Edebiyat dersinde sıkılan Aybike'nin saçmalıkları gibi bir isim de koyabilirdim bence şsdalisdş E tabi blok derste elimden tek bölümlük yazmak geldi ancak. Beğenir misiniz bilmem ama ben yayınlayayım bu da burada dursuun asşkasld Şimdi hikaye uzuuun bir süreyi kısa bir yazıda anlatmamı gerektiriyor bu yüzden paragraflar çok onu da şimdiden söyleyeyim askdla Ve ikisinin de duygularını aynı anda aktarabilmek için yazarın ağzından (3.tekil kişi ağzı) yazıyorum aslkdjkkşsl Ve ne kadar duygusal olması için çabalasam da edebiyatçının o tiz sesiyle ne kadar duygusal olduysa artık adSD: Ve bu hikayenin her bir paragrafını en az 15 kez okuttuğum ve sabırla bana yardım eden Cansuma milyonlarca teşekkürler <3 Multimedia'daki şarkıyı dinleyerek okumanız önemle rica olunur. Keyifli okumalaar! -Aybike
Kızın küçük elleri, oğlanın uzun parmakları arasında kayboluyordu sanki. Kız bundan pekte hoşnut değildi. Neden bu kadar minik elleri vardı ki? Belki de elleri daha büyük olsaydı sevdiği adamın ellerini bir kez de o kavrardı. Oğlansa bu durumdan fazlasıyla hoşnuttu. Sevdiği kızın ellerini avuçlarının içerisinde hissetmek nasıl güzel olmasındı? Elele ve susarak geçirilen birkaç dakikanın ardından kız konuşmaya başladı. ''Bir şarkı söylemeye ne dersin, Edward?'' Oğlan yüzünü buruşturup, kıza doğru döndü. ''Bana Edward demekten vazgeç. Harold'ı bile tercih ederim.'' Kız, oğlanın kalbinin ritmini değiştirebilecek kadar güzelce gülümsedi. ''Peki, Edward.'' Oğlan gülümsedi, onun bu hallerine aşıktı. Ona tüm kalbiyle aşıktı ve onu asla bırakmayacaktı. Bu naif kıza bir bakıyordu da, 'Asla aşık olmayacağım' dediği zamanlar aklına geliyordu. Nasıl bu kadar aptal olabilmişti? Sırf bu yüzden kızını ne çok kez reddetmişti kim bilirdi? ''Artık bir şeyler söylecek misin?'' Kız olduğu yerde homurdanarak konuşuyordu ve oğlan gülümsemeden edemedi.
I like your smile
(Gülüşünü seviyorum)
I like your vibe
(Senin elektriğini seviyorum)
I like your style
(Tarzını seviyorum)
But that's not why I love you
(Ama bunlar seni sevmemin nedenim değiller.)
Oğlanın melodik sesi kızın üzerinde beklenmedik bir etki bırakıyordu. Nasıl oluyordu da böyle güzel bir sese sahip olabiliyordu? Kız oğlanı hayranlıkla seyrederken oğlan derin bir nefes daha aldı.
That the reason I love you is you
(Sen, seni sevme nedenimsin.)
Being you
(Sen olmak)
Just you
(Sadece sen)
Yeah the reason I love you is all that we’ve been through
(Evet hepsinin arasından seni sevme nedenim bu)
Kız şarkının sözlerine mi yoksa oğlanın sesine mi odaklansa bilememişti. Bu şarkıyı ona özel mi seçmişti yoksa öylesine aklına gelen bir şarkıyı mı söylemişti acaba? Ama yine de, oğlanın sözlerle ifade edemediklerini şarkılarla ifade ettiğini biliyordu. Bu bile ona yeterdi. "Sesin beni büyülüyor.'' Kız çekinmeden düşündüklerini itiraf ettiğinde oğlan kocaman gülümsedi. ''Sende beni büyülüyorsun, bu şekilde ödeşmiş oluyoruz.'' Kız kendini bulutların üzerinde hissediyordu. Bu geceyi asla unutmayacaktı. Unutması söz konusu bile olamazdı. Unutmasa iyi ederdi.
***
Herkes oradaydı. Harold'ın herkesi oradaydı. Annesi, babası, arkadaşları, sevdiği kız. Herkes onun söyleyeceği şeyi heyecan ve merakla bekliyordu. Onları buraya büyük bir şey açıklayacağı nedeniyle toplamış ve hala gelmemişti. Bir an sonra Harold'ın üstün körü hazırladığı sahnede bir spot ışığı, ardından da Harold belirdi. ''Hey, herkes buradaymış.'' diye samimi bir giriş yapmaya çalıştı. Fakat sesi, ilginçti. Heyecan, endişe, korku, mutluluk... Sanki tüm duyguları aynı anda yaşıyordu şu an. Gözlerindeki, hafif hüzünlü bakış herkesi daha da meraklandırıyordu. ''Size söylemem gereken şeyden önce, bir şarkı söylemek istiyorum. Biliyorsunuz, sözler beni biraz zorluyor.'' Hafifçe yüzünde bir gülümseme oluşmasını sağlamaya çalıştı, fakat yüzü bir titreyiş içerisinde hüzünlü bir hale büründü. Bu hali, Iris'in dikkatini çekmemiş değildi. Yine de vereceği haberin yüzü kadar hüzünlü olmamasını diliyordu.
