A life full of change

Hoofdstuk 17

*Tuut tuut tuut tuut*

Zucht... dit geluid heb ik echt al lang niet meer gehoord..
Ohja, vandaag is het kamp! Ik stap uit bed en ga voor mijn kast staan. Wat moet ik aandoen? Wat is er goed voor een kamp? Is het goed of slecht weer? Ik doe wel gewoon een wit shirt met een zwart vestje aan, dan kan ik het vestje altijd nog uitdoen. Ik doe mijn kleren aan en loop naar beneden. Hmm een eitje, daar heb ik echt zin in. Ik eet mijn ei op, loop terug naar boven en maak me verder klaar. Gek genoeg heb ik nu wel een beetje zin in het kamp. Nouja alleen maar beter, dan kan ik er in ieder geval van genieten.

"Gerbrich ben je klaar? We moeten gaan", roepen mijn ouders.

"Jaahaa, ik kom eraan!", roep ik, terwijl ik naar beneden loop. Mijn tassen en koffers zijn al op de plaats van het kamp. Mooizo, dan hoef ik ze tenminste niet meer mee te sleuren. Ik pak mijn jas en ga in de auto zitten. Ik mag mijn telefoon jammer genoeg niet meenemen.

We komen aan op de afgesproken plek en ik zie de bus al staan. Hayley zit al in de bus! Ik ren naar de bus toe en ga naast haar zitten. "Hey Hayley!", roep ik net iets te enthousiast, iedereen kijkt me aan. "Heyy!", roept ze terug. We praten nog een beetje over hoe de afgelopen week was geweest.

De buschauffeur gaat in de bus zitten en de bus vertrekt. We zwaaien nog even naar onze ouders en juichen daarna allemaal omdat we vanaf nu een week van ze af zijn.