninle biraz konuşacağız." Diye fısıldadı kulağıma.Sakindi,fazla sakin...Fırtına öncesi sessizlik gibiydi sakinliği.Herkes korku dolu gözlerle bize bakıyordu.E haklılardı.Herkes biliyordu O'nun tehlikeli biri olduğunu.Bir keresinde okulda bir çocuğu silahla vurmuştu!Çocuk 1 yıl boyunca komada kaldı.Fatih,zengin bir aileden geldiği için hapiste çok kalmamıştı.Babası,büyük bir miktar para ödeyerek hapisten çıkardı.Sadece iki aycık hapiste kalmıştı.Bu haksızlıktı!Cezasını çekmesi gerekiyorken O,hiçbir şey olmamış gibi okula gelmeye devam ediyordu.Yüzüne bön bön baktım."Sen benimle ne konuşacaksın ki?" Diye sakince sordum."Çok konuşma da yürü artık Melis."Dedi.Sesi sakin çıkmıştı.Gözleri artık öfkeyle bakmıyor,kolumu sıkmıyordu.Şu an karşımda duran kişi Fatih miydi ya?İnanamıyordum.Adımlarını takip ettim.Kütüphaneye girdiğimizde kapıyı yavaşça kapatarak bana döndü.Fatih'ten korkuyor muydum?Eh,birazcık.Ama bunu asla kimseye belli etmedim,etmeyecektim de.Gözleri şefkatle bakıyordu.Şimdi düşüp bayılacaktım.Cidden karşımda Fatih mi duruyordu ya?