Campus Heartthrob Fall Inlove To The Campus Nerd

CHAPTER 11 (welcome home)

third person

habang nagiisip si clark bigla siyang kinabahan, hindi niya alam kung ano toh pero nag maneho siya ng mabilis na mabilis at sa di inaasahang pangyayari, tumaob ang sasakiyan niya...

"uy tulungan niyo, may sasabog na kotse!!! tanggalin niyo yung nasa loob!!!"

"tumawag kayo ng ambulasya!!!!" wiwiwwiwiwwiwiw (wag ka tunog yan ng ambulansya)

maya maya pa...

" saan ang anak ko!!! Clark Martinez!! pakibilis naman miss!!!"

"maam room 290 po" hindi na nakasagot ang mommy ni clark sa sobrang pag aalala, tumakbo ito papunta sa room nito at

"son how are you!! are you okay?? may masakita ba sayo??"

"sino ka??"

"i'm your mom, don't tell me may amnesia ka??? hindi ko kakayanin!!"

"no, i know you mom, sino siya??"

"ahh she is my old friend"

"ahh, okay lang ako ma, wala naman nasaktan saakin, ang naisip ko lang, bakit hindi ako nasaktan sa pangyayari, kasi ma iniisip ko si jelay nung oras na yun at hindi ko alam kung pano tumaob yung sasakyan, pero hindi talaga ako nasaktan"

"huh? ano naman kaya yun?? di kaya may nangyari kay ela?"

"wag naman po sana" eeeeeennngg (wag ka tunog yan ng pintong bumubukas)

"doc kamusta po ang anak ko"

"ahh, wala naman pong na damage sa katawan niya, muntik nga lang tumama sa brain pero wala naman kaya wala kayong dapat ipag alala, mayamaya pwede niyo na siyang ilabas ng hospital"

"thanks doc."

"your welcome"

"okay ka na ba anak?"

Clark's pov

eto ako ngayon nagliligpit ng gamit ko para makauwi na- kamusta kaya si jelay? simula nung pumunta sa don hindi ko na siya nakakausap, sana walang nangyaring masama sakaniya...

Jelay's pov

nandito ako ngayon sa ospital nakahiga at walang maalala hindi ko alam kung sino tong lalaki na nasa tabi ko.. hindi ko din alam kung sino naman tong babae na nag aayos ng pagkain ko, kanina nakalimutan ko din ang pangalan ko pero ang sabi nila jelay daw ang pangalan ko... hindi ko alam kung maniniwala ako, kasi blanko talaga ang utak ko, ang huli ko lang natatandaan yung naaksidente ako, at hindi ko alam kung bakit ako naaksidente pero meron akong natatandaan na isang pangalan yun ay clark, hindi ko alam kung sino siya pero yan ang narinig ko nung inooperahan ako (may pumasok na maliit na bakal sa tiyan ni jelay nung naaksidente siya) tinatawag ko siya, pero walang mukha yung taong yon... hindi ko alam... wala akong natatandaan sa nakaraan ako!!!

"sis are you okay?"

"okay lang ako" sagot ko ng may pag aalinlangan pa...

"are you sure?"

"yes" ang tangi ko nalang nasagot nang biglang sumakit ang bandang tagiliran ko... dun ata ako inoperahan...

"doc doc!!!!!!- " yan na ang huling boses na narinig ko bago ako makatulog,

pag gising ko-

"ate kaycee?? kyle?? kuya? bakit ako nasa ospital?"

"sis?? nakakaalala ka na??"

"no, sabi mo kanina kayo ang pamilya ko"

"haysst akala ko nakakaalala ka na"

makalipas ang ilang araw-

"sis sabi ng doctor mamaya daw pwede ka nang umuwi, i'm so happy for you"

"yes, makakauwi na ako?? pwede na ako ulit mag artista?? hay salamat"

"hahah oo pwede na, namimiss ka na nga nila dun eh" singit ni kyle

"talaga, namimiss ko na din sila, minsan lang kasi sila dumalaw eh"

"kaya nga mamaya susurpresahin natin sila"

"sige sige gusto kit-, gusto ko yun"

"hahaha" yan lang ang naisagot ni kyle, hahaha di mabiro tong lalaking toh... by the way, yes!!!! mamaya makakauwi na ako!!! kaso wala padin akong maalala tungkol sa pilipinas, hay nako... sino kaya si clark?? stop thinking sabi ni doc makakasama daw sakin ang mag isip ng mag isip... ito ako ngayon nasa sasakyan hay... WELCOME HOME!!!!

author:

wooh nakapag UD din, hinatyin ang susunod na pangyayari...

maraming salamat sa mga nag babasa at nag basa... lalong lalo na sa mga nag vovotes... at lalo na kay Happycartoon muah! :*

to be continued...