Are you still in love with me? DEEL 2 | Ft BBrave

Hoofdstuk 40

'Ik moet je wat vertellen'

Kaj pov
'Gaat het?' Zoë schud haar hoofd, er komen tranen bij haar op en zegt met moeite "het is allemaal teveel, hij weet niet wat ik meemaak. Door Jason vergat ik het even en telkens als ik bij dioni ben kan ik het niet vergeten" ik ga dichter bij Zoë zitten en probeer haar te troosten. 'Je weet dat je het ooit toch moet vertellen' "ik weet het! Maar nu niet aimy moet eerst herstellen, weet je hoe boos ze word als ik dit haar vertel. Daarom moet ze het pas weten als ze weer beter is en alles weer goed met haar gaat" ik zucht 'ik ga even naar buiten, frisse lucht pakken oke?' Zoë knikt en geef haar een kus op haar voorhoofd en ga naar buiten.

Als ik buiten ben zie ik dioni op een bankje zitten. Ik besluit er naartoe te gaan "hoe durft ze" spat dioni eruit "ze weet hoe erg ik ermee zit met dat van jason" en zo gaat dioni even door. Op een moment kan ik het niet meer aan 'wil je nu ophouden?' Zeg ik boos 'ze gaat door een moeilijke tijd man, denk eens aan andere niet aan jezelf' "hoe bedoel je moeilijke tijd?!" Ik zucht 'haar beste vriendin ligt in het ziekenhuis? Snap je dit niet?' "Ik snap het niet, jij hebt het verkloot bij je vriendin!" 'Ben je serieus nu, laat onze relatie erbuiten' zeg ik pijnlijk. "Ga niet over mij zeuren terwijl je nog heel wat hebt goed temaken met je eigen vriendin, bemoei met je eigen fucking leven man! En laat mij met rust, ik ga doei" voordat ik nog iets kan zeggen loopt hij weg. Ik zucht en ga op het bankje zitten. Hij heeft wel gelijk..

Aimy pov
'Moet je echt weer terug Ward?' Hij knikt "ik moet weer terug, ik kan niet anders" 'maar ik heb jou nu het hardst nodig' ik laat een traantje vallen. Ward komt naast me zitten "ik kom weer terug naar nederland zo snel ik kan, maar nu moet ik echt weer terug naar engeland" 'maar ik weet het niet meer ik heb jou nodig echt' ward knuffelt me en veegt mijn tranen weg. "Aim, je moet een ding weten. Ik weet hoeveel je van kaj hebt gehouden en ik weet hoe hij van jou houd. Maar je moet hier goed over nadenken, niet te snel beslissingen maken. Ik zeg niet dat je helemaal niet terug moet gaan naar kaj maar omdat jij hier ligt en hij elke dag en nacht komt betekend niet dat je hem dan moet terug nemen. Als jij dit niet hebt gehad was het misschien heel anders zo. Ik wil gewoon graag dat je mijn mening hoort, ik zal er altijd voor je zijn dat weer je!" Ik barst helemaal in tranen uit. En hij heeft gelijk, als ik niet in het ziekenhuis was was hij misschien nog steeds op vakantie en niet hier bij mij. 'Je hebt helemaal gelijk' ward knuffelt me en zo zitten we een tijdje. "Ik moet gaan, mama brengt me naar vliegveld" ik knik 'ik hou van je!' "Ik ook van jou" hij loopt de deur uit en geef hem een laatste zwaai. Ward is mijn allerbeste steun, vooral toen mama in een diepe depressie was en papa alleen maar werkte om van al zijn problemen af te zijn. Hij is mijn beste vriend, en hij heeft best gelijk. Er word geklopt aan de deur en ik kijk op en zie dat het Zoë is. En begin meteen te huilen, zij loopt naar me toe en knuffelt me 'het spijt me, ik ben te erg emotioneel' ik hoor een lachje van zoe "het maakt niet uit, what happend" 'ward is weg, hij heeft dingen gezegt over kaj waar hij gewoon gelijk in heeft' "wat heeft hij gezegd?" 'Dat als ik niet in het ziekenhuis lag hij niet dit allemaal voor me zou doen'

Zoë pov
Ik kijk aimy denkend aan. 'Dat klopt wel' "jaaaa ik weet, daarom heb ik het nu zo moeilijk" ik ga op het ziekenhuis bed zitten 'aimy je moet even niet daaraan denken, je moet herstellen' "maar Zoë ik kan nergens anders aan denken, het is zo moeilijk" 'ik snap het.. dioni is boos op me' aimy kijkt verschrikt "hoe bedoel je, wat is er gebeurt?" Ik zucht 'ik heb gister met jason een film gekeken, maar ik zou eigenlijk bij dioni slapen maar dat was ik totaal vergeten en nu is hij boos op me' ik zie dat aimy haar hoofd schud "laat hem, jij hebt niks verkeerd gedaan. Je kunt het toch wel eens vergeten? Het is toch niet dat er iets gebeurt is bij jason?" "Toch?" Ik schud gevig mijn hoofd 'nee nee natuurlijk niet! We zijn gewoon vrienden!' "Gelukkig!" "Trouwens, mijn nier donor is anoniem. Ik zou zo graag willen weten Zoë, wie mij deze tweede kans geeft" ik knik, jij hebt geen idee aimy je hebt geen idee. "Ik vind het zo jammer dat deze persoon het anoniem heeft gedaan, ik wil die genen bedanken" 'snap ik..' zeg ik verlegen "maar ik ben wel blij dat het niet een van jullie is. Ik zou zo boos zijn, ik zou niet op mijn geweten willen hebben dat er dadelijk iets zou gebeuren met jou of jai of wie dan ook van ons." Ik krijg zweet handen en krijg het erg warm "ik ben zo blij dat jullie dat geaccepteerd hebben dat ik dat niet wilde" ik knikte. "Gaat het?" Vraagt aimy 'ik uuh aimy..' ik zucht 'ik moet je wat vertellen.....'

...........