My real brother Shawn

H2

"Hoezo kijken jullie voor vluchten naar Toronto, mam?" Mijn moeder draait zich om. "Oh he, ik had je niet aan horen komen. Papa en ik willen eventjes met je praten. Zullen we op de bank gaan zitten?" Ik loop verbaasd naar de bank toe en ga zitten. Mijn ouders gaan naast me zitten. "Nou ehm *kuch*, we willen je wat vertellen. Het is best moeilijk om te zeggen. Wij ehh, je moeder en ik... *kuch*.. Wij hebben jou geadopteerd." Zegt mijn vader. Ik kijk ze geschokt aan. Geadopteerd? Wanneer? Hoe? Wie is mijn echte familie dan? "Huh? Hoe bedoel je?" "Nou kijk. Toen je vier jaar oud was, heeft een Canadees gezin je ter adoptie afgestaan. Je vader en ik waren toen op vakantie in Canada, en we wilden graag nog een kindje erbij voor je zus. Chantal (de zus) is wel mijn 'echte' kind. We wilden je graag adopteren, dus hebben we een heel contract gemaakt enzovoorts. Toen we je hadden geadopteerd, hebben we met je echte ouders afgesproken dat zodra je 15 zou worden, we het je zouden vertellen en je hen kunt ontmoeten en misschien weer bij hun kunt wonen." Ik laat alle informatie goed tot me doordringen. Ben ik dan Canadees? "Hoezo hebben mijn echte ouders mij dan ter adoptie afgestaan?" Mijn stem trilt. "Nou, ehm, ze... ja ze hadden al een zoon en toen hadden ze maar een huis voor eigenlijk twee personen, dus toen ze merkten dat ze nog een kindje kregen, hebben ze gezocht voor een nieuw huis, maar dat hebben ze niet gevonden. In ieder geval niet iets wat ze konden betalen. Toen hebben wij jou dus geadopteerd. Daarna heeft je echte vader een goede baan gekregen en hebben ze een groter huis gekocht. Vervolgens is je moeder weer zwanger en kreeg ze nog een dochtertje. Ze is twee jaar jonger dan dat jij bent." Ik sluit mijn ogen. Ik voel tranen prikken en ik laat ze gewoon gaan. Mijn moeder omarmt me. "Het spijt ons zo. We wilden liever dat je ons eigen kind was natuurlijk. Maar ja... het is niet anders. Over drie dagen kun je je echte familie ontmoeten. Vandaar dat we voor vliegtickets aan het kijken waren. Gaat het een beetje?" Ik maak me los uit mijn moeders armen en knik. "Ik wil eventjes alleen zijn. " Snel ren ik de trap op en ga mijn kamer binnen. Vervolgens doe ik mijn deur op slot. Ik pak mijn telefoon uit de lader en zet hem aan. Er komen allemaal lieve verjaardagsberichtjes binnen, maar dat negeer ik. Ik bel gelijk mijn beste vriendin Roos op. "Heeey birthdaygirl! Hoe is het daar? " Ik slik. "Roos? Kun je naar me toe komen? Ik moet je iets vertellen. " "Oh gosh, ik kom er meteen aan."

Zodra de bel gaat, haal ik mijn deur van het slot en sprint ik mee naar beneden. Ik doe de deur open en sleur Roos mee naar mijn kamer waar ik mijn deur weer op slot doe. "Wat is er aan de hand?" Roos gaat op mijn bed zitten. En dan vertel ik wat mijn ouders me zojuist hebben vertelt.

"Nee. Je maakt een grapje mag ik hopen?" Roos kijkt me verward aan. "Nee. Mijn ouders hebben al vliegtickets gekocht en over drie dagen zie ik mijn echte familie. " "Oh wat erg!" Roos knuffelt me en begint zelf ook te huilen. Daar zitten we dan, op mijn bed samen te huilen. 

"Hallo? Gaat het daar?" Klinkt de stem van mijn vader opeens door de deur. "Ja pap. " Zeg ik kortaf. Ik weet dat mijn ouders er weinig aan kunnen doen, maar op dit moment ben ik gewoon boos.