A life full of change

4 ~ Het was niet zo bedoeld..

Na een paar minuten zie ik dat Femke naar ons toe komt rennen. Ze duikt meteen haar tas in, haalt haar telefoon eruit, en rent terug naar die jongen. Omg! Ze heeft zijn nummer gewoon! Ik spring op. "Kijk naar Femke! Ze zijn nummers uit aan het wisselen", roep ik blij. Oeps, dat was net iets te hard.. een paar mensen kijken me een beetje raar aan. Maar daar geef ik dit keer echt helemaal niks om, ik ben gewoon te blij voor Femke.

Ik zie dat Femke weer naar ons toe komt lopen. "Ik heb zijn nummer! Ik heb zijn nummer! Ik heb zijn nummer!", "We hebben morgenavond bij de bios afgesproken! Mijn eerste date! Omg!". "Omg Femke! Hoe heb je dat nou weer voor elkaar gekregen?", grap ik.

"Hoe heet hij eigenlijk?", vraagt James nieuwsgierig. "Thomas, hij heet Thomas", zegt Femke. "Oehh dat is wel een leuke naam! Past wel bij hem!", zegt Hayley. "Femke? Moet je niet naar Thomas toe?", zeg ik met een knipoog. "Nehh, anders komen er van die awkward momenten", zegt Femke.

Ik kijk op de klok. Is het al half 9? Zijn we dan al anderhalf uur in het zwembad? De tijd gaat snel! "Zullen we nog even gaan zwemmen? Anders zijn we naar het zwembad gekomen terwijl we niet zwemmen..", zegt James, en hij duikt het water in. "Mooie duik!", roep ik.

Ik kijk rond. Ik zie een hoge en een lage duikplank. Van de hoge ben ik nog nooit af geweest. Zou ik daar vanaf gaan? Ik doe het gewoon. Ik loop naar de duikplank toe, klim omhoog en kijk aan de zijkant hoe hoog ik ben. Zo hoog!? Moet ik echt nog hoger!? Ik moet straks misschien wel mijn bikinibroekje vasthouden, want ik wil niet de mister bean scène nadoen. Ik loop naar het einde van de duikplank toe. Het is zo hoog..! Ik durf echt niet..! Ik moet me niet aanstellen, gewoon springen. Ik adem diep in, hou mijn neus dicht, en spring gewoon. Woow. Ik kreeg even niks meer mee van de sprong. Het ging gewoon allemaal te snel. Ik doe dat nooit meer, mijn neus zit helemaal vol water en doet superveel pijn. En.. huh..? Waar is mijn bikinibroekje? Nee grapje, die heb ik nog gewoon aan hoor.

Ik zwem snel terug naar de kant en net nu ik naar mijn vriendinnen toe wil lopen, zie ik dat ze weg zijn. Waar zijn ze heen? Ze zagen toch dat ik van de duikplank af ging? Waarom moet ik altijd weer andere dingen doen dan zij doen.. nu ben ik ze kwijt, en moet ik heel het zwembad af gaan zoeken.. ik kijk rond, en zie dat er niemand meer in het zwembad is. Is iedereen nou gewoon gaan douchen of omkleden? Ik loop naar de douches toe. Daar staan Hayley, James en Femke niet. Moet ik me nou om gaan kleden dan?

Ik loop terug en pak mijn spullen. De spullen van de anderen zijn al weg. Wacht. Mijn telefoon! Die kan ik nu wel gebruiken. Ik zoek mijn telefoon om ze een appje te sturen. Waar is mijn telefoon!? Ik zoek de tas nog 10x goed door. Hij zit er echt niet in! Ik loop terug naar de bank om te kijken of hij misschien op de grond is gevallen ofzo? Nee.. hier ligt hij ook niet.. ik loop door de douches heen naar de kant van de kleedkamers. Ik zie een badjuf lopen. Ik ren naar haar toe. Oeps. Iets te enthousiast! Ik glij uit en beland met mijn hoofd tegen de punt van een hokje aan. Au!! Altijd ik weer.. de badjuf komt naar me toe lopen. "Gaat het? Heb je pijn?", vraagt ze. Ze lijkt me wel echt een aardige vrouw. "Euh.. ja.. gaat wel..", kan ik nog maar net uitbrengen van de pijn. "Ik zal wel even wat ijs voor je halen", zegt de badjuf, en ze loopt weg. Dat is wel echt superaardig van haar. Maar wat was er nou ookalweer aan de hand? Waarom wilde ik naar de badjuf toe lopen? Ohja ik was mijn telefoon en mijn vrienden kwijt. Au, denken doet pijn. Het was echt een flinke klap.

Op dat moment hoor ik gegiechel. Femke, Hayley en James komen achter een hokje vandaan. "Waar waren jullie!?", roep ik. "We wilden je even in de maling nemen, we hadden je telefoon meegenomen zodat je helemaal in paniek zou raken, en zijn weg gelopen omdat we weten dat je daar niet tegen kan. "Nou, die grap is dan goed gelukt..", zeg ik, en ik wijs naar mijn hoofd. Hayley, James en Femke komen naar me toe gerend. "Wat is er gebeurd??", roept James. "Ik wilde naar een badjuf lopen voor te vragen voor mijn telefoon, maar toen viel ik met mijn hoofd tegen de hoek van een hokje aan", zeg ik met een pijnlijk gezicht. "Aii! Gaat het wel weer een beetje?" vraagt Hayley. "Het doet nogsteeds veel pijn, maar de badjuf ko.. en toen zag ik dat de badjuf eraan kwam. Ze legde wat ijs op mijn hoofd. "Heel erg bedankt mevrouw!" zeg ik dankbaar.

Ze helpt me met opstaan, ik pak mijn kleren op en loop naar een hokje. "Komen jullie je ook omkleden? Roep ik naar James, Hayley en Femke, terwijl ik het hokje binnenstap en hem op slot draai. Ik haal alles uit mijn tas. Ondergoed, trui, broek, schoenen, sokken, handdoek. Heb ik nou serieus de onderbroek van mijn zusje in mijn tas gedaan? Waarom ben ik zo dom? Ik droog me af en kleed me aan. Die onderbroek zit echt heeel strak. Nouja, het is toch alleen nog maar voor de weg naar huis. Ik pak mijn telefoon uit mijn tas en stop hem in mijn jas, doe alle andere spullen in de tas, en loop het hokje uit. De rest is al klaar. "Zullen we gaan?", zeg ik. "Ja is goed", zegt de rest.

We lopen naar buiten, pakken onze fiets, en net toen ik op wilde stappen, vroegen mijn vriendinnen of ik meega naar de PalFa. Dat is een friettent. Ik heb eigenlijk niet zo heel veel zin, en superveel hoofdpijn. "Euhh, ik heb eigenlijk best veel hoofdpijn, maar oke, ik ga wel mee", zeg ik. Ik wil de pret namelijk niet bederven en niet degene zijn die als enige niet meegaat. Anders mis ik sowieso ook nog vanalles. We stappen op de fiets, en rijden richting de PalFa.

Hoe vond jij dit hoofdstuk? En wat denk je dat er met Hayley was, waarom ze huilt? (Vorige hoofdstuk!) Superbedankt voor het lezen!